به عنوان یک طلبه حسشون رو خیلی خوب درک می‌کنم! خودم اولین کربلایی که رفتم درمجردی اونجا نقاب خریدم و زدم بعدشم که اومدم ایران دوست داشتم داشته باشمش اتفاقا بعد از ازدواجم همسرم هم خیلی راضی بود و تشویق کرد ولی خیلی‌ها بهم خرده گرفتن حتی متزلزلم کردن💔 از خانواده تا دوستان و... و سوال من همیشه سوال این بانوی عزیز بوده... ولی تو دوران کرونا خیلی‌ها به این مطلب اذعان کردن که چقدر خوبه با ماسک صورتمون رو کسی نمی‌بینه و راحت‌تریم ❗️جالبش اینجاست میگن راحت‌تریم یعنی سختی ماسک و تنفس و... رو راحتی تصور کردن... (یاد این جمله افتادم: چیزی جز زیبایی ندیدم!😢) خودم تو مجردی خیلی سختم بود رو بگیرم... ولی عذاب وجدان داشتم چون یقین می‌دونستم طلبه باید یه سر وگردن تو همه چیز بالاتر از بقیه باشه و این راهی هست که خودش انتخاب کرده... به نظرم اگر غیر از این فکر کنیم هم، طلبگی رو نفهمیدیم! به خاطر همین با نقاب خیلی راحت شدم ولی به این معنی نیست که به همه بگم نقاب بزنن چون خیلی‌ها خوب رو می‌گیرن و کفایت میکنه... توقع حمایت و تشویق نداشتم ولی توهین و خرده گرفتن...! دیگه نگم که چیا بهم می‌گفتن... فازم الان غم نیست برای خودم و... خیلی گذشته و عادت کردم غم الانم برای اون دسته از مذهبی‌هایی هست که اگر خودشون نمیخوان احتیاط کنن و حرجی هم بهشون نیست... به کسی که میخواد توی هر چیزی از حجاب و موسیقی ... تا ... احتیاط کنه انگ میزنن! با این دل شکستن‌ها به کجا میخوان برسن الله اعلم... #درد‌و‌دل‌یک‌طلبه ( البته ان‌شاءالله طلبه قبولمون کنن😔)