نماسازی بیرونی مساجد و خانه ها؛ آری یا نه؟ مدتها درباره معماری مساجد و خانه های قدیمی که در اقصی نقاط کشور دیده ام تفکر کردم و مطالب جالبی از سبک معماری آنها خوانده و دیده ام. این مشاهداتِ واضح، از آن اماکن است که: اولا سبک معماری مساجد و خانه های قدیمی کاملا #درونگرا است. یعنی سعی می شود، حیاط خانه که محل تجمع و به اصطلاح هواخوری و تجدید روحیه است، در #مرکز_خانه قرار گیرد و تلفیقی از طبیعت و آب را در خود جای داده باشد. ثانیا این خانه ها، #زیبایی_بیرونی خود را به سمت درون خانه و حیاط عرضه کرده اند و حتی با نگاه به آثاری همچون مسجد جامع یزد، مسجد جامع قم، تصاویر قدیمی حرمهای اهل بیت از جمله حرم امام رضا (ع) و حرم حضرت معصومه (س)، مدارس علمیه قدیمی همچون مدرسه فیضیه قم و بازارهای سنتی اصیل ایرانی، میدانهای بزرگ همچون میدان امام خمینی اصفهان، ارگ و قلعه های تاریخی، کاروانسراها و دیواره های شهر و ... می بینیم که این اماکن اصلا #نمای_بیرونی_مجلل نداشته اند و حتی برخی از آنها کاشیکاری هم ندارد و صرفا پوشیده از آجر و یا ملاط محافظ است و آنچه که برای #زیبایی آن هزینه شده است، برای درون آنها و دید کلی آنهاست که شامل گنبد و در برخی موارد مناره و یا برجهایشان است (که در این موارد هم فقط قسمتهای خاصی از این سازه ها دارای تزیینات بوده است.) ولی اکنون هرچه زمان می گذرد، نماسازی و طراحی های پیچیده و استفاده از مواد فاخر و تجملی چه در اماکن مذهبی و چه غیر مذهبی یک اصل اصیل فرض شده است. گویا اکنون، انسان علاقه دارد که همیشه خود را برای دیگران #عرضه کند و این یعنی فراموشی خود و خدا. #معماری_شهری #شهرسازی #سبک_زندگی #شهرداری #نمای_ساختمان @abdollahi_morteza