بسم الله الرحمن الرحیم السلامُ عَلي مَحال معرفة الله و مساكِن برَكة الله محرم و صفر هم طی شد ایامی که به نوعی می‌توان گفت در طول سال بیشترین انس با امانت و سفارش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم یعنی اهل بیت علیهم السلام در جامعه مشهود است. هرچند این ایام روزگار حزن و اندوه آل الله علیهم السلام و محبان آنان است اما در واقع باید گفت بهار انس با این خاندان پاک و مطهر است. محرم وصفر بهار آل محمد است همانگونه که رمضان بهار قرآن! هرچند این دو ثقل گرانبها و امانت رسول الله نه از یکدیگر جدائی معنایی دارند و نه زمان و مکانی می‌توان جداگانه برای هریک متصور شد و این را می‌توان از کلام رسول‌ الله صل الله علیه و آله و سلّم استنباط کرد که علیٌ مَع الحق والحقُ مع عَلي و از آنجایی که میان هیچ یک از ائمه معصومین علیهم السلام افتراقی وجود ندارد و همگی نور واحد هستند این مطلب بر همه آن انوار مقدس الهی صدق می‌کند. بهار فصل شکفتن است و جوانه زدن! همانگونه که درختان و نباتات در بهار با ترنم بهار و باران بهاری جوانه می‌زنند و شکوفه می‌دهند، ما انسان ها نیز در این بهارهای انس با قرآن و اهل بيت علیهم السلام مشروط به قرار گرفتن در مسیر ترنم های حیات بخش وحی و امر الهی و الگو گرفتن از حیات انوار قدسی وملکوتی اهل بیت علیهم السلام می بایست روح و جانمان را محیای شکوفه زدن و بارور ساختن ایمان و تقوی کنیم و میوه و ثمره آن را در جان و زندگی و خانواده و اجتماع خویش بچینیم. بایستی در مسیر اهل بیت علیهم السلام و قرآن قرار گرفتن ما را آن‌گونه کند که هر کس از بیرون به ما و خانواده و اجتماع ما نگاه می کند ما را چون پاره ای از قرآن و اهل بیت علیهم صلوات الله ببیند آن موقع میتوان گفت که ما امانت دار امانت های رسول الله و شیعه اهل بیت علیهم صلوات الله اجمعین هستیم. حال به خود نگاه کنیم دوماه لباس عزای سیدالشهدا علیه السلام و اهل بيت علیهم السلام را به تن داشته و در مجالس آنان آمد و شد داشته ایم و از خوان نعمت آنان ارتزاق کرده ایم، عده ای کسب و کار خود را به عشق و محبت این خاندان تعطیل کرده پای در سفر عشقی نهادند که در خود حس می‌نمودند و بسیاری که نتوانستند در باطن با آنان همدل و همراه شدند و با دلی عاشق و چشمان اشکبار به دنبال آنان در این مسیر طی طریق کردند. حال وقت چیدن میوه است! شاید بی دلیل نباشد ماه پس از ایام دو ماه ربيع(بهار) نام گرفته است. حال باید دید این همه وقت و زمان صرف شده و این همه هزینه های بسیار هیأت ها و موکب های این ایام در زندگی شخصی و اجتماعی ما چه تاثیری میگذارد؟ آیا ما و محله و اجتماع ما همان محله و مردمان پیش از این دو ماه هستیم یا نه می‌توان تغییراتی را در رفتار و زندگی و محیط خود حس کنیم؟🤔 آیا ما نسبت به پیش از محرم با اخلاق تر شده ایم و یا خیر؟🤔 آیا نسبت به خانواده و همسایگان و دوستان و هم نوعان خود متعهدند و با گذشت تر شده و مسئولیت پذیر تر شده ایم یا خیر؟🤔 آیا محیط فرهنگی و اجتماعی ما نسبت به قبل تغییری کرده است و یا همچنان همچون گذشته ایم؟🤔 آیا روح همدلی و مساوات در ما بیشتر شده یا خیر؟🤔 آيا نسبت به معضلات و مشکلات اطرافیان و اجتماع و محیط حساس تر شده ایم و یا خیر؟؟🤔 ما اگر همان آدم سابق باشیم، اخلاقمان همان و قول و وعده هایمان همان و محیط مان هم همان باید به جرأت بگوییم که همه این هزینه ها و وقت صرف کردن ها همه آبی بوده است که به شوره‌زار بی حاصل جاری شده و دچار خسران شده ایم. و نتنها از این موارد بهره و ثوابی حاصل مانیست بلکه طبق عدل الهی عقوبت و سختی و مشقت و عذابی نیز در کمین ماست! ما اگر از این رهگذر بهره ای نبریم و اخلاق و عمل خویش را اصلاح نکنیم تمام ثواب عظیم عزاداری را به یکباره خواهیم باخت! همانگونه که جنگلی انبوه فقط با یک چوب کبریت به آتش کشیده می‌شود همه اعمال ما در این ایام نیز در معرض خطر است. طبق نص صریح قرآن کریم خداوند از ذره ای از عمل ما نخواهد گذشت، و از طرفی باید بدانیم شیطان دشمن قسم خورده ما در کمین ماست تا همه اعمال و خیرات و حسنات ما را یکباره به آتش بکشد. پس باید سخت مراقب نفس خود بود و همچنین بایستی در خیر و خوبی و دستگیری و تعاون در خیرات همکار و همراه یکدیگر باشیم و آمر به معرف و ناهی از منکر تا آنچه کرده ایم را به یکباره از دست ندهيم! پیروزی و موفقیت و عاقبت به خیری همگان را از خداوند متعال خواستارم.🤲 التماس دعا #سرمقاله #رسانه_آدریان https://eitaa.com/adariyan_109