بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#خیانت_کشف_حجاب»         روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز قیام مردم متدین مشهد علیه کشف حجاب در سال ١٣١۴ شمسی است که دژخیمان رضا شاه، با هتک حرمت حرم رضوی، مردم پاسدار حریم عفاف و حجاب را در مسجد گوهرشاد به خاک و خون کشیده و بیش از دو هزار نفر را به شهادت رساندند؛ لذا این روز را به عنوان «#روز_عفاف_و_حجاب» نامگذاری نمودند و به همین مناسبت، سخن امروز را با گرامیداشت این روز و با عنوان «خیانت بزرگ کشف حجاب» آغاز می‌نمائیم؛ بی‌شک یکی از پلیدترین توطئه‌های دشمنان اسلام در تاریخ معاصر، توطئه کشف حجاب در ایران است که به دستور رضاخان پهلوی در سال ١٣١۴ شمسی اجرا گردید؛ او که با طرح کودتای سوم اسفند ١٢٩٩ و با حمایت و هدایت انگلیسی‌ها بر سر کار آمده بود، از ابتدا درصدد اجرای طرح اسلام زدایی و جایگزینی نظام لیبرالیستی در جامعه‌ی اسلامی ایران بود؛ «پهلوی اول» برای آماده ساختن زمینه کشف حجاب در ایران، ابتدا در ششم دی ماه ١٣٠٧ شمسی به مجلس دستور داد که قانون متحدالشکل نمودن البسه را تصویب نماید و بر اساس آن، پوشیدن کت و شلوار و کراوات و کلاه فرنگی برای مردانِ ایران را الزامی نمود؛ سپس برنامه‌ریزی کرد تا عده‌ای از زنان غرب‌زده و به‌ویژه زنان درباری به صورت بدحجاب و بی‌حجاب در مجامع و معابر عمومی ظاهر شوند؛ او در سال ١٣١٣ با عزیمت به ترکیه و مشاهده تغییرات رژیم لائیک این کشور به رهبری «کمال آتاتورک» در جهت غربی کردن جامعه مسلمان ترک، تحت تأثیر وی قرار گرفت و پس از بازگشت از این سفر، در افتتاح دانشگاه تهران به دختران دانشجو گفت که بدون حجاب به دانشگاه بیایند؛ این اقدامات رضاخان در جهت زدودن حجاب و عفاف جامعه اسلامی ایران با واکنش و مخالفت های گسترده مردمی و بالأخص روحانیت روبرو شد که از جمله مهمترین آنها می‌توان به سرکوب قیام مسجد گوهرشاد و کشتار زائرین مظلوم رضوی در چنین روزی اشاره کرد؛ ولی شاه قلدر و بی‌سواد ایران با بی‌اعتنایی به اعتراضات مردمی، بالاخره در روز ١٧ دی ١٣١۴ در جشن فارغ التحصیلی دانشسرای دختران تهران، قانون کشف حجاب زنان را به طور رسمی اعلام کرد و همسر و دختران شاه، بدون حجاب در این جشن شرکت نمودند و از این زمان، دوره‌ای سیاه برای زنان ایران آغاز شد. از آن روز، مأموران حکومت شاهنشاهی در اجرای این قانون بی‌شرمانه، شب و روز در خیابان‌ها گشت می‌زدند و هر جا زن باحجابی را می‌یافتند، با خشونت چادر و روسریش را برمی‌داشتند و مردان غیور ایران را مجبور می‌کردند تا همسران و دختران خود را سر برهنه به خیابان‌ها و مجالس ببرند؛ هرچند که این دوران سیاه، با سقوط پهلوی‌اول و روی کار آمدن محمدرضا پهلوی در سال ۱۳۲٠ شمسی با فشار علماء و مردم متدین ایران و نامه مرجع عظیم‌الشأن جهان تشیع حضرت آیت‌الله سید حسین طباطبایی به پهلوی دوم به ظاهر پایان یافت؛ اما متأسفانه در آن زمان، حجاب و عفت و غیرت مردم ایران، سال‌ها تحت‌الشعاع فرهنگ مبتذل غرب قرار گرفته بود و برگشت این اصول اخلاقی و واجبات دینی، نیاز به برنامه‌ریزی فرهنگی و اجتماعی بلند مدت داشت که هنوز آثار شوم آن در جامعه اسلامی ما کاملاً نمایان است. ✍️ لازم بذکر است که «حجاب» از ضروریات دین مبین اسلام است که در آیات و روایات بسیاری بر وجوب آن تأکید شده و در باور مسلمانان نیز ایجاد امنیت روانی و حفظ سلامت اخلاقی خانواده و جامعه از حکمت‌های اصلی این فریضه‌ی الهی است؛ چنانچه خداوند متعال در آیه ٣١ سوره نور، در اهمیت آن می‌فرماید: «و به زنان با ایمان بگو: دیدگان خود را [از هر نامحرمی‌] فرو بندند و پاكدامنی ورزند و زیورهای خود را آشكار نگردانند، مگر آنچه كه طبعاً از آن پیداست؛ و باید روسری خود را بر گردن خویش [فرو] اندازند، و زیورهایشان را جز برای شوهرانشان یا پدرانشان...آشكار نكنند...» همچنین در حدیث نبوی آمده: «هر زنی که به خداوند سبحان و روز قیامت ایمان دارد، زینتش را برای غیر شوهرش آشکار نمی‌کند و همچنین موی سر و مچ خود را نمایان نمی‌سازد و هر زنی که این کارها را برای غیر شوهرش انجام دهد، دین خود را فاسد کرده و خداوند را نسبت به خود خشمگین کرده است...» (مستدرک، ج ۲، ص ۵۴۹) همچنین بر اساس روایات اسلامی برای دختران و زنان مسلمان جایز نیست که مچ پای خود را در برابر مردان نامحرم آشکار سازند و اگر مرتکب چنین عملی شوند، فرشتگان الهی و خداوند سبحان، آنها را لعنت کرده و دچار خشم و غضب خداوند بزرگ در دنیا و عذاب دردناک در روز قیامت می‌شوند». (همان)