اهل آخرت، نیمه پر لیوان را می بینند! 🔸️«اعینهم باکیه و قلوبهم ذاکره»؛ می فرماید: [اهل آخرت] یکی از اوصاف دیگرشان این است که چشمانشان گریان و دل هایشان یاد خدا است. دنباله اش تعبیر دیگری می آید که: هیچ چیز آن ها را از یاد خدا غافل نمی کند. 🔸️حالا، آدم های خوب و مومن هم وقت نماز یاد خدا می کنند و ان شاء الله حضور قلبشان هم در همه نماز محفوظ هست، خب این طبیعی است که در چنین زمانی یاد خدا باشند. یا قرآن می خوانند، مجلس روضه و ذکر مصیبت سیدالشهدا سلام الله علیه می روند و یاد خدا و اولیاء خدا هستند، خب [در چنین شرایطی یاد خدا،] طبیعی است. 🔸️اما یک موقعیت هایی هست که طبیعتا آدم غافل می شود. [مثلا اگر] آدمی درد شدیدی پیدا کند، دیگر توجه به هیچ چیز برایش نمی ماند. یا گاهی شادی ای برای آدمی پیدا می شود که حالت مستانه ای پیدا می کند و همه چیز را فراموش می کند. 🔸️اما خدا بنده هایی دارد که در هیچ حالی از خدا غافل نمی شوند. اگر مصیبتی پیش بیاید، از خدا می خواهند این فشار و سختی رفع شود. اگر شادی ای نصیبشان شود، خدا را شکر می کنند که آن نعمت را به آنها داده است. 🔸️[اهل آخرت،] اگر گرفتاری ای داشته باشند، از خدا کمک می خواهند تا بتوانند آن گرفتاری را حل کنند. همین که نعمتی به آن ها میرسد، هنوز از آن استفاده نکرده اند، اول حمد خدا می کنند. 🔸️اهل آخرت دائما خوبی ها را می بینند. از همه چیز، هم از زندگی خودشان و دیگران، راضی اند، هم شاکر نعمت های خدا هستند. 🔸️یک گروه از انسان ها، این چنین هستند. یک دسته هم، آن هایی هستند که هزار نوع نعمت سرشان می ریزد، ولی اگر یک گوشه اش عیب داشته باشد، داد و فریاد می کنند که این چه وضعی است؟! [مثلا] همسرشان، بیچاره از صبح تا شب، زحمت کشیده، مهمان داشته، چند نوع غذا پخته، حالا اتفاقا یک غذایش سوخته یا شور شده، داد و فریاد می کنند. 🔸️اهل دنیا این چنین هستند. همیشه آن قسمت خالی لیوان را می بینند. دائم نق می زنند. کم بود ها را می بینند. 🔸️عیب جویی دیگران را می کنند. اهل آخرت می گردند عیب خودشان را پیدا کنند، اما اهل دنیا می گردند که از هر کسی یک عیبی پیدا کنند و نگه دارند که یک روز به رخ او بکشند. اشاره شده در جلسه چهل‌وهفتم از سلسله جلسات محبت خدا در تاریخ ۱۳۹۳/۰۴/۳۱ (کلیپ۱۰۹) لینک صوت جلسه لینک متن کامل جلسه #محبت_خدا 💠 @mesbahyazdi_ir

می‌خواهم بیشتر صدایت را بشنوم! 🔸️از جمله اوصاف اهل آخرت این است: «دعائهم عند الله مرفوع و کلامهم مسموع؛ دعای [اهل آخرت] بالا می رود و کلام این ها شنیده می شود.»(بحار الأنوار، جلد ۷۴، صفحه ۲۸) 🔸️در بعضی روایات آمده که بعضی گناه‎کاران، در اثر بعضی از معصیت ها و کفران نعمت ها، دعایشان بر می گردد. [این یعنی] به آن صورت شنیده نمی شود که اثر مطلوبی در پی داشته باشد، به آن مقامی نمی رسد [که مورد توجه قرار گیرد.] در رفتار های عرفی [نیز]، وقتی می خواهند به کسی اهانتی کنند، به حرف آن شخص اعتنا نمی کنند، با این که سخنش شنیده می شود، طوری بی اعتنایی می کنند که گویی سخنش را نشنیده اند. در مقابل نسبت به افرادی که عنایت خاصی به آن ها دارند، به حرفشان توجه می کنند، به خودشان نگاه می کنند. 🔸️[در ارتباط بندگان با خدا هم،] وقتی می گویند دعای [اهل آخرت]، بالا می رود و سخنشان شنیده می شود، یعنی آن گونه شنیده می شود که اثر مطلوب را در پی دارد؛ اگر دعا هست مستجاب می شود. اگر سخن نیکی است، پاداش لازم به او داده می شود. 🔸️[در این حدیث قدسی] می فرماید، [اهل آخرت] کسانی هستند که وقتی دعا می کنند ملائکه از شنیدن صدای این ها شاد می شوند. یک توصیف بالاتری هم می فرماید که: وقتی دعای این ها بالا می رود و به عرش قدسی می رسد، در میان حجاب هایی که آن جا وجود دارد به گردش در می آید؛ خدای متعالی از این که صدای این دعا کننده به این جا رسدیه و گویی در عرش می پیچد، شاد می شود.(این عبارات در واقع تشبیهی از امور ما فوق فهم انسانی به امور مادی است.) 🔸️سپس در [این حدیث قدسی] تشبیهی آمده که عجیب تر است. می فرماید، خدا مثل مادری که دوست دارد بچه اش را ببیند و صدای بچه اش را بشنود، دوست دارد صدای این بندگان(اهل آخرت) را بشنود. [لذا] خدای متعالی به فرشتگان می گوید خواسته این ها را زود برآورده نکنید! بگذارید ادامه بدهند، من دوست دارم صدای این ها را بشنوم. 🔺️اشاره شده در جلسه چهل‌وهشتم از سلسله جلسات محبت خدا در تاریخ ۱۳۹۳/۰۵/۰۱ (کلیپ ۱۱۰) لینک متن کامل جلسه لینک صوت کامل جلسه #محبت_خدا 🌐 @mesbahyazdi_ir

مگر می‌شود غیر او را دوست بداری؟ 🔹️آنچه در اوصاف خدا، در افعال خدا بیان می‌شود، بارها گفته شده که انسان استعداد این را ندارد که با فهم عادی این‌ها را درک کند. 🔹️خب خدا چرا آدم را آفرید؟ چون خدا خوبی ها را دوست دارد، اثر هر خوبی را هم دوست دارد. خدا خودش را دوست می دارد، چقدر؟ بی‌نهایت دوست می‌دارد؛ چون کمالاتش بی‌نهایت است. دوست داشتنش هم نسبت به خودش بی‌نهایت است. 🔹️حالا آثار خودش را چقدر دوست می‌دارد؟ آثار او محدود هستند اما ارتباطی که با او دارند ارتباط با نامحدود است [پس امکان دارد خداوند آنها را بی‌نهایت دوست بدارد]. 🔹️این که (خداوند) می‌گوید به هر انسانی همه آن نعمت های بهشتی را اگر می دادم باز هم از ملک من کم نمی‌شد، این یعنی از ملک او کم نمی‌شود اما این‌طرف، بنده هست که بیشتر ظرفیت ندارد. 🔹️بنابر این اگر بگوید من هر گنهکاری را بی نهایت دوست دارم که برگردد به طرف من، حرف بی جایی نیست. 🔹️چقدر خداوند از کاری خوب خوشحال می‌شود؟ حد ندارد. یعنی آنچه از سوی او هست کمال است و کمالش هیچ حد و حصری ندارد. او نیازی ندارد به این مخلوقات، او این‌ها را دوست دارد به خاطر اینکه اثر خودش هستند، اثر کمال (دوست داشتنی اش) هستند؛ وقتی چیزی محبوب شد، آثارش هم محبوب می‌شود. این ها شعاع او است، محبت اوست که در این‌ها جلوه می‌کند و هیچ حدی هم ندارد. 🔹️ما چنین خدایی داریم. خدایی که بی حد و اندازه دوست دارد گناهکارانش به طرف او برگردند. (به تعبیر حدیث قدسی) از برگشتن آن‌ها اینچنین شاد می‌شود؛ انتظار می‌کشد، می‌گوید چقدر انتظار بکشم که این بنده هایی که از من روی برگردانده اند دوباره بیایند؟ 🔹️آدم اگر تصور ناقصی از این معانی داشته باشد، دیگر جا دارد که محبت دیگری را در دلش جا دهد؟ لینک متن کامل جلسه لینک صوت کامل جلسه #محبت_خدا 🌐 @mesbahyazdi_ir

«همیشه یاد او بودن» را تمرین کنیم! «یحب الربُ ان یسمع کلامهم کما تحب الوالده الولد و لا یشغلهم عن الله شیئ طرفة عین»(بحار الأنوار، جلد۷۵، صفحه: ۲۸) 🔸️خدا در میان این موجودات دو پا، کسانی دارد که وقتی دعا می‌کنند خدا می‌گوید: زود جوابش را ندهید میخواهم بیشتر صدایش را بشنوم. مسرور می‌شوم از شنیدن صدایش. ملائکه افتخار می‌کنند،شاد می‌شوند، فرحناک می‌شوند از این که این بنده آمده در خانه خدا و از ارتباط او با خدا شاد می‌ شوند«تفرح بهم الملائکه» 🔸️این‌ها چه کسانی هستند؟ کسانی که «لا یشغلهم عن الله شیئ طرفة عین؛». در میان انسان ها کسانی پیدا میشوند که یک چشم به هم زدن از من غافل نمی شوند. 🔸️خدایی که عالم را خلق کرده، میداند این عالم چقدر ظرفیت دارد و ما وسع مان چقدر هست. از ما خواستند تلاش کنیم هر چه می توانیم، حتی به صورت کمرنگ یاد خدا را فراموش نکنیم. 🔸️آن توجه کامل اگر باشد، آدم از همه چیز وا می ماند، دیگر نه می‌تواند درس بخواند نه سخنرانی کند نه بشنود تا فقط یک جا متمرکز شود. 🔸️اما خدا این را نخواسته، این تکلیف را بر ما نکرده، بلکه فرموده: در ضمن کار هایی که دارید، یک بخشی از توجه تان را بگذارید برای من! 🔸️برای عموم ما فرموده «اذکروا الله ذکرا کثیرا؛ زیاد یاد خدا کنید!»(احزاب، 41). منظور این است که ما تمرین کنیم؛ همانطور که آدم اگر کسی را دوست دارد در ضمن کار هایش، وقتی دارد حرف میزند، درس میخواند، حتی سخنرانی می‌کند، ته دلش هم توجهی به آن محبوبش دارد [ما هم گوشه ذهنمان سعی کنیم در کنار همه امور،یاد خدا باشیم]. 🔸️آن بندگانی که این تلاش و تمرین را بکنند، جزو کسانی می‌شوند که خدا دوستشان دارد، آن وقت دوست دارد صدایشان را هم بشنود، نه تنها خدا از صدای این‌ها خوشحال می شود _به تعبیر خودمانی_، فرشتگان هم شاد می‌شوند: «تفرح بهم الملائکه». لینک متن کامل جلسه لینک صوت کامل جلسه #محبت_خدا 🌐 @mesbahyazdi_ir

چه کسی را زنده می دانی؟ 🔸️«الناس عندهم موتی و الله عندهم حی کریم»(بحار الأنوار، ج‏لد۷۴، ص۲۸) می فرماید اهل آخرت این چنین هستند که مردم در نظر آن ها مرده اند، تنها خدا است که در نظر آن ها زنده است و دست کرمش، گشاده برای خلق است. 🔸️برای تقریب به ذهن، اول اشاره می کنم که ما در قرآن هم چنین تعبیراتی داریم که مردمی مرده هستند. خداوند به پیامبر می فرماید: نگران نباش که مردم حرفت را گوش نمی کنند و ایمان نمی آورند، مرده ها را که نمی شود حرف حالیشان کرد این ها مردگان هستند تو می خواهی به مردگان چیز بفهمانی؟(نمل، ۸۰) 🔸️[بنابر این،] اطلاق واژه «موتی» [به معنی «مردگان»] به این مردمی که ایمان نمی آورند، آن چه باید بفهمند نمی فهمند و آن چه باید انجام دهند انجام نمی دهند، در قرآن سابقه دارد. اما این جا تعبیر و تقابل دیگری است، تقابل بین مردم و خدا است. 🔸️می فرماید: «الناس عندهم موتی و الله عنده حی کریم». می گوید اهل آخرت، آن هایی که -تبعاً- به اوج و قله رسیده اند، اینچنین هستند که وقتی مردم را می بینند حیاتی برای این ها قائل نیستند. منظور از حیات در این جا ظاهرا این است که این مردمان را منشاء اثر استقلالی نمی دانند؛ یعنی مردم را [تاثیر گذار و] کاره ای [در دنیا] نمی دانند. 🔸️در واقع این ها در اثر توحید، به جایی رسیده اند که دست کم در توحید افعالی، خدای متعالی را موثر حقیقی در عالم می دانند. خدایی که قدرتی دارد که هیچ وقت گرفتنی نیست و هیچ کس نمی تواند قدرتش را از او بگیرد و در همه جا آن قدرت حضور دارد، همه چیز را می بیند و اراده اش در همه جا نافذ است. [بر این اساس] یک عنایت خاصی قرآن دارد که تمام پدیده های عالم را به خدا نسبت می دهد. 🔺️ قسمت صد و سیزدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » اشاره شده در جلسه چهل و نهم درس اخلاق محبت خدا، ۱۳۹۳/۰۵/۰۲ لینک متن لینک صوت #محبت_خدا 💠 @mesbahyazdi_ir

ببین چه کسی پشت فرمان نشسته! 🔺️قسمت صد و چهاردهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » 📱 @mesbahyazdi_ir

راز توسل اهل آخرت 🔺️قسمت صد و پانزدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » 📱 @mesbahyazdi_ir

راز توسل اهل آخرت ▪️[خداوند متعال در شب معراج برای پیغمبر اکرم‌(صلی ‌الله ‌علیه ‌و آله) در مورد اهل آخرت می فرماید:] «الناس عندهم موتی»؛ همه مردم، نه فقط کفار، همه مردم، پیش این ها مرده اند؛ یعنی هیچ کدام منشاء اثر حقیقی نیستند. در مقابل حیات را برای خدا می دانند، [یعنی خدا] یک موجود زنده ای است که با او حرف می زنند و می شنود و جواب می دهد. ▪️می فرمایند اهل آخرت این طور هستند که: «والله عندهم حیّ کریم»؛ [یعنی اینچنین می نگرند که] همه این نعمت هایی که هست، از کرم اوست، حیات حقیقی برای او است و در مقابل حیات خدا، حیات دیگری نیست. ▪️خیال نکنیم حالا امتیازاتی برای خودمان قائل هستیم، مسلمانیم، شیعه و انقلابی هستیم، در جنگ شرکت کرده ایم، پس نورچشمی هستیم و دیگر هیچ مشکلی نخواهیم داشت. حساب های خدا دقیق است هر کاری می کنید پاداشش محفوظ است، اما ناشکری، فراموشی خدا و درِ خانه غیر خدا رفتن، آن هم حساب خودش را دارد. خدا رهایت می کند به حال خودت، که حالا که سراغ دیگران می روی خب برو! ▪️اگر می خواهیم از الطاف و مددهای الهی در زندگی دنیایمان، برای آخرتمان، برای محفوظ ماندن از بلاها و وساوس شیطانی و نفسانی استفاده کنیم، باید بندگی کنیم. ▪️[برای بندگی،] می بایست آدمی خودش را در مقابل خدا هیچ حساب کند و برای تکمیل این بندگی حتی خودش را لایق نداند که مستقیما با خدا صحبت کند [و] به عنوان ادب، همیشه اولیای خدا را واسطه قرار بدهد و توسل داشته باشد. ▪️«اللَّهُمَّ إِنْ كَانَتْ ذُنُوبِی قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِی‏ عِنْدَكَ‏ وَ حَجَبَتْ‏ دُعَائِی‏ عَنْكَ‏ وَ حَالَتْ بَیْنِی وَ بَیْنَكَ... فَهَا أَنَا ذَا مُسْتَجِیرٌ بِكَرَمِ وَجْهِكَ وَ عِزِّ جَلَالِكَ مُتَوَسِّلٌ إِلَیْكَ مُتَقَرِّبٌ إِلَیْكَ بِأَحَبِّ خَلْقِكَ إِلَیْكَ وَ أَكْرَمِهِمْ عَلَیْكَ وَ أَوْلَاهُمْ بِك‏»(بحارالأنوار، جلد۹۹، صفحه ۱۷۲، باب الزیارات الجامعه) ▪️یعنی خدایا! اگر گناهان رویم را سیاه کرده و بین من و تو حجابی كشیده كه صدایم را نمی‌شنوی...، من بهترین بندگانت را به درگاهت واسطه قرار می‌دهم. ▪️خدا این واسطه ها را قرار داده تا در چنین اوقاتی هم راهی داشته باشیم با او ارتباط برقرار کنیم و این هم لطف خدا است. 🔺️قسمت صد و پانزدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » اشاره شده در جلسه چهل و نهم درس اخلاق محبت خدا ۱۳۹۳/۰۶/۰۲ لینک متن جلسه لینک صوت جلسه #اخلاق #محبت_خدا 🏴 @mesbahyazdi_ir

اهل آخرت بیشتر دلسوز‌ مردم هستند 🔺️قسمت صد و شانزدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » 📱 @mesbahyazdi_ir

اهل آخرت بیشتر دلسوز مردم هستند! ▪️اهل آخرت که مردم را اصالتاً حساب نمی کنند، با مردم چگونه رفتار می کنند؟ از آن جایی که اهل آخرت، تنها موجود حی و قیوم و موثر در عالم را، استقلالاً خدای متعالی می دانند، پس می دانند که خداوند همه این عالم را از روی رحمت و کرم خودش آفریده و دوست دارد هر چه بیشتر زمینه کرم و رحمت بیشتر فراهم شود؛ یعنی دوست دارد مخلوقاتش تدریجا بتوانند از رحمت او بیشتر استفاده کنند. چون می دانند خدا این چنین دوست دارد، آن ها هم سعی می کنند طوری رفتار کنند که مردم را با خدا آشنا کنند و زمینه استفاده از رحمت و کرم خدا برای آن ها بیشتر فراهم شود. ▪️پس در فضای آگاهانه شان، آن ها منفعت مردم را می خواهند، نه منفعت خودشان را، دلشان می خواهد مردم هدایت شوند، به کمال برسند، به خدا نزدیک شوند و لیاقت رحمت های ابدی خدا را پیدا کنند. ▪️اما از آن جا که در انگیزه انسان، لایه های مخفی ای وجود دارد، وقتی از اهل آخرت، می پرسند «چرا می خواهید مردم به سعادت و رحمت بیشتر برسند؟»، وقتی دقت کنند، می گویند: «چون خدا دوست دارد». ▪️البته یک عامل ناخودآگاهی هم هست که در هر موجود زنده ای این عامل ناخودآگاه وجود دارد که وقتی بپرسند «چرا کاری که خدا دوست دارد را انجام می دهید؟»، نهایتا، در یک انگیزه ناآگاهانه، پاسخ این است: «برای این که خودم به سعادت و رحمت الهی نائل شوم، یعنی وقتی کاری که خدا دوست دارد انجام دادم، خدا لطفش به من بیشتر می شود.» ▪️اهل آخرت وقتی می روند سراغ مردم نه به خاطر این است که از آن ها استفاده مادی ببرند یا به پست و مقامی برسند یا «مرید بازی» کنند و کسانی دورشان جمع شوند، دستشان را ببوسند و احترام بکنند. برای این ها نیست. ارتباط اهل آخرت با مردم برای این است که خود آن ها رشد و ترقی کنند و آماده دریافت رحمت های بیشتر الهی شوند. 🔺قسمت صد و شانزدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » اشاره شده در جلسه پنجاهم درس اخلاق محبت خدا ۱۳۹۳/۰۵/۰۳ لینک متن کامل جلسه لینک صوت #اخلاق #محبت_خدا 🏴 @mesbahyazdi_ir

از نگرانی شب ها خوابش نمی برد! توجه کنیم که ما نسبت به آخرت خیلی کوتاه می آییم، جدی نمی گیریم. جا دارد مقدرای بیشتر فکر کنیم، مقداری بیشتر رفتارمان را تغییر دهیم، توجهمان را به امور اخروی بیشتر معطوف کنیم و مدام فکر دنیا و لذت های دنیا و پست و مقام ها و امثال این ها، نباشیم. دنیا و آخرت یک پروسه هست، یک خط حرکت است. یک بخشش را باید اینجا با اختیار خودمان کار کنیم، نتیجه ابدی اش را در آن عالم برداریم. اما غیر از این که ما این دنیا و زندگی را مقدمه، حرکت و سفری بدانیم که مقصدش از مرگ شروع می شود، مثل این که یک حساب دیگری هم بعضی از بندگان خدا دارند که اصلا همین جا هم که هستند، گویی آن دوره بعد را می بینند. روایت معروفش را که داستان زید بن حارثه است، همه شنیده ایم. یک روز پیغمبر اکرم(صلوات الله علیه و آله) وارد مسجد شدند، دیدند زید بن حارثه که جوانی بود، رنگش زرد شده و چشمانش گود رفته است. رسیدند به او و گفتند: «کیف اصبحت؟ یعنی حالت چطوره؟»؛گفت: «اَصبَحتُ موقِناً، یعنی با یقین صبح کردم.» حضرت فرمودند: هر چیزی یک علامتی دارد، علامت یقین تو چیست؟ گفت: علامت یقین من این است که شب از نگرانی عالم آخرت خوابم نمی برد؛ چه خواهد شد؟ اینجا اگر کار اشتباهی بکنم، می روم جبرانش می کنم، اما آنجا اگر به بلایی مبتلا شدم دیگر نمی شود جبرانش کرد. [گفت:] نگرانی این که در آخرت چه کاری با من می کنند، «اسحرت عینی؛ چشمان مرا بیدار داشت». حضرت فرمودند: «راست گفتی، [این حالات،] علامت یقین تو است. [سپس فرمودند:] «الزم ما انت علیه، یعنی همین حالت را حفظ کن!» 🔺قسمت صد و هجدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » اشاره شده در جلسه پنجاهم درس اخلاق محبت خدا ۱۳۹۳/۰۵/۰۳ لینک متن کامل جلسه لینک صوت #اخلاق #محبت_خدا #آخرت 🏴 @mesbahyazdi_ir

آیا اهل آخرت درکی از لذت های دنیا دارند؟ ▪️«یموت الناس مرة و یموت احدهم فی کل یوم سبعین مرة» یعنی سایر مردم در عمرشان یک مرتبه می میرند، ولی اهل آخرت، به واسطه این مخالفت با هوای نفس و مخالفت با شیطان که دائما در وجودشان وسوسه می کند. روزی هفتاد، بار می میرند. این اولین ویژگی اهل آخرت است. ▪️گاهی به ذهن می آید که شاید اهل آخرت اصلا انگیزه های گناه ندارند یا خیلی ضعیف است و به خاطر همین است که دنبال زخارف دنیا نیستند؛ ولی شواهدی هست که نه تنها درکشان [از این لذایذ] کمتر از دیگران نیست و قوایشان ضعیف تر از دیگران نیست، گاهی خیلی بیش از دیگران هم درک می کنند اما قدرت مقاومتشان زیاد است. ▪️اینطور نیست که اهل آخرت آدم های وارفته، بی حال، بی کاره و ضعیفی باشند یا اصلا درکی از زیبایی نداشته باشند. ▪️امام خمینی(قدس سره)، گاهی از باب تنقل، چند دقیقه ای وقتی داشتند، یک غزلی یا یک رباعی گفته اند یا غزلیاتی که از مرحوم علامه طباطبایی(قدس سره) موجود هست، این ها نشانه از دقت زیبا شناسی آن ها است. ▪️اینچنین نیست که اهل آخرت سرشان نشود یا درکی از ارزش پست و مقام نداشته باشند، این ها چیزی را درک کردند که فوق این ها است. درک های قوی تری دارند که این لذایذ در مقبالش رنگ می بازد. و بعلاوه سال های متمادی تمرین کرده اند که در مقابل این خواسته ها مقاومت کنند. عشق ز اول سر کش و خونی بود تا گریزد هر که بیرونی بود ▪️اگر آدم مقاومت کرد و استقامت کرد و در مقابل خواسته های نفسانی و حرف های مردم و توقعاتی که دیگران دارند از زن و بچه گرفته تا جامعه، اگر در مقابل این ها مقاومت کرد و ملاک را رضای خدا قرار داد، آن وقت خدا آنچنان به او کمک می کنند که همه این ها در نظرش پست و خوار می شود و اهمیتی به اینها نخواهد داد. لینک صوت کامل جلسه #محبت_خدا 🏴 @mesbahyazdi_ir