اگه لازانیا داشتم، قطعا انسان خوشحال تری بودم‌.

/ گوشه‌ی ناچیزی از تابستون، تابستونِ404.

دبیرادبیات‌مون داره تمام تلاش‌شو میکنه امسال بهمون خوش‌بگذره ( جلسه‌ی بعد کتاب تموم می‌شه. )

فقط یه‌قسمت دیگه ببینم بعدش فقط درس، درس، درس.☝️🏼

از بیروت بدون سید حسن یک سال میگذره.

بخوان از چشم‌های لال من امروز شعرم‌را که فردا از منِ‌دیوانه، دیوانی نمی‌ماند.

کمرم درخت بود و دردی که داشتم تبر.

امروز طی یه‌اتفاق ناباورانه خواستم اینجارو دیلیت‌بزنم، بعد که یه‌خورده نرم شدم تصمیم گرفتم تمام پیامارو پاک‌کنم‌. و درآخر به‌این فکرکردم که بهتره همه‌ی اینا اینجا بمونن، یادآور روزهای غم‌و شادی، استرس‌و هیجان باشن. اوایل که اینجارو بنیان گذاری کردم، خیلی‌خیلی کودک بودم و بعضی‌وقتا که به‌بالای‌بالا رجوع میکنم واقعا خیلی جالبه برام، که من اینارو گفتم؟ چقدر بچه‌بودم. ولی خواستم اینجا برای همیشه بمونه. با هرچقدر تغییر، ولی بمونه. تا یه‌روزی که به‌اون بالا رسیدم به‌خودم نگاه کنم و از هجوم رضایت‌های واردشده لبخند بزنم، از اینکه از چه‌کسی به چه‌کسی تبدیل‌شدم/میشم درس‌ بگیرم .

دوست داشتن کسی، باعث نمی‌شود که او در زخم زدن مراعات کند.

چون‌که امروز 27مهره.

تا باشه از این اول‌ شهریور ها، بیست‌و هفت‌ مهر ها.