🥀غربت امام عصر عجل الله فرجه🥀 🔴بي اعتقادي به امام عليه و راه نجات از آن ◀️بي اعتقادي تحصيل كرده ها 🔺برخي از درس خوانده‌هاي بي خبر از معارف تشيع، چون تلقي صحيحي از دين ندارند، نمي توانند مسئله امامت و اوصاف امام عليه السلام را چنان كه هست بپذيرند. 🔺 اين عده، اگر با شنيدن و يا خواندن اوصاف امام عليه السلام از معرفت حضرتش بهره اي برند و فضيلتي از فضائل امام عليه السلام به ايشان معرفي شود، پذيرش قلبي و تسليم در برابر آن را نوعي عوام زدگي مي‌دانند و به نحوي درصدد تو جيه انكار خود نسبت به آن بر مي‌آيند. 🔺اينان حقايق را به گونه اي تفسير مي‌كنند كه قابل قبول به نظر برسد و گاهي هم آنها را وارونه جلوه مي‌دهند. اين افراد، حتي اگر يكي از اوصاف امام عليه السلام را با چشم خود ببيند، باز هم زير بار نمي روند و از روش توجيه استفاده مي‌نمايند. 🔺به علاوه اگر كسي را ببينند كه تسليم كمالات امام شده، براي او – به خيال خود – دل مي‌سوزانند و او را نادان و ساده انديش مي‌شمارند. 🔺مسلماً چنين كساني به دستگيره‌هاي امام عليه السلام در زندگي خويش هم توجه ندارند و الطاف ايشان را اصلاً درك نمي كنند، تا بخواهند تسليم شده، به آن معتقد گردند. 🔺بدين ترتيب با وجود اين كه درجاتي از شناخت اوصاف امام عليه السلام نصيب آنها شده است، ولي هم چنان كه بي اعتقاد باقي مي‌مانند، چرا كه با سوء اختيار خويش، از قبول يافته‌هاي خود سرباز مي‌زنند و امام خويش را قدر نمي شناسند. 🔺چه بسا كوتاهي اين افراد در وظيفه خويش و انكار قلبي وكفران آنها، منجر به سلب نعمت شود و كارشان به جايي برسد كه واقعاً از درك و معرفت اوصاف و كمالات امام عليه السلام بي بهره گردند. ‌‌‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت امام عصر عجل الله فرجه🥀 🔴‌‌كم معرفتي عوام ◀️افراد عادي كه معلومات چنداني درباره ی دين ندارند، بسياري از ايشان، مطالعات و شنيده‌هاي دقيق و صحيحي درباره امر امامت و اوصاف امام عليه السلام ندارند، بلكه متأسفانه ضرورتي هم براي مطالعه در اين باب احساس نمي كنند، در حالي كه همين افراد در امور مادي خويش، نهايت دقت را – بدون هيچ گونه كوتاهي و مسامحه كاري – به خرج مي‌دهند. ◀️حتي اگر ببينند كسي در امور دنيايي، بدون مطالعه و تأمل به حرفه خاصي پرداخته و متحمل ضرر شده است، او را به خاطر عدم دقت و توجه لازم، مستحق ملامت مي‌دانند. ◀️در امور دنيوي، هر كس بخواهد كاري كند و يا حرفه اي را – هر چند ساده و معمولي – پيش بگيرد، ابتدا مي‌كوشد اطلاعاتي بسيار دقيق درباره آن به دست آورد و از جنبه‌هاي مختلف آن مطلع شود. براي اين كار، از هر فرد خبره اي درخواست راهنمايي و كمك مي‌كند، تا به فنون كاري كه در پيش دارد، آشنا شود. ولي متأسفانه اكثريت مردم درمسائل معنوي و امور ديني خود، معمولاً چنين دقت و تلاشي به خرج نمي دهند. فكر نمي كنند دنيايي كه امور مادي در آن كاملاً از روي نظم و دقت اداره مي‌شود، در امور معنوي هم حساب و كتاب دقيقي دارد. ◀️بنابراين همان طور كه مردم عمر خويش را براي رسيدن به اهداف مادي – مثل رسيدن به مال و مقام و رفاه – با برنامه ريزي دقيق و حساب شده صرف مي‌كنند، بايد در معنويات هم، حداقل راه را از بيراهه تشخيص دهند و انتظار نداشته باشند كه از غير راه معقول و منطقي به نتيجه مطلوب برسند. افرادي كه براي جهان وسيع آخرت، به اندازه عالم محدود دنيا ارزش قائل نيستند، براي كسب سعادت واقعي خود به سراغ اهل بيت عليهم السلام – كه دانايان اين راه هستند – نمي روند. ◀️اگر هم گاهي در مجلسي به مناسبت، چيزي درباره امام عليه السلام بشنوند، حداكثر اين است كه به طور بسيار موقت و محدود، تحت تأثير واقع مي‌شوند، نه اين كه با اين اعتقاد زندگي كنند. عمر و زندگي ايشان خالي از ياد و كلام و راهنمايي ائمه عليهم السلام است، در حالي كه انسان براي رسيدن به سعادت هميشگي، بايد دنبال راهنما برود و از فرد آگاهي پيروي كند. در غير صورت نمي تواند اميدوار به هدايت الهي باشد. 💠امام باقر عليه السلام در توضيح ضرورت رجوع به خبره و راهنما در امور معنوي – در مقايسه با امور مادي – مي‌فرمايند: يا ابا حمزة! يخرج احدكم فراسخ فيطلب لنفسه دليلاً، و انت بطرق السماء اجهل منك بطرق الارض، فاطلب لنفسك دليلاً. اي ابوحمزه! يكي از شما كه مي‌خواهد چند فرسخ راه برود، راهنما مي‌گيرد، در حالي كه تو نسبت به راههاي آسمان – در مقايسه با راههاي زمين – ناآگاه تر هستي، پس براي خود، دليل و راهنما بجوي. ◀️در آن زمان – جاده‌هاي امروزي ساخته نشده بود و اگر كسي مي‌خواست چند فرسخ ازشهر دور شود، چون ممكن بود راه را از بيراهه تشخيص ندهد و به مقصود نرسد براي خود «بلد» و «راهنما» مي‌گرفت. امروز هم – با گسترش امكانات – انسانها براي سفرهاي خود، ناگزير بايد از نقشه و راهنما كمك بگيرد. نياز به راهنما، در تمام شئون زندگي، كاملاً بديهي و عقلاني است. ◀️امام عليه السلام تذكر فرموده اند كه شما نسبت به راههاي هدايت، از جاده‌هاي دنيايي هم ناآگاهتر هستيد. بنابراين به طرق اولي بايد براي خويش راهنما بجوييد. ◀️❓به راستي، چند در صد شيعيان كه اهل ولايت ائمه عليهم السلام هستند، چنين اعتقادي درباره امام عليه السلام دارند و اين گونه به ايشان مراجعه مي كنند؟ ◀️❓ آيا امام عليه السلام به عنوان دليل و راهنما در متن زندگی ما وجود دارند؟! ◀️❓چند درصد امام شناسها به امام عليه السلام در اين سطح عقيده دارند كه بايد ايشان را براي خود راهنما بگيرند «فاطلب لنفسك دليلاً» آيا راهنمايي‌هاي امام عليه السلام – با علم سرشار الهي – به اندازه فردي كه چند صباحي در رشته اي كسب تجربه كرده است، ارزش ندارد؟! آيا حداقل آن طور كه براي داشتن يك كسب و كار پر رونق در دنيا تلاش مي‌شود و تجربه ديگران مورد استفاده قرار مي‌گيرد، نبايد به امام عليه السلام مراجعه كرد؟! ◀️واقعيت اين است كه ما شيعيان – چنان كه بايد و شايد – از امامان خود تبعيت نمي كنيم. خداي منان، معرفت ايشان را نصيب ما فرموده است. ما مي‌شنويم و حتي مي‌بينيم كه امام عليه السلام «كشتي نجات» در طوفانهاي هلاكت هستند، ولي آيا در زندگي خود، هنگام سختي دست به دامان ايشان مي‌شويم؟! 📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه ☘‌تنها راه نجات ◀️امام حسن عسكري عليه السلام به صحابي خاص خود – احمد بن اسحاق – درباره وضعيت خطرناك دوران غيبت هشدار داده اند:"به خدا قسم غيبتي خواهد كرد كه احدي از تباهي (دينش) در آن زمان نجات نمي يابد، مگر آن كسي كه خداي عزوجل او را در اعتقاد به امامت آن حضرت ثابت قدم بدارد، و در زمان غيبت، نسبت به دعا در تعجيل فرج ايشان، توفيق عنايت فرمايد. ◀️اعتقاد به امامت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه به اين معناست كه امام را با همه اوصاف و كمالاتش، بايد شناخت و به او معتقد شد، تا بتوان از هلاكت نجات پيدا كرد. اين ثبات قدم در اعتقاد به امامت، جز با عنايت الهي صورت نمي پذيرد. ولي اگر خداوند عزوجل به تفضل خويش، اوصاف و فضائل امام عليه السلام را به ما بشناساند، وظيفه ما اين است كه با تسليم در برابر آن كمالات، به معناي واقعي امام شناس شويم، در اين امام شناسي ثابت قدم باشيم و بدين وسيله دين خود را در زمان غيبت حفظ كنيم. ◀️ديديم كه تنها راه نجات از فتنه‌هاي زمان غيبت، ثبات قدم در امر امامت است. اكنون بايد راههايي براي تثبيت امام شناسي جستجو كنيم. ◀️امام زين العابدين عليه السلام راه ثابت ماندن در مسير ولايت و امامت را چنين تبيين كرده اند:"همانا قيام كننده از ما (اهل بيت) دو غيبت دارد كه يكي از آنها طولاني تر از ديگري است... و اما غيبت ديگر، پس مدت آن به درازا مي‌كشد، تا آن حد كه بيشتر كساني كه اعتقاد به امامت او (حضرت مهدي عليه السلام) دارند، از اين اعتقاد بر مي‌گردند. پس بر اين امر ثابت قدم نمي ماند، مگر كسي كه يقينش محكم و معرفتش صحيح باشد، و قلباً پذيرفتن احكام ما برايش سخت نباشد و تسليم ما اهل بيت گردد. ◀️فهميدن و باور كردن اين واقعيت كه اكثريت مردم در زمان غيبت كبري گمراه مي‌شوند، شايد در ابتدا قدري دشوار باشد. ولي با ديدن انحرافات در اعتقاد به امامت در جامعه خودمان – كه از معدود مراكز مهم تشيع است – احساس خطر مي‌كنيم. البته وقتي صاحب و مقتداي دين غريب واقع شود، راهي جز انحراف طي نمي شود و كار به جايي مي‌رسد كه افراد مؤمن و راسخ در اعتقاد به امامت، كمياب هم چون كيميا مي‌شوند. ◀️براساس كلام امام سجاد عليه السلام، راه هدايت در زمان غيبت، در شناخت صحيح حضرت بقية الله ارواحنا فداه و پذيرش قلبي و تسليم عملي نسبت به ايشان منحصر مي‌شود و در غير اين صورت، انسان عاقبتي جز هلاكت ندارد. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه ✅‌ويژگي‌هاي ياد كردن 🔶ياد كردن از هر كس بايد متناسب به سطح او و در حد مقام و موقعيت او باشد، در غير اين صورت، به غربت او مي‌انجامد. 🔶 به عنوان مثال، براي اداي حق عالم يا فقيه، بايد در هنگام سخن از احكام شرعي، يادي از آن فقيه به ميان آيد. اگر از همه فقهاء ياد كنند و اصلاً نامي از آن عالم نبرند، مي‌توان گفت، آن عالم فقيه، «از ياد رفته» و «غريب» است. 🔶براي اداي شكر يك پزشك متخصص ماهر، بايد در هنگام بحث و گفتگو پيرامون مداواي بيمار و كار پزشكي، از آن پزشكي كه از ديگران ماهرتر است، نيز يادي به ميان آيد. اگر هنگام بررسي وضعيت بيمار، از هر پزشك متخصص و غير متخصص و حتي غير پزشك گفتگو شود، اما از آن متخصص ماهر سخني به ميان نيايد و كسي قلباً هم از او ياد نكند، معلوم مي‌شود كه اوغريب (از ياد رفته) است. 🔶حال اگر كسي هم در پزشكي، متخصص و هم در فقه سرآمد باشد، بايد در هنگام بحث علمي در فقه و پزشكي، از او هم ياد شود. پس «تعدد ياد كردن» در افراد مختلف، متناسب با كمالات آنها، متفاوت خواهد بود. 🔶ياد كردن از هر نعمتي كاملاً بستگي به ويژگي‌هاي آن دارد، هر چه نعمتي بزرگتر و فراگيرتر و نياز انسانها به آن بيشتر باشد، انتظار مي‌رود كه در دفعات بيشتر و مناسبتهاي مختلف از آن ياد شود. 🔶 اگر تعداد ياد كردنها و زمينه‌ها و شرايط مختلفي كه بايد از نعمت ياد شود، متناسب با سطح شايسته آن نباشد، به همان اندازه، آن نعمت از ياد رفته است. 🔶چگونگي ياد كردنها، از نظر، «كيفي» نيز تفاوت دارد. گاهي انسان وقتي از نعمتي ياد مي‌كند، با تمام وجود، تحت تأثير آن قرار دارد. به طوري كه با تذكر خويش، شنوندگان را نيز متأثر مي‌سازد. 🔶در واقع، گوينده به تناسب معرفت و محبت قلبي خويش نسبت به مُنعم، گاه خيلي شديد و با حرارت و گاه بسيار عادي و ملايم، ياد او را در خاطر مي‌آورد، يا به زبان جاري مي‌سازد. 🔶باز هم توجه داريم كه تفاوت كيفي در ياد كردنها نيز، به شدت معرفت و محبت نسبت به آن نعمت بستگي دارد. 🔶از طرف ديگر هر كدام از ذكر قلبي و زباني، «انواع» مختلف دارد. از جمله: سرودن شعر، تأليف كتاب و مقاله، برگزاري مسابقه، برپايي مجالس گوناگون و... گاهي ممكن است انسان، پيوسته نام معروف خود را در دل و بر زبان جاري سازد و بدين وسيله به ذكر او بپردازد. 🔶گاهي ممكن است براي او دلتنگ شود، از داشتن چنين محبوبي شاد گردد، يا برايش ابراز نگراني كند و به هر حال، با دل و زبان، به روشها و انواع مختلف مي‌توان از نعمتي ياد كرد. 🔶«زمينه» ی ياد كردن، از ديگر جهاتي است كه در مسئله ذكر، بايد مورد توجه قرار گيرد. هر قدر نعمتي بزرگتر و اهميت آن بيشتر باشد، به مناسبتهاي بيشتر بايد از آن ياد شود و زمينه‌هاي ذكر آن را بيشتر مطرح گردد. گاهي گستره يك نعمت، همه زندگي انسان را مي‌پوشاند. 🔶در اين حال، بايد تمام جوانب زندگي، زمينه‌هاي شكر و ذكر قلبي و زباني آن گردد. اگر در زمينه اي مناسب، تذكر به آن نعمت، فراموش شود، آن نعت كفران شده و «غريب» مي‌گردد. 🔶بنابراين نتيجه مي‌گيريم كه هر چه نعمتي گسترده تر، مهمتر و اساسي تر باشد و نياز انسان به آن عميق تر باشد، توقع و انتظار عقلي اين است كه بيشتر از آن ياد شود. طبعاً كفران آن نيز سخت تر است و عذاب شديدتر، به دنبال دارد. 🔶بيشتر ياد شدن، هم از جهت تعدد ياد كردن از آن نعمت است (كميت) هم از جهت زمانها و مكانهايي كه بايد ياد نعمت شود (زمينه‌ها و شرايط مختلف)، هم از جهت مواردي كه زمينه ياد كردن از آن وجود دارد، هم از حيث شدت و غلظت يادكردن از آن (كيفيت) و نيز از جهت انواع مختلف ياد كردن بايد مورد توجه قرار گيرد. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه ◀️‌چگونگي ياد كردن از امام عصر عليه السلام 🔺امام زمان عليه السلام نعمتي هستند كه جايگزين ندارند و خلأ ناشي از عدم شناخت ايشان به هيچ صورتي پر نمي شود. 🔺بنابراين انسان عاقل و فهميده، به هر بهانه اي از امام زمان خويش ياد مي‌كند و مي‌كوشد كه ايشان را فراموش نكند. 🔺البته اگر ولي نعمت در قلب انسان جاي داشته باشد و دل، سراپرده محبت او باشد، هيچ گاه به دست فراموشي سپرده نمي شود و انسان به صورتهاي مختلف از او ياد مي‌كند. 🔺به عنوان نمونه كسي كه به فرزند خود بسيار علاقه مند است، با كمترين مناسبتي به ياد فرزندش مي‌افتد. هرگاه كودكي به قد و اندازه او ببيند، يا اسم او را جائي بشنود، خيلي سريع متوجه او مي‌گردد. به همين ترتيب، به ميزان محبتي كه به فرزند خويش دارد، با قلب و زبان، از او ياد مي‌كند. 🔺كسي كه علاقه ی بسياري به پدر يا معلم يا دوست خود دارد، هميشه از او ياد مي‌كند.اگر به سفر زيارتي برود،حتماً براي او دعا مي‌كند، ولي كساني هستند كه اگر درخواست دعا نكنند، هيچ يادي از آنها نمي شود. 🔺اگر انسان به كسي محبت داشته باشد، لازم نيست كه سفارش به ذكر او شود. 🔺امام عصر عليه السلام به خواست خداوند متعال، ولي نعمت اصلي همه مخلوقات هستند و بيشترين حقوق را بر آنها دارند. پس بايد از جهت كم و كيف و نوع و... در بالاترين سطح ممكن، از ايشان ياد شود. 🔺بنابراين همان طور كه در مقابل خداي عزوجل بايد شكرگزار باشيم و قلباً متوجه باشيم كه هر نعمتي حداقل يك بار «الحمدلله» گفتن مي‌طلبد و اگر آب مي‌خوريم نفس مي‌كشيم، سالم هستيم و درد نداريم و... بايد به درگاه الهي سپاسگزار باشيم، امام زمان عليه السلام هم واسطه تمام نعمتهاي الهي هستند. 🔺پس در ازاء هر نعمتي بايد از ايشان هم قدرداني شود و هرگاه كه الحمدلله مي‌گوييم، به قلب و زبان بايد ازحضرت بقية الله ارواحنا فداه نيز تشكر كنيم. 🔺اگر خداوند مورد حمد قرار گيرد، اما امام عليه السلام مشكور نگردد، در حقيقت شكر خدا هم ادا نشده است. 🔺حال بايد با دقت بررسي كنيم آيا امام عصر عليه السلام را در هر نعمتي كه داريم و هر نقمتي كه نداريم، مورد شكر قرار مي‌دهيم؟! 🔺وقتي فرزند خود را سالم مي‌بينيم، وقتي در سايه پدر و مادر خويش در رفاه و امنيت به سر مي‌بريم، وقتي از شر هزاران رنج و سختي خود را در امان مي‌يابيم، وقتي... آيا بعد از حمد خدا، از امام زمان خويش عليه السلام هم تشكر مي‌كنيم؟! 🔺هيچ وقت شده كه بگوييم، يا صاحب الزمان! از شما متشكر هستيم كه ما را حفظ فرموديد، به ما سلامتي داديد، فرزند سالم عطا كرديد و در مقابل، از هزاران بيماري جلوگيري كرديد، گرفتاريها را از ما دور فرموديد و... 🔺آيا به فرزندان خويش ياد داده ايم كه قبل از تشكر از پدر و مادر، شكر امام زمان عليه السلام را به جاي آورند؟! و... 🔺بايد بدانيم كه اگر شكر ايادي نعمت ادا نشود، شكر خدا هم تحقق نيافته است. 🔺 اگر ياد امام عصر عليه السلام نشود، در واقع خداوند متعال مورد كفران قرار گرفته است. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 🌾‌امام زمان از ياد رفته 🔶نعمت امام زمان عليه السلام از همه جهت، عام و فراگير است و همه مخلوقات از آن بهره جسته اند. اما با يك نگاه كلي به مردم جهان، مي‌بينيم كه اكثر مردم دنيا اصلاً به وجود امام عصر عليه السلام واقف نيستند و ايشان را به عنوان ولي نعمت خويش نمي شناسند، تا بخواهند شكر حضرتش را به جاي آورند. 🔷از اين رو، براي بيشتر مردم دنيا، ياد كردن از امام زمان عليه السلام به طور كلي منتفي است، چرا كه شناخت حضرت اصلاً براي آنها مطرح نيست، تا نوبت به ياد قلبي و زباني برسد. 🔶پس نعمت حضرت ولي عصر ارواحنا فداه با وجود اين كه فرگير است، ولي از غير شيعه توقع ياد حضرتش نمي رود، بنابراين مسئله ی ياد شدن امام زمان عليه السلام براي همه مردم جهان غير از اقليت شيعيان، منتفي است. اين نكته ی مهم، يكي از ابعاد غربت آن حضرت را نشان مي‌دهد. 🔷اما اقليتي كه حضرتش را مي‌شناسند، آيا حق ايشان را از حيث ياد كردن به جاي مي‌آورند؟ 🔶 بسياري از اين گروه، در معرفت به اسم امام عليه السلام هم كمبودهايي دارند و از جهت معرفت به وصف نيز وضعيت مناسبي ندارند. طبيعتاً وقتي در مرحله معرفت دچار چنين نقصاني باشند، هنگام «ياد كردن» هم نارسايي ايشان نمايان مي‌گردد. 🔷در نهايت، عده ی بسيار كمي باقي مي‌مانند – يعني اقليتي از آن اقليت – كه به طور نسبي، معرفتي به اسم و وصف حضرت مهدي عليه السلام دارند. 🔶حال ببينيم اين زير مجموعه ناچيز، چگونه ياد امام عليه السلام را در نقل و زبان خويش، زنده نگاه مي‌دارند؟ و آيا امام زمان عليه السلام براي اين عده بسيار اندك، فراموش شده نيستند؟! 🔷متأسفانه مسئله غيبت امام عليه السلام و غفلت از ايشان، مشكلات بسياري بر سر راه اين عده معدود به وجود آورده و امتحان دينداري را دشوارتر ساخته است، چرا كه مردم نمي توانند امام خود را ببينند، با ايشان تماس عادي و اختياري برقرار كنند و مسائل و مشكلات خود را مستقيماً با ولي نعمت خويش در ميان بگذارند. 🔶اگر راه تماس عادي و معمولي با ايشان داشتند، شايد در ياد كردن امام زمان عليه السلام توفيق بيشتري پيدا مي‌كردند. 🔷البته وقتي غربت ائمه پيشين عليه السلام را – حتي در ميان دوستدارانشان – در زمان حضورشان مي‌بينيم، در مي‌يابيم كه روح توجه به امام عصر عليه السلام و ذكر ايشان، معرفت است و بدون معرفت، اين غربت و غفلت، هم چنان باقي و برقرار است، چنان كه با بودن معرفت، حضور و غيبت امام عليه السلام يكسان است. 🔶اما به هر حال، غيبت امام عصر عليه السلام امتحاني بزرگ است، كه گاهي افراد سست ايمان، به دليل نديدن حجت خدا، كم كم در ذكر امام خويش سهل انگار و بي توجه مي‌گردند. 🔷بدين ترتيب ياد آن امام حتي، از دل و زبان آنها كم رنگ مي‌شود و حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف براي آنها نيز از ياد رفته و غريب مي‌گردند. 🔶 با اين همه مدعيان، عده بسيار بسيار اندكي باقي مي‌مانند كه امام كاظم عليه السلام در توصيف آنها مي‌فرمايند: يغيب عن ابصار الناس شخصه و لا يغيب عن قلوب المؤمنين ذكره. شخص امام عليه السلام از چشمهاي مردم پنهان مي‌شود، ولي ياد او از دلهاي مؤمنان پنهان نمي گردد. 🔷اين گروه از مؤمنان همواره به ياد مولاي خويش هستند. شايد با چشم سر، امام زمان عليه السلام را نبينند، ولي با ديده دل، پيوسته حضرتش را مدنظر دارند و قلب خود را جايگاه معرفت و محبت ايشان قرار داده اند. اين است كه درد هجران و ياد مشكلات و سختي‌هاي آن امام همام، همواره قلب آنها را متأثر مي‌دارد و چشمهايشان را اشكبار مي‌سازد. 🔶امام صادق عليه السلام مي‌فرمايند: اما و الله ليغيبن امامكم شيئاً من دهركم... و لتدمعن عليه عيون المؤمنين. توجه داشته باشيد! قسم به خدا، امام شما سالياني از روزگارتان در غيبت خواهد بود... و چشمهاي مؤمنان بر آن حضرت گريان مي‌شود. 🔷شدت معرفت و محبت اين عده بسيار كم، سبب مي‌شود كه دلهايشان به «ياد» محبوب دردناك شود و آثار ذك قلبي بر زبان و ساير اعضاء و جوارح ايشان جاري گردد. اما اين گروه از مؤمنان، بسيار اندك اند، تا آن جا كه خودشان نيز به تبعيت از مولاي غريبشان همواره غريب هستند و مورد توجه قرار نمي گيرند. صرف نظر از اين عده كه مي‌توان آن را «استثناء» دانست، بقيه آن اقليت شيعه، در ياد كردن امام زمان عليه السلام واقعاً كوتاهي مي‌كنند. لذا آن امام همام، براي امت ناسپاس خود، غريب «از ياد رفته» است. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 🔴فراموشي فراگير 🔶امام عصر عليه السلام از دلها و زبانها فراموش شده اند و اين مسئله حتي در مورد اقليت شيعيان نيز صادق است. 🔴پدر و مادر از ياد رفته 🔶براي ملموس تر شدن اين واقعيت تلخ، يكي از روشن ترين اوصاف امام عليه السلام را تذكر مي‌دهيم تا هر كس خود به داوري بپردازد. 🔶در مباحث حلقه‌هاي پيشين اشاره شد كه امام رضا عليه السلام در وصف امام معصوم فرموده اند: الامام الوالد الشفيق و الامام البرة بالولد الصغير.امام (در مهرباني مانند) پدر دلسوز و مادر نيكوكار به بچه كوچك است. 🔶حال ببينيم مؤمناني كه امام زمان خود را به اين وصف مي‌شناسد، آيا ذكر و ياد مناسب با اين وصف را دارند؟ 🔶فرض كنيد پدر مهربان و يا مادر فداكاري هستيد كه فرزندان آنها به هر دليل نمي توانند مستقيماً با ايشان ارتباط داشته باشند و نسبت به آنها غايب هستند. مثلاً مسافرت رفته، يا گرفتار زندان شده، يا به هر دليلي از دسترس ايشان خارج مي‌باشند. 🔶در اين صورت آنها چقدر از اين پدر و مادر به سفر رفته و يا در بند خويش ياد مي‌كنند، خصوصاً اگر والدين خيلي دلسوز و فداكار بوده، فرزندان هم با وفا باشند، واقعاً در زماني كه پدر و مادر غايب هستند، آنها را از ياد نمي برند و جاي خالي آنها را هر لحظه حس مي‌كنند. 🔶هر قدر كه اين دوري و جدايي طولاني شود، نديدن پدر و مادر براي فرزندان، طبيعي و عادي نمي شود، بلكه در هر مناسبت تلخ يا شيرين و در هر اجتماع خانوادگي، بيش از هر كس به ياد آنها هستند. عكس آنها را در گوشه و كنار خانه قرار مي‌دهند، همواره وجود پدر و مادر خويش را به ديگران گوشزد كرده، متذكر مي‌شوند كه آنها به سفر رفته اند، ولي بالاخره «مي آيند». هر كس هم كه به طريقي با آنها ارتباط برقرار كند، ابتدا از احوال پدر و مادر غايب آنها جويا م شود و سپس آنها را با عبارات مختلف تسلي مي‌بخشد. 🔶فرزندان نيز، هر بار با يكديگر تماس داشته باشند، در هر برخوردي درباره درد هجران خود سخن مي‌گويند، پيش از هر كلام و بيش از هر چيز، از پدر و مادر خود صحبت مي‌كنند و از يكديگر مي‌پرسند كه آيا نامه اي دريافت نكره ايد؟! تماس تلفني نداشته ايد؟ حالشان چطور است؟ فلان خبر ناگوار و يا خوشحال كننده وقتي به آنها رسيد، چه حالي داشتند؟ 🔶خلاصه، به هر مناسبت و بهانه اي، ياد قلبي خويش را به صورتهاي گوناگون به زبان مي‌آورند. هر كدام از آنها آرزو مي‌كنند كه بتوانند حداقل صداي پدر و مادر خويش را بشنوند، اگر تماس تلفني برقرار شود، هر يك از اعضاء خانواده در شنيدن صداي آنها از ديگري سبقت مي‌گيرند. حتي اگر بفهمند كه آنها كاملاً سالم هستند، باز هم راضي نمي شوند و مي‌خواهند كه آنها را ببينند و يا لااقل صدايشان را بشنوند و.... 🔶گاهي مجلس سرور و خانوادگي برگزار مي‌شود، مثلاً روز عيدي فرا مي‌رسد و يا جشن عروسي پيش مي‌آيد و... وقتي همه دور هم گرد آمده اند، غيبت آن عزيزان در اين مجلس شادي، ناراحتي آنها را افزوده، دائماً با دل و زبان، متذكر ياد پدر و مادر شده، اين سخنان را به زبان مي‌آورند، اگر پدر بود...! اگر مادر بود...! 🔶اگر پدر و مادرشان گرفتار باشند، لازم نيست كسي به آنها بگويد كه برايشان دعا كنيد. فرزندان، به طور طبيعي از هيچ كاري براي رهايي والدين خود مضايقه ندارند. در انجام انواع دعاها و توسلات كوتاهي نمي كنند، اگر بشنوند كه عمل يا نذري در رفع گرفتاري آنها اثر دارد، فوراً به انجام آن اهتمام مي‌ورزند، هر كاري را كه احتمال اثر داشته باشد، انجام مي‌دهند و در دعا و خواستن حوائج، آنها را بر خويش مقدم مي‌دارند. 🔶بي خبر ماندن از وضعيت پدر و مادر، براي فرزندان سخت و دردناك است. اگر مدتي نامه اي دريافت نكرده ا تماس تلفني نداشته باشند، رنج و ناراحتي زيادي متحمل مي‌شوند و... اين وضعيت فرزندان مهربان در مقابل والدين دلسوز و فداكارشان است. 🔶حال ببينيم آن چه در اين مثال بيان شد، چقدر بر حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف – كه امام زمان ما هستند – تطبيق مي‌كند و سپس وضعيت مؤمنان را نسبت به ايشان بسنجيم. 🔶آيا ايشان پدر مهربان و دلسوزي براي شيعيان و دوستدار انسان نيستند؟! آيا ايشان به اندازه يك پدر خوب و دوست داشتني و يك مادر نيكوكار نسبت به فرزند كوچكش، به دوستان خود لطف و محبت ندارند؟ آيا ايشان گرفتار و در بند زندان غيبت نيستند؟! آيا از خبرهاي ناراحت كننده ما آگاهي ندارند؟! ايشان با آگاهي از اين خبرها، چه حالي پيدا مي‌كنند؟! ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

‌🔶واقعيت اين است كه همه ما فرزندان كوچك – و اغلب ناسپاس – امام عليه السلام هستيم كه در هر لحظه و هر حالت – آساني يا سختي، شادي يا غم، غنا يا فقر، و در هر آن، و هر دم – به دستگيري و رسيدگي ايشان نياز داريم. 🔶اما چقدر مانند يك فرزند با وفا با ايشان برخورد كرده ايم؟ چند درصد از مؤمنان – همان گونه كه به پدر و مادر خويش توجه مي‌كنند – با حضرت بقية الله عليه السلام ارتباط قلبي دارند؟ 🔶چقدر جاي خالي امام زمان عليه السلام براي ما مشهود است؟ چند بار پيش آمده كه از عمق دل بگوييم: اگر مولاي ما حاضر بود، چنين و چنان مي‌شد؟ درخوشي‌ها و ناخوشي‌هاي خود، چقدر به ياد ايشان بوده ايم؟ آيا از بي خبري نسبت به ايشان هيچ احساس ناراحتي كرده ايم؟ خداي ناكرده امر غيبت براي ما عادي نشده است؟ آيا براي ما واقعاً سخت است كه با همه نشست و برخاست داشته باشيم و در هر محفلي شركت كنيم، ولي جمال زيباي ايشان را نبينيم؟! چند در صد از شيعيان، اين فراز دعاي ندبه را از اعماق دل خود زمزمه مي‌كنند. 🔶عزيز علي ان اري الخلق و لا تري، و لا اسمع لك حسيساً و لا نجوي. براي من سخت است كه همه را ببينم، ولي شما ديده نشوي، و هيچ صدا و نجوايي از شما نشنوم. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 🔴‌زندان غيبت 💠چه تعداد از معتقدان به ايشان، جاي خالي حضرتش را همواره احساس می كنند و از عمق دل مي‌سوزند؟ 💠 اگر پدر و مادرمان در زندان باشند، همه را ببينيم، ولي با آنها نتوانيم ارتباط برقرار كنيم، زجر مي‌بريم و براي آنها دعا مي‌كنيم يا نه؟! 💠 امام زمان عليه السلام هم در زندان «غيبت» هستند، زنداني كه خود ما با كفران نعمتهايمان براي ايشان ايجاد كرده ايم. اين سنتي است كه به فرموده اما باقر عليه السلام از حضرت يوسف عليه السلام درآن حضرت وجود دارد. 💠 حال چه تعداد از مؤمنان، درد زنداني بودن مولايشان در زمان غيبت را، با تمام وجود حس مي‌كنند و از اين مسئله در رنج هستند؟ آيا زندگي بدون ديدن ايشان براي ما حقيقتاً سخت و تلخ است؟ چند در صد از شيعيان – بدون اين كه احتياج به سفارش داشته باشند – براي فرج آن حضرت دعا مي‌كنند؟ 💠خود ما چقدر براي رهايي ايشان از بند غيبت توسل پيدا كرده ايم؟ آيا مجلسي به طور خاص براي دعا در حق ايشان و تعجيل فرجشان تشكيل داده ايم؟ اينها همه جاي تأمل دارد. 💠در ميان عده بسيار اندك از اقليت شيعه، چند در صد اين گونه به فكر ولي نعمت خويش هستند و انتظار رسيدن خبر و اثري از ايشان را مي‌كشند؟ 💠چند نفر از مؤمنان سراغ داريد كه به هر بهانه اي به ياد امام محبوب خود مي‌افتند و به هر مناسبتي از مولاي خويش ياد مي‌كنند و مي‌گويند: اگر مولايم غايب نبود... چنين و چنان نمي شد! حق اين است كه هر چه مدت غيبت اين پدر دلسوز بيشتر مي‌شود، بي تابي در فراق ايشان نيز بايد افزون گردد، اما آيا اكنون چنين است؟ 💠 با اين تفضيل، اگر بگوييم امام زمان عليه السلام در ميان معتقدان به ايشان هم فراموش شده و از ياد رفته اند، اغراق و مبالغه نكرده ايم.مي‌بينيم كه متأسفانه – آن طور كه بايد – از آن حضرت ياد نمي شود و لذا ايشان در ميان خواص هم غريب هستند. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 🔴‌غفلت شيطاني ◀️تمام آن چه گفته شد، بيان غربت امام زمان (عجل الله فرجه)، صرفاً نسبت به يكي از اوصافشان بود. ◀️اگر در مورد ديگر ويژگي‌هاي ايشان هم بررسي كنيم، وضعي بهتر از اين ندارد. ◀️پس به خود حق مي‌دهيم كه بگوييم امام زمان ما، در اين زمان، واقعاً «از ياد رفته» و غريب هستند. ◀️اين وضع دردآور، در حالي است كه اگر محبت به آن حضرت، واقعاً در حد شايسته و مورد انتظار باشد، نبايد هيچ گاه ايشان را از ياد ببريم. ◀️لذا بايد از اين غفلت شيطاني عقوبت آور، احساس خطر كرده، همواره از خدا بخواهيم به ما توفيق دهد كه ياد امام خود را فراموش نكنيم و پيوسته به پيشگاه الهي عرضه بداريم: اللهم... و لا تنسنا ذكره، و انتظاره، و الايمان به، و قوة اليقين في ظهوره، و الدعاء له، و الصلاة عليه، حتي لا يقنطنا طول غيبته من قيامه، و يكون يقيناً في ذلك كيفيتنا في قيام رسولك صلواتك عليه و آله و ما جاء به من وحيك و تنزيلك/خدايا و از ياد ما مبر ياد او، انتظار او، ايمان به او، شدت يقين به ظهور او، دعا براي او و درود فرستادن براي او را، تا اين كه طول غيبت حضرتش، ما را از قيامش نوميد نسازد، و يقين ما به اين امر (قيام حضرت مهدي عليه السلام) همانند يقين ما به قيام پيامبرت صلي الله عليه و آله و آن چه از وحي و قرآن تو آورده است، باشد. ◀️توفيق فراموش نكردن امام عليه السلام از طريق ازدياد معرفت و محبت و با تذكرات پيوسته مؤمنان به يكديگر حاصل مي‌شود. ◀️صاحب كتاب ارزشمند «مكیال المكارم» در بحث ذكر امام عليه السلام تذكر داده اند كه شيعيان بايد نسبت به اين امر، اهتمام و جديت داشته باشند. ◀️ در قسمتي از فرمايشهاي خود چنين آورده اند: و ان كنت من اهل الغفلة و الاعراض عنه، فوا اسفا عليك. قال الله عزوجل: وَمَنْ أَعْرَ ضَ عَن ذِكْرِ ي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُ هُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ ﴿١٢٤﴾ قَالَ رَ بِّ لِمَ حَشَرْ تَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرً ا قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى «و من اعرض عن ذكري فان له معيشة ضنكا و نحشره يوم القيامة اعمي قال رب لم حشرتني اعمي و قد كنت بصيراً، قال كذلك اتتك آياتنا فنسيتها و كذلك اليوم تنسي»/و اگر از اهل غفلت و اعراض از آن سرور باشي، جاي تأسف است. خداي عزوجل فرموده: «و هر كس از ذكر من اعراض كند، همانا براي او معيشت تنگي خواهد بود و روز قيامت، او را نابينا محشور خواهيم ساخت. [در آن حال] گويد: پروردگارا! چرا نابينايم محشور فرمودي، در حالي كه من در دنيا بينا بودم؟! [خداوند] فرمايد: اين چنين آيات ما بر تو رسيد، پس تو آنها را از ياد بردي و غفلت كردي، و همين طور امروز تو فراموش مي‌شوي». ◀️در حديث آمده است كه منظور از آيات، در آيه شريفه سوره طه، ائمه معصومين عليهم السلام هستند. ◀️امام صادق عليه السلام فرموده اند: الايات الائمة عليه السلام. مراد از آيات، ائمه عليهم السلام هستند. ◀️اگر كسي امامان خود را در دنيا فراموش كند، روز قيامت خودش از ياد مي‌رود و نابينا محشور مي‌شود. ◀️ صاحب مكيال در ادامه مي‌فرمايند: كدام سختي و تنگي، از تاريكي غفلت و ناداني بدتر است؟ و كدام حسرت، از كوري روز قيامت بزرگتر؟! و كدام بيم دهنده و وحشت، از آن پشيماني زشت و كوبنده تر؟ چه مصيبت بزرگ و دردناكي!! پس شتاب كن، شتاب براي خلاصي خودت و آزاد سازي گردنت. ◀️براي رهايي از اين ندامت و مصيبت دنيوي و اخروي، چه راهي وجود دارد؟ چگونه مي‌توان از «معيشت ضنك» در دنيا و كوري قيامت نجات يافت؟ ◀️مرحوم صاحب مكيال خود توصيه مي‌كنند كه: و اين حاصل نمي گردد مگر با ياد مولايت، تا در دنيا و آخرت، دستت را بگيرد، كه خداي تبارك و تعالي شأنه مي‌فرمايد: يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ روزي كه هر مردمي را با امامشان مي‌خوانيم فكن – وقفك الله تعالي – ممن يذكر امامه ليذكره. پس تو – كه خداي تعالي توفيقت دهد – در زمره كساني باش كه امام خود را ياد مي‌كنند، تا او هم تو را ياد كند. ◀️تنها راه نجات از هلاكت، تمسك به عنايت امام زمان عليه السلام است. اگر شيعه، به داشتن چنين ملجأ و پناهگاهي افتخار مي‌كند، چرا به سراغ آن نمي رود؟! ◀️ پس بايد دست به دستان مبارك آن حضرت داد تا انسان را در دنيا و آخرت نجات دهد و او را در روز قيامت در زمره پيروان خويش قرار دهد. ◀️اما متأسفانه نه تنها جاهلان نسبت به امامت، بلكه حتي كساني كه نسبت به اهميت اين موضوع آگاهي دارند، باز هم در حد شايان توجه، از مولاي خويش ياد نمي كنند. كوتاهي آنها در انجام وظيفه خويش، سبب محروميت عده ديگري از آشنايي با امام عليه السلام شده است و اين امر ياد امام عليه السلام را در جامعه، به تدريج محو مي‌سازد. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 🌾‌مردن ياد امام عليه السلام ◀️امام جواد عليه السلام در حديثي ضمن معرفي جانشينان خويش به مسئله «موت ذكر» امام زمان عليه السلام در زمان غيبت اشاره كرده اند: امام بعد از من، پسرم علي است. امر او، امر من است. و سخن او، سخن من، و اطاعت از او اطاعت از من است. و امام پس از او پسرش حسن است. امر او امر پدرش، و سخن او سخن پدرش، و اطاعت از او اطاعت از پدرش مي‌باشد. سپس سكوت فرمود. ◀️عرض كردم: اي پسر رسول خدا! پس امام بعد از حسن كيست؟ حضرت گريه شديدي كردند، سپس فرمودند: ان من بعد الحسن ابنه القائم بالحق المنتظر. فقلت له: يابن رسول الله لم سمي القائم؟ قال عليه السلام: لانه يقوم بعد موت ذكره و ارتداد اكثر القائلين بامامته. بعد از حسن پسرش، قائم به حق، و همان شخصي است كه انتظار او را مي‌كشند. عرضه داشتم: اي پسر رسول خدا! چرا ايشان «قائم» ناميده شده اند؟ فرمودند: زيرا او زماني قيام مي‌كند كه يادش مرده است، و اكثر معتقدين به امامت وي، از عقيده خود بازگشته اند. ◀️مردن و از بين رفتن ذكر امام عليه السلام چگونه است؟ هر نعمتي اگر متناسب با ويژگي‌ها و ارزش خود، در ظرف و زمينه+ مناسب و شايسته از او ياد نشود، در حقيقت ذكرش مرده است. با مروري بر مسئله «ذكر» درباره صفت «پدر دلسوز» و «مادر نيكوكار» ديديم كه چگونه در ذكر امام زمان عليه السلام از اين جهت كوتاهي مي‌شود. و عده بسيار بسيار اندك هم آن چنان كه بايد – از مولاي خويش ياد نمي كنند. 💠از طرفي اقليت شيعه نيز، در حد عميق و شايسته آن، از اوصاف امامشان آگاهي ندارند و لذا حقوق ايشان را درست نمي شناسند. ◀️از طرف ديگر، اكثريت مردم روي زمين هم اصلاً امام شناس نيستند، تا بخواهند به زنده نگه داشتن ذكر ايشان بپردازند. پس به راست مي‌توان گفت كه ذكر امام عليه السلام در دنياي امروز مرده است. ◀️چقدر مرتكب كوتاه بيني شده ايم، اگر برگزاري چند مراسم مربوط به نيمه شعبان و اندكي چراغاني و پوستر و... را دليل بر زنده بودن يادشان در روي زمين بدانيم. ياد امام عليه السلام بايد متناسب با مقام و منزلت ايشان و زمينه‌ها و مناسبتهاي مختلف با همه انواع و اقسامش باشد. ◀️در غير اين صورت، هر عقل سليمي چنين مولايي را «از ياد رفته و غريب» مي‌داند. ◀️به هر حال نبايد بپنداريم كه «موت ذكر» امام زمان عليه السلام، به اين است كه هيچ كس تولد ايشان را جشن نگيرد و به ياد ايشان نقل و شيريني پخش نكند. البته هيچ كس ترديد ندارد كه برپايي همين مراسم و مجالس – گر چه يك بار در سال – لازم است، ولي كيست كه درباره اوج مقام و فضائل حضرت بقية الله ارواحنا فداه، اندكي از بسيار بداند و با قطره اي از درياي حقوق حضرتش – كه بر عهده ماست –آشنا باشد، آن گاه اين مجالس يك بار در سال را براي تذكر و يادآوري نسبت به حضرتش كافي بداند؟ ◀️بايد با ديد عميق و وسيع تر به مسئله نگريست. بايد ديد اعتقاد صحيح نسبت به امام زمان عليه السلام در كل جامعه به چه صورت است. ◀️متفكران و انديشمندان در اين باره چه اندازه روشن هستند؟ و چقدر در زمينه معرفي اشان تلاش مي‌كنند؟ با چه دقت نظر و عمقي، به مسئله مهدويت توجه مي‌شود؟ براي معرفي صحيح امام عليه السلام چه تعداد جزوه و كتاب و نشريه منتشر مي‌شود؟ چند درصد از كساني كه نيمه شعبان در جشن ميلاد آن حضرت شركت مي‌كنند، با وظايف خود نسبت به ايشان آشنا هستند؟ دوستداران حضرت بقية الله ارواحنا فداه، تا چه اندازه براي تربيت نسلي مهدوي و منتظر حضرتش مي‌كوشند؟ براي آشنا ساختن جهانيان – كه همه، رعيت حجت خدا هستند و بر سر خوان احسان او نشسته اند – با ولي نعمت خود چه كارهايي صورت گرفته است. ◀️اگر همه اينها در حد مناسب و شايسته اي وجود داشته باشد، ياد حضرتش در جامعه زنده مي‌ماند. ولي متأسفانه فرمايش امام جواد عليه السلام در حق حضرت مهدي عليه السلام صادق است. همين غربت جانسوز، قلب امام جواد و ديگر ائمه عليهم السلام را به درد آورده، و چشهايشان را اشكبار كرده است. 💔خدايا به غربت آن محبوب پنهان رحم كن و هر چه زودتر، جهان را به ظهورش نوراني بگردان... ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 💔‌امام مهجور ◀️معناي سوم غريب 🔷يكي ديگر از معاني غريب، «فرو نهاده» يا «وانهاده» يا «واگذاشته» است. فرو نهاده به كسي گفته مي‌شود كه مهجور، متروك و معطل،باقي مانده باشد. 🔷«مهجور» كسي است كه او را كنار گذاشته باشند. متروك يعني ترك شده، و معطل هم به معني تعطيل شده است. 🔷«تعطيل» در مقابل استفاده و بهره بردن است و معطل به چيزي گفته مي‌شود كه در جهت هدفي كه براي آن وضع شده، از آن استفاده نشود. 🔷اگر «معطل» صفت شخص باشد، چنين شخصي غريب افتاده است. ان معناي غربت، ممكن است فرع بر عدم شناخت، يا فراموش كردن و يا ناشي از كوتاهي ديگران در حق شخص باشد. 🔷عالمي را در نظر بگيريد كه در يك رشته علمي متخصص است. اين عالم در دو حالت ممكن است فرو نهاده شود و در نتيجه غريب افتد. 🔷حالت اول اين كه در موقعيتي قرار بگيرد كه اطرافيان، او را نشناسند و از تخصص او خبر نداشته باشند. طبيعتاً به دليل نشناختن او از او بهره علمي نمي برند. حتي هنگام رويارويي با مشكلي كه به علم او نياز دارند، به او مراجعه نمي كنند، زيرا نمي دانند كه چه گوهري در اختيار دارند. لذا از آن دانشمند، استفاده نمي شود و او مهجور و متروك باقي مي‌ماند. 🔷در «حالت دوم» آن عالم شناخته شده است و اطرافيان نسبت به علم و تخصص او معرفت لازم را دارند، ولي در بهره بردن از او كوتاهي كرده، به او مراجعه نمي كنند و بدين گونه وي را معطل و متروك مي‌گذارند. 🔷در هر دو حالت، اين عالم – دانسته و يا ندانسته - «غريب» واقع مي‌شود. 🔷پزشكي ماهر را در نظر بگيريد كه در يك منطقه مي‌تواند بسياري از مشكلات مردم را حل كند، اما مورد مراجعه قرار نگيرد. او مي‌تواند مشكل گشاي بيماران باشد، اما اگر به او مراجعه نشود، غريب مي‌افتد. 🔷اين غربت پزشك، يا ناشي از ناشناخته ماندن اوست، يا فراموش شدنش و يا كوتاهي در مراجعه به او. 🔷در هر صورت، هر كس كه مطب اين پزشك را خالي ببيند، براي غربت او متأثر مي‌شود. اين معناي غربت كه ناشي از مهجور و متروك و معطل ماندن شخص است – دقيقاً به شكر عملي مربوط مي‌شود، چرا كه شكر عملي نسبت به هر نعمتي، استفاده مناسب از آن است و اگر نعمتي فرو نهاده شود،معلوم است كه مورد بهره برداري شايسته قرار نگرفته است. 🔴مهجور بودن امام عصر عليه السلام 🔷شكر عملي نسبت به بزرگترين نعمت خدا – يعني وجود مقدس امام عصر عليه السلام – بهره بردن از ايشان است در مسيري كه خداوند معين فرموده است. 🔷بنابراين شكر عملي نعمت امام عصر عليه السلام به اين است كه انسانها نسبت به هر وصفي از اوصاف حضرتش، وظيفه خود را انجام داده، حق آن را ادا كنند. در غير اين صورت، كفران نعمت صورت مي‌گيرد و امام عليه السلام غريب مي‌ماند. 🔷در شبهای آینده مهجور ماندن برخي از اوصاف حضرت را بررسي مي‌كنيم. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 🌱‌ريشه هر خير 🔶ويژگي ديگر امام «اصل كل خير» است. 🔶امام صادق عليه السلام فرموده اند: نحن اصل كل خير.ما ريشه هر نيكي هستيم. 🔶آيا به اين كلام امام اعتقاد داريم يا نه؟ آيا در عمل، رفتار متناسب با اين عقيده در ما وجود دارد؟ 🔶اگر ايشان را حقيقتاً اصل هر خيري مي‌دانيم، بايد در عمل براي كسب خيرات، بيش از هر چيز و پيش از هر كاري، به امام زمان عليه السلام مراجعه كنيم، اما آيا واقعاً اين گونه است؟ 🔶اگر خير دنيوي مي‌خواهيم، مثلاً رفاه و آرامش و امكانات مادي و... طلب مي‌كنيم، بايد به دنبال ايشان برويم و در تقويت رابطه خود با حضرت – از طريق عمل به احكام دين – بكوشيم. 🔶 اگر خير معنوي مان، تقوي، توحيد و معرفت امام را مي‌خواهيم، باز هم بايد به سراغ خود حضرت برويم. 🔶اما با كمال تأسف مي‌بينيم كه به حضرت بقية الله ارواحنا فداه – آن طور كه شايسته است – نه در مسائل مادي مراجعه مي‌شود، نه در مسائل معنوي. 🔶چند در صد مردم براي رسيدن به توحيد واقعي، از باب امام عصر عليه السلام وارد مي‌شوند؟! و چقدر مي‌كوشند كه معرفت خود را نسبت به امام خويش بالا ببرند؟ آيا براي كسب توحيد – به همان ميزان كه به سخنان اهل فلسفه و عرفان و دانشمندان غير شيعه رجوع مي‌شود – به معارف گوهر بار اهل بيت عليهم السلام بها داده مي‌شود؟! 🔶حق نعمت «اصل كل خير» وقتي ادا مي‌شود كه انسان به راستي امام عصر عليه السلام را منشأ همه خيرات بداند و از اين سرچشمه پر فيض بهره بگيرد. 🔶اگر از اين منبع خيرات استفاده مناسب و شايسته نشود، حق آن در عمل ادا نشده است. پس كاملاً روشن است كه امام زمان عليه السلام در اين وصف نيز مهجور و متروك باقي مانده، غريب و مكفور هستند. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

‌🥀غربت امام عصر عجل الله فرجه🥀 💠‌آب شيرين و گوارا 🔶امام رضا عليه السلام فرموده اند: الامام الماء العذب علي الظماء. امام، آب شيرين در وقت تشنگي است. 🔶آيا انسانها از اين آب شيرين استفاده كافي مي‌كنند؟ آيا حق اين نعمت – آن طور كه بايد ادا شود؟ 🔶حق اين نعمت، وقتي ادا مي‌شود كه تشنگان، براي رفع تشنگي، از آن آب شيرين استفاده كنند، نه اين كه آن را رها كرده، بخواهند با هر آب تلخ و شوري رفع عطش كنند. از بهترين مصاديق آن، تشنگي در مسائل اعتقادي است. 🔶 چند در صد از شيعيان، براي رفع اين عطش، سراغ امام عليه السلام و احاديث ايشان مي‌روند؟ آيا براي احاديث ائمه عليهم السلام شأن مناسبي قائل هستند؟ 🔶و يا اين كه گفتار متكلمان غير مسلمان يا دانشمندان ضد شيعه را مبناي «دين شناسي» قرار مي‌دهند؟ 🔶اين امر مورد ابتلاء متفكرين و دانشمندان از جامعه است نه مردم عادي. متأسفانه آنها در عمل، بهاي لازم را به سخنان گوهربار اهل بيت عليهم السلام نمي دهند. 🔶 اگر چنين است، پس شكر نعمت اين آب شيرين و گوارا چگونه ادا مي‌شود؟ آيا امام عليه السلام در اين صفت خويش، مهجور و متروك و معطل باقي نمانده است؟! 💠شاهد بر امت 🔷يكي از اوصاف مهم امام عليه السلام «شاهد بودن ايشان بر مردم است. 🔷كسي كه امام عصر عليه السلام را «شاهد» مي‌داند، در عمل بايد به اين ملتزم باشد. او وظيفه دارد كه براي ايشان، حداقل، شأن يك شاهد عادي را قائل باشد و در عمل، به عقيده خود، ترتيب اثر دهد. 🔷فرض كنيد در حضور دوست خدا ترس خود هستيد، كه موقعيت شما نزد او، برايتان مهم است و نزد او آبرو داريد. شما در منظر و محضر او چگونه عمل مي‌كنيد؟ قطعاً از انجام خيلي كارها منصرف مي‌شويد، حتي از بعضي كارهاي مباح كه ممكن است در حالت عادي انجام دهيد. گاهي حتي اگر كودكي هم شاهد كارهاي ما باشد، نحوه رفتار ما تغيير مي‌يابد. 🔷اگر آبرو داري نزديك دوست براي ما مهم است و در عمل ما اثر دارد، دقت كنيم كه آيا آبرو داشتن ما نزد امام زمان عليه السلام هم همين قدر مهم است؟! 🔷وقتي معتقديم كه امام زمان عليه السلام ما را مي‌بينند و كارهاي ما به ايشان عرضه مي‌شود، اين اعتقاد چقدر در عمل ما اثر دارد؟ آيا ما را از ارتكاب كاري كه آبرويمان را نزد ايشان به خطر مي‌اندازد، باز مي‌دارد؟ 🔷واقعيت اين است كه هر اندازه در عمل از انجام معاصي خودداري نكنيم و به فكر حفظ آبروي خود نزد امام عصر عليه السلام نباشيم، مرتكب كوتاهي در شكر عمل شده ايم و وظيفه خود را نسبت به ايشان ادا نكرده ايم و به همين ميزان، امام عصر عليه السلام براي ما متروكو غريب افتاده اند. 🔷امام زمان عليه السلام در عمل نزد محبانشان هم به طور نسبي مهجور و متروك هستند. هر كدام از اهل معرفت به ميزاني كه در اداي شكر عملي مناسب با شأن ايشان كوتاهي كنند، حضرت را غريب قرار داده اند. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی

🥀غربت امام عصر عجل الله فرجه🥀 🌿‌پدر دلسوز 🔶شكر عملي پدر دلسوز، چه زماني ادا مي‌شود؟! همان رفتاري كه با پدر دلسوز و مادر نيكوكار خويش داريم – بلكه بالاتر از آن – بايد با امام زمان عليه السلام داشته باشیم. 🔶در غير اين صورت،حق ايشان را ادا نكرده ايم و در انجام شكر عملي كوتاهي نكرده ايم و اين پدر دلسوز و مادر نيكوكار را فرو نهاده ايم. 🔶ولی رفتار ما شيعيان نسبت به امام عصر عليه السلام با رفتار ما نسبت به پدر و مادر مهربان، تفاوت مي‌كند. همين مقدار براي اثبات مهجور و غريب بودن آن حضرت كافي است. 🔶اينها مثالهايي بود براي روشن شدن اين كه حق شكر امام عليه السلام در اين اوصاف ادا نمي شود. 🔶وقتي حق امام عليه السلام ادا می شود كه حق تك تك اوصاف ايشان ادا شود.زيرا اعتقاد به هر يك از صفات امام عليه السلام وظيفه خاصي بر عهده انسان مي‌گذارد. تنها در صورتي حق آن نعمت ادا مي‌شود كه انسان آن وظيفه را انجام دهد. در غير اين صورت، امام عصر عليه السلام از آن حيث، مكفور مي‌مانند و از همين جهت، غريب مي‌افتند. 🔶با نگاهي به جامعه خود، مي‌توانيم ببينيم كه چند در صد از دوستان امام زمان عليه السلام نسبت به اوصاف ايشان، در عمل، وظيفه خود را انجام مي‌دهند. 🔶 با بررسي در اين امر، به اين نتيجه مي‌رسيم كه امام عليه السلام در ميان دوستان خويش هم غريب هستند. 🔶از كساني كه اصلاً امام زمان عليه السلام را نمي شناسند، هيچ انتظاري نيست، چرا كه آنها معرفت ندارند و لذا با قلب و زبان و عمل، شاكر اين نعمت نيستند. 🔶اما به هر حال امام زمان عليه السلام براي آنها هم غريب و مهجور هستند، چون آنان نمي دانند كه بايد به حضرت مراجعه كنند و امام عليه السلام را معطل و متروك مي‌گذارند. 🔶نتيجه اين كه با كمال تأسف امام زمان عليه السلام در ميان كساني كه ايشان را نمي شناسند و حتي عده بسيار قليلي كه ايشان را مي‌شناسند، مهجور و غريب هستند. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی