🔻هادی امت 💫حذیفه گوید: روزی صحابه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در نزدیکی کوه حرا گرد پیامبر جمع شده بودند که امام حسن(ع) در خردسالی با وقار خاصّی به جمع آنان پیوست. پیامبر (ص) با نگاه طولانی که بر او داشت، همه را مخاطب قرار داده و فرمود: «آگاه باشید که همانا او ـ حسن ـ بعد از من راهنما و هدایتگر شما خواهد بود. او تحفه ای است از خداوند جهان برای من؛ از من خبر خواهد داد و مردم را با آثار باقی مانده از من آشنا خواهد کرد. سنت مرا زنده خواهد کرد. و افعال و کردارش نشانگر کارهای من است. خداوند عنایت و رحمتش را بر او فرو فرستد. رحمت و رضوان خداوند بر کسی باد که حقّ او را بشناسد و به خاطر من به او احترام نموده و نیکی کند.»[1] ✨به یقین این برخوردهای محبت آمیز که هیچ گاه در زمان خاص و یا در محدوده خاصّی ابراز نمی شد، نشان دهنده شخصیّت والای امام مجتبی(ع) و معرفی وی به مسلمانان است. 📚[1]: بحارالانوار، ج43، ص333 🔸با ما همراه باشید تا ابعاد شخصیتی امام مجتبی(ع) را بهتر بشناسید... #شخصیت_شناسی

🔻شخصیت علمی امام مجتبی(ع) علی بن احمد واحدی در تفسیر خود آورده است که؛ مردی وارد مسجد رسول اللّه شده، ملاحظه کرد که شخصی مشغول نقل حدیث از پیامبر است. مردم اطراف او را گرفته، به سخنانش گوش می دادند. پس آن شخص به نزد وی آمده، گفت: مراد از شاهد و مشهود ـ که در آیه شریفه قرآن آمده است ، چیست؟ پاسخ داد:شاهد روز جمعه است و اما مراد از مشهود، روز عرفه می باشد. پس از او گذشته به دیگری برخورد کرد و سوال راتکرار کرد؟ وی پاسخ داد: شاهد روز جمعه است و مشهود، روز عید قربان است. آنگاه گذرش به نوجوانی افتاد که چهره اش همانند طلا می درخشید که او هم در مسجد، کلاس درس تشکیل داده بود. پس از او درباره شاهد و مشهود پرسید. وی در پاسخ گفت: شاهد، حضرت محمد (ص) است و اما مشهود، روز قیامت می باشد. آنگاه برای گفته خود، این چنین استدلال کرد: آیا سخن پروردگار را نشنیده ای که می فرماید: «یا ایها النّبیّ انّا أرسلناک شاهداً و مبشّراً و نذیراً»؛ ای پیامبر! ما تو را به عنوان شاهد و بشارت دهنده و بیم دهنده فرستادیم.[1] «ذلک یوم مجموع له الناس و ذلک یوم مشهود»؛ روز قیامت روزی است که همه مردم برای آن جمع می شوند و آن روز، روزی است که مشهود همگان است.[2] گوید: سپس از نام شخص اوّل پرسید، گفتند: ابن عباس است و از دومی که پرسید، گفتند: ابن عمر است و از شخص سوم که پرسید، گفتند: وی، حسن بن علی بن ابی طالب است.[3] طبق نقل علامه مجلسی در بحارالانوار: دلیل این پذیرش، استدلال قوی امام حسن به دو آیه شریفه بوده است. 📚1. احزاب / 45. 📚2. هود / 103 📚3. الفصول المهمه، ص 137. #شخصیت_شناسی #پویش_امام_حسن

🔻آنچه در مورد واقعیت صلح امام حسن مجتبی(ع) کمتر شنیده اید... #سخنرانی_حجت_الاسلام_ماندگاری #شخصیت_شناسی #پویش_امام_حسن(ع)

💠گذشت بی پایان در همسایگی ایشان، خانواده‌ای یهودی می‌زیستند. دیوار خانه یهودی، شکافی پیدا کرده و نجاست از منزل او به خانه امام نفوذ کرده بود. فرد یهودی نیز از این جریان آگاهی نداشت تا اینکه روزی زن یهودی برای درخواست نیازی به خانه آن حضرت آمد و دید که شکاف دیوار سبب شده است که دیوار خانه امام نجس شود. بی‌درنگ، نزد شوهرش رفت و او را آگاه ساخت. مرد یهودی نزد حضرت آمد و از سهل‌انگاری خود پوزش خواست و از اینکه امام، در این مدت سکوت کرده و چیزی نگفته بود، شرمنده شد. امام (ع) برای اینکه او بیشتر شرمنده نشود، فرمود: از جدم رسول خدا(ص) شنیدم که به همسایه مهربانی کنید. یهودی با دیدن گذشت، چشم‌پوشی و برخورد پسندیده ایشان به خانه‌اش برگشت، دست زن و بچه‌اش را گرفت و نزد امام آمد و از ایشان خواست تا آنان را به دین اسلام درآورد. ✨امام مجتبی(ع) بسیار با گذشت و بزرگوار بودند و از ستم دیگران چشم پوشی می‌کردند. بارها در روایات بیان شده که واکنش حضرت به رفتار ناشایست دیگران، سبب تغییر رویه فرد خطاکار می‌شد. #شخصیت_شناسی #پویش_امام_حسن(ع)