📿 ختم حداقل ۱۰۰صلوات ✓ هدیه تقدیم به ساحت مقدس حضرت ام البنبن سلام الله علیه، مادر بزرگوار آقا قمر بنی هاشم علیه السلام ،به نیابت مولای عزیزمان حضرت صاحب الزمان (عجل)🌹 ✓ به جهت سلامتی و پیروزی رزمندگان جبهه مقاومت .و نابودی اسراییل کودک کش ،تروریسم. 🤲 ✓ هدیه به ارواح عزیزان سفرکرده اعضای کانال 🥀 🌷جهت شرکت در این ختم پربرکت از لینک زیر اقدام فرمایید👇👇👇 https://khatmesalawat.ir/100596 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 🔸لینک کانال ابواب الرحمة. 🔹https://eitaa.com/joinchat/3944218948C27c2f37f7a

🔴 از حوادث سوریه (منطقه) تعجب نکنیم! #استاد_شجاعی #موضوع_روز  :👆 ✅ نگرانیِ عمومی از حوادث سوریه ✅ چه آینده‌ای در انتظار محور مقاومت است؟ #نشر_دهید 🆔️@seirusolok

🔴 قسمتی از کتاب #رهروان_تنها : سلوک هنر ارتباطات : ♦️اگر سلوک را از یک دیدگاه «هنر ارتباطات» بدانیم سخن گزافی نگفته‌ایم. چنانچه نیم ساعت یا یک ساعت در خلوت بنشینید و به افکار، فعل و انفعالات ذهنی و احساسات خود و آنچه که در ذهن شما در حال جریان است نگاه کنید به این واقعیت بسیار مهم پی خواهید برد که بیش از نود درصد از ذهن، فکر و احساسات شما را "دیگران" به خود مشغول کرده اند و شما چاره‌ای جز اندیشیدن به آن‌ها ندارید، و بدون این‌که اراده‌ای در کنترل و یا مدیریت این افکار و اوهام داشته باشید، همه وجود شما را این خیالات به سیطره خود درآورده است، و عمده این افکار هم ناشی از معاشرت‌هایی است که در طول روز و یا در گذشته با دیگران داشته‌اید. ♦️در هر ارتباطی چه در حین ارتباط و چه خصوصا ًبعد از ارتباط، ذهن شما، درخلوت و تنهایی، در نماز و یا در مراقبه، فعّال می‌شود و دائماً به آنچه درارتباط‌، پیش آمده می‌اندیشد و بارها و بارها آن صحنه را مانند پرده سینمایی از جلوی چشم خود می‌گذراند و به آن فکر می‌کند و سعی دارد که از آن هویت و منیت استخراج نماید. به عنوان مثال: - منظور فلانی از این حرکت و رفتارش چه بود؟ - چرا به فلان شخص که این چنین رفتاری با من کرد قاطعانه جواب ندادم؟ -آیا فلانی دید که فلان کار خوب را من کرده‌ام؟ - حسن و تقی در مورد من چه قضاوتی می‌کنند؟ - چرا من اینقدر به دیگران رو داده‌ام؟ - چرا فلانی حرمت من را نگه نمی‌دارد و به خود اجازه هر شوخی با من را به خود می‌دهد؟ - چرا من آن شهامت و اعتماد به نفس لازم را ندارم که بتوانم جواب طرف مقابل را بدهم و غیره... ♦️پس از هر ارتباطی، علی الظاهر و فیزیکی از شخص مقابل خداحافظی می‌کنیم و از او جدا می‌شویم و او را به ‌زبان به خدا می‌سپاریم، ولی باطناً و در اصل او را به ذهن می‌سپاریم و کار نفس شروع می‌شود و مانند خوره به جان خود می‌افتیم و بار سنگینی از فکر و فعل و انفعالات ذهنی را به دوش می‌کشیم. 🌱جان همه روزه لگدکوب خیال     وز زیان و سود وز خوف مال 🌱نی صفا می‌ماندش نی بال و پر     نی به سوی آسمان راه سفر ‌ (مولوی‌‌) 🔰

♦️کسی که هنوز به آن درجه از درک و شناخت و معرفت لازم در معاشرت‌ها و ارتباطاتش با دیگران نرسیده، - جایی که باید سکوت کند پرحرفی می‌کند. - جایی که باید صبحت کند و از حقی دفاع کند، سکوت پیشه می‌کند. - جایی که باید نسبت به رفتار طرفِ مقابل، عکس العمل لازم و قاطع را داشته باشد، سست عمل می‌کند. - جایی که باید خشم ممدوح داشته باشد، نرمی و ملایمت از خود نشان می‌دهد. - جایی که باید در کار خود اخلاص داشته باشد و نظر بر غیر نداشته باشد، نظرش به تشکر، ستایش و مدح دیگران است. - جایی که باید تولّی و تبرّی داشته باشد و در دوستی‌ها و روابط و محبت کردن‌ها حد و اندازه نگه دارد، دچار افراط و تفریط می‌شود. ♦️چنین شخصی ذهنیت دیگران نسبت به خودش و اینکه دیگران در موردش چه فکری می‌کنند و اینکه آیا او را بد و یا خوبش می‌دانند، از نان شب برایش مهمتر است و ساعتها به خود گیر می‌دهد و دیگران و محتویات ذهنی خود را سبک و سنگین می‌کند، تا یک ذهنیت مثبتی از خود در دیگران بیاید و ساعتی حاضر نیست از این بازار شخصیت بیرون بیاید و دمی به خود استراحت بدهد و آخر سر هم‌، جز سرخوردگی، خستگی و کوفتگی چیز دیگری عایدش نمی‌شود. ♦️اگر وی برای لحظاتی چشم واقع بینش را باز می‌کرد،  متوجه این حقیقت مهم می‌شد که اگر قرار بود دیگران وی را تأیید نموده باشند تا الان باید تأیید کرده باشند، اگر قرار بود از ذهن و فکر و خیالی که ریشه در دیگران دارد، به جایی برسد، تا الان باید رسیده باشد؛ پس اینکه یک عمر داریم درجا می‌زنیم و در خود تکرار می‌شویم و هنوز سرجای اول‌مان هستیم این خود بهترین دلیل است که باید نسخه دیگران را پیچید و کنار گذاشت؛ چون از راه ذهن و اندیشیدن به دیگران به جایی نخواهیم رسید و این چرخه تا پایان عمر ادامه خواهد داشت. ساعتی میزان آنی ساعتی موزون این     بعد از این میزان خود شو تا شوی موزون خویش __

ادامه : ♦️حد و اندازه نگه‌داشتن دوستی و محبت در ارتباطات هنری است که نیاز به سالیانی خودشناسی و دیگر شناسی دارد. مرحوم مطهری  در این رابطه می‌نویسد: «محبتی که قرآن دستور می‌دهد، آن نیست که با هر کسی مطابق میل و خوشایند او عمل کنیم؛ با او طوری رفتار کنیم که او خوشش  بیاید و لزوما به سوی ما کشیده سود. محبت این نیست که هر کسی را در تمایلاتش آزاد بگذاریم و یا تمایلات او را امضاء کنیم، این محبت نیست بلکه نفاق و دورویی است. محبت آن است که با حقیقت توام باشد. محبت خیررساندن است و احیانا خیر رساندن به شکلی است که علاقه و محبت طرف را جلب نمی‌کند.»‌ (پاورقی ۱)  ♦️در خصوص اعتدال محبت و دوستی در ارتباطات در جای دیگر آمده است: «میزان محبت معنوی انسان نسبت به دیگران باید متناسب با میزان امتیازات معنوی آن‌ها باشد. یعنی نمی‌توان همه مومنین را با وجود اختلافات در مراتب ایمانی و تقوای آن‌ها به یک اندازه دوست داشت. زیرا این عمل برخلاف حقیقت و به معنای نادیده گرفتن ارزش‌ها و ضایع کردن گوهر محبت است. محبت چیز باارزشی است که نمی‌توان آن را به گزاف به این و آن بخشید.»‌  «دوست داشتن کسانی که شایستگی دوست داشتن را دارند، هنر بزرگی است که جز هنرمندان واقعی، یعنی آنان که به هنر وارستگی دست یافته‌اند، نصیب کسان دیگر نمی‌شود.»‌  (پاورقی۲) ♦️انسان رهروی که راه خود را پیدا نموده و سر در گریبان خود دارد با تنهایی خود و خدای خود انس گرفته و کاری به دیگران ندارد: 🌱من که هر دم راه خود را می‌روم     با دگر کس سازگاری چون کنم ‌ (مولوی‌‌) ♦️و با کسی هم بر سر چیزی دعوا و مرافعه ندارد و به آرامی از کنار هر بد و خوب می‌گذرد: 🌱آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است      با دوستان مروّت با دشمنان مدارا ‌ (حافظ‌‌‌) 🌱هر کس که بدی ما به خلق گفت     ما چهره ز غم نمی‌خراشیم 🌱ما خوبی او به خلق گوییم     تا هر دو دروغ گفته باشیم *** 🌱این جفای خلق با تو در جهان     گر بدانی گنج زر باشد نهان 🌱خلق را با تو چنین بدخو کند      تا تو را ناچار رو آن سو کند ‌ (مولوی‌‌) ♦️از اصل موضوع دور نشویم؛ چون سخن بر سر هنر ارتباطات بود، مطالبی پیرامون آن از زوایای مختلف آورده شد. موضوع این بود که برای فائق آمدن بر رذایل نفسانی از یک طرف باید وارد ارتباطات شد تا نفس در مواجهه با دیگران آلودگی‌ها و تیرگی‌هایش را نشان بدهد و از طرف دیگر با خلوت و مراقبه به اصلاح نفس پرداخت.

♦️با سلوک و حرکت در مسیر خودسازی و با تعامل و معاشرت از یک طرف و سپس خلوت و مراقبت از طرف دیگر، رهرو نسبت به خود و دیگران، شناخت و معرفت و آگاهی لازم را بدست می‌آورد و دوست و دشمن خود را به‌خوبی تشخیص می‌دهد و فنون و مهارت‌ها و آداب اجتماعی را به خوبی یاد می‌گیرد و جایگاه خود و نحوه ارتباط صحیح را یاد می‌گیرد و از هرگونه ندانم‌کاری و افراط و تفریط دوری می‌کند و می‌داند که در هر برخورد با هر کس چطور و چگونه رفتار کند، و همان دم و پس از پایان هر ارتباط، فعل و انفعال ذهنی متوقف و دیگر سایرین را با خود برنمی‌دارد و به خلوت خود بیاورد و بنشیند ساعت‌ها به آن‌ها بیندیشد و «من» و هویت خیالی و فکری خود را استمرار بخشد. ♦️در اینجا ذکر دو نکته لازم است: 🌱نکته ی اول اینکه رهرو نباید با هر کس و ناکسی ارتباط بگیرد و در هر جمع گناه‌آلودی شرکت کند و بعد بگوید می‌خواهم خودم را بشناسم و یا پی به آلودگی های درونم ببرم. چراکه ارتباط با خیلی افراد و حضور در خیلی از مجالس، نه تنها هیچ خیر و مصلحتی در آن نیست بلکه منجر به تیرگی و آلودگی بیشتر نیز می‌گردد. 🌱نکته دوم اینکه برای نحوه صحیح ارتباط، نمی‌توان از قبل، یک فرمول ثابت و پیش بینی شده ارائه داد و نمی‌شود بر اساس یک فرمول ثابت و کلیشه‌ای وارد رابطه شد. مثلا نمی‌شود به کسی توصیه کرد که شما در جمع همواره ساکت باش و یا در هر موقعیتی در برابر طرف مقابل، فلان عکس العمل را نشان بده. علت آن هم روشن است چون عکس العمل‌ها را شرایطی که انسان در آن قرار گرفته، مشخص می‌کند. فرض کنید کسی که درحال آموزش تعلیم راهنمایی و رانندگی است، کار مربی این است که اصول و فنون رانندگی و آیین و مقررات رانندگی را به وی بیاموزد؛ ولی اگر متعلم سؤال کند  بعد که  در جاده رفتم مثلا سرعت 80 کیلومتر بروم یا 120 کیلومتر ؟، مربی در جواب می‌گوید: این بستگی به موقعیت و شرایط دارد، در جایی ممکن است شما در سبقت قرار بگیرید و لازم باشد جهت عبور از موقعیت تندتر برانید و یا بالعکس. در روابط اجتماعی هم دقیقاً همینطور است، هیچ‌گاه کسی نمی‌تواند بر اساس نسخه از قبل پیش پیچیده شده، وارد رابطه شود. ___ 🆔️@seirusolok

🖤سالروز وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها تسلیت باد و همچنین سالروز تکریم مادران و همسران شهید گرامی باد🖤 در مقام حضرت ام‌ البنین همین بس كه فرزندی تربیت كرد كه پشت و پناه كسی بود كه او پشت و پناه عالم امكان است... آیت الله وحید خراسانی.