تایم و ازین سوسول‌بازیا.

امروز بعد از کلی کلافگی‌وسردردوبی‌اعصابی، وقتی از خواب طولانی‌مدت بیدارشدم ایتامو باز کردم و بااین پیام روبه‌رو شدم.

وقت هایی که توی جمعیت واسه همه چایی میارن به‌جز من . 🚮🚮🚮🚮🚮

[ مدتی هست که میخوام درباره‌ی این موضوع صحبت کنم اما وقت نمیشه ؛ یه‌سری از عزیزان اینجا هستن که لینک‌ِاینجا رو داخل ناشناس‌ها و پیوی‌های یه‌سری از بچه‌های ایتا ارسال میکنند ! از لطفِ بی‌کران‌تون سپاس‌گزارم ولی لطفا قبل از اینکه لینک اینجارو پخش کنید به من اطلاع بدید ؛ ممکنه سوءتفاهم پیش بیاد و کلی حرف دربیارن ، ممنونم که درک میکنید . ]

وی لج کرده و قرار نیست لباس عید بگیرد .

از اون حس متنفرم که چیزی رو میبینی و قلبت میشکنه ولی باید همونجا بشینی و وانمود کنی که اصلا واست مهم نیست.

تو در من زنده‌ای، من در تو.

+

با اینکه اصلا نویسنده‌ی خوبی نیستم ولی خواستم امشب براش چند خطی بنویسم ؛ تو همیشه فکرمیکنی زشتی ولی نمیدونی چه‌چشمای زیبایی داری ! روزایی که نمیبینمت افسردگی میگیرم و میشم یه‌آدم دیگه ، وقت‌هایی که حالت بد میشه تمام سعیمو میکنم تا دوباره برگردی به ورژنِ‌قبلیت تا منم بشم اون آدم‌عادی ! وقت‌هایی که کسی بهت تیکه میندازه یا طعنه میزنه تو دلم صدتا بد و بیرا نثارش میکنم ولی نمیتونم بلند چیزی بهش بگم چون میترسم کار و خراب کنم ! وقت‌هایی که میخندی منم ناخودآگاه باهات میخندم ، وقتی اعصابت سرجاش نیست و یه‌چیزی بهم میگی تمام سعیم رو میکنم فراموشش کنم چون من آدمی‌ام که هرچقدرم از فردی که دوستش‌دارم حرفِ‌بد بشنوم بازم گوشامو میگیرم تا توذهن و قلبم آدم‌ بدی‌نشه. آره من تورو دوستت‌دارم '

حس می‌کنم مدت‌هاست سقوط می‌کنم و به زمین نمی‌رسم ؛ غرق می‌شوم و خفه نمی‌شوم ،‌ می‌سوزم و جان نمی‌دهم. درپایانی بی‌پایان به‌سر می‌برم..