#استاد_عباسی_ولدی 💓معایب تک فرزندی: 🔻اضطراب شدید پدر و مادر به صورت طبیعی، والدینی که تنها یک فرزند دارند، تمام علاقه خودشان را به فرزند، در همین یک فرزند خلاصه می کنند، این والدین به هنگام بیماری فرزند به شدت دچار اضطراب می شوند. شاید برخی از اینکه ما این حرف را میزنیم، ناراحت شوند؛ اما مرگ، یک واقعیت است. ما در جامعه ای زندگی می کنیم که تنها در سوانح رانندگی جاده ای، روزانه بیش از پنجاه نفر از دنیا می روند. اگر فرزند یک خانواده تک فرزند در سن بیست سالگی از دنیا برود، چه اتفاقی برای والدین او می افتد؟ ما نمیخواهیم بگوییم داغ فرزند برای کسانی که چند فرزند دارند سبک تر است؛ اما نمی توان انکار کرد که زندگی پس از مرگ یک فرزند برای خانواده تک فرزند، بسیار سخت تر از خانواده هایی است که چند فرزند دارند. 🔻از بین رفتن نسل عمو و عمه و دایی و خاله از بین رفتن نسل عمو و عمه و دایی و خاله، از خطرهای تک فرزندی است. اگر همین طور پیش برویم، طبق پیش بینی ها حداکثر تا حدود پنجاه سال دیگر در ایران، نسل عمو و عمه و دایی و خاله برچیده می شود. 🔻خلا عاطفی رابطه عاطفی با برادر و خواهر، یک نیاز است. تک فرزند ها به جهت نداشتن چنین رابطه عاطفی، مستعد مشکلات روحی هستند؛ مثل وابستگی افراطی به دیگران... 🔻اضطراب و فشار در نگهداری والدین بچه های تک فرزند، برای نگهداری پدران و مادرانشان، دچار اضطراب اند؛ زیرا به هنگام پیری، نگهداری از پدر و مادر به عهده همان فرزند است و همانطور که پیش از این گفته شد، جمع میان کار و زندگی شخصی با نگهداری پدر و مادر به این راحتی نیست. @adinebaharan

#استاد_عباسی_ولدی بی شک، امروز در جامعه ما توان اقتصادی خانواده ها بیشتر از خانواده های دیروز است. این تنها، قضاوت ما نیست. سازمانهای بین المللی نیز همینطور قضاوت میکنند. کسانی که بین سه تا چهار دهه از عمرشان گذشته، کافی است دهه ای را که در آن قرار داریم، با دهه ی شصت، مقایسه کنند. البته این به معنای انکار مشکلات اقتصادی نیست ؛ اما اندکی انصاف کافی است تا حکم کنیم توان اقتصادی خانواده های دهه ی نود، بیش از خانواده های دهه ی شصت است؛ اما چرا خانواده هایی که در دهه ی شصت قرار داشتند، بیش از خانواده های دهه ی نود به فرزند آوری تمایل داشتند؟ باید پذیرفت در کنار گرانی و تورّم، #شیوه_زندگی ما هم عوض شده است. قناعت در زندگی ما کم شده، توقعات ما در زندگی، بیش از اندازه نیاز ما شده است و برخی از چیزهایی که واقعا از نیازهای اساسی یک زندگی نیست، وارد حلقه ی نیازها شده است. در گذشته اگر خانواده ای توان خرید موکت یا زیلو نداشت، خود را فقیر حساب می کرد. چندی بعد، نداشتن فرش، نشانه ی فقر شد و حالا اگر کسی مبلمان نداشته باشد، باید خود را فقیر بداند. چه قدر خوب است پدر و مادرهایی که اکنون در حدود چهل سال دارند، سبد غذایی امروز خود را با سبد غذایی دیروز پدر و مادرشان مقایسه کنند و ببینند چه اندازه قناعت ما کم شده است !! @adinebaharan