بسم الله الرّحمن الرّحیم مجلس هشتم _ تذکّرات اخلاقی کرونا(۱) پیشتر به این نکته اشاره شد که هرچیزی که به انسانِ غافلِ محصورِ در مشغولیّت ها، تلنگری بزند و بیدارش کند، #پند است و #وعظ. این تلنگر میخواهد یک حادثه ی بزرگ باشد یا یک چیز کوچک، متعارف باشد یا نامتعارف. مهم آن تذکّر و پندِ در درون آن است و مهم تر توجّه به آن پند و اتّعاظ از آن است.اینجاست که نوع نگاه و زاویه ی دید مطرح میشود. با این مقدّمه، توجّهی پیدا کنیم به مسئله ی اوّلِ این روزهای کشور و بلکه جهان؛ بله، #بیماری_کرونا که انصافاً همه چیز رو تحت تاثیر قرار داده.بیماریی که سلامت جسم و جان و روانِ فرد و جامعه رو به چالش کشیده و روابط اجتماعی، کسب و کار و ... همه و همه را دگرگون کرده و علاوه ی بر اینها چه بسا عوارض و تبعاتی به دنبال داشته باشد که هنوز ما به آنها التفات و توجّه پیدا نکردیم تا چه رسد به فکر حلّ و رفع آنها باشیم. در باب این بیماری، مطالب زیادی گفته شد که در جای خود لازم و مفید هم هستند؛ منشأ و علّت پیدایش و شیوع آن، چگونگی مواجهه و مهار آن، آثار و عواقب متعدّد و بزرگ و کوچک آن و مطالب دیگر. امّا در این محفل میخواهیم از زاویه ی دیگری به این بیماری و ویروسِ عامل آن بنگریم و درباره ی بُعد کمترپرداخته شده ی آن گفت و گو کنیم. این بیماری علی رغم همه ی چالش ها و آسیب های مادّی و معنویِ آن برای ما تذکّرات و مواعظی هم دارد که اتّفاقا توجّه به آنها بسیار لازم هم هست. به عبارتی این بار میخواهیم پای مجلس وعظ این ویروس بنشینیم و در مواردی از پندها و تذکّرات اخلاقیِ آن تامّل کنیم. #تذکرات_اخلاقی_کرونا به نظرم اوّلین تذکّر جدّی این بیماری همانا نشان دادن عجز و ناتوانی بشر بود. بشرِ مدّعی و انسانِ مدرن امروزی علی رغم تمام پیشرفت های علمی و پزشکی، در برابر یک ویروس بسیار کوچک و به اصطلاح میلی مکرونی، واقعاً به عجز دراومد. هم در شناسایی ماهیّت و چگونگی، هم در تجویز و درمان و هم حتّی در اتّخاذ نوع مواجهه با آن. حتماً تغییرات بعضاً روزانه ی نسخه های متخصّصان را ملاحظه کردید. البتّه ما هم امیدواریم به امید خدا و با همّت متخصّصین، درمان این بیماری زودتر کشف شود ولی تا همینجا و در همین حدّ، این بیماری از این جهت برای عاقل، تدکّر خوبی ست. بدون تعارف برای خود ماها هم ولو به طور ناخودآگاه، در برابر مظاهر عجیب تکنولوژی و پیشرفت های علمی، یک احساس قدرت کاذب پیش می آید که حقّاً غفلت زاست و به دنبال خود مصائبی همچون #نخوت و تکبّر به دنبال دارد. انسانی که در برابر یک ویروس کوچک عاجز است، چگونه است که دچار #غرور میشود و حتّی در برابر خداوند هم (نعوذ بالله) ادّعا دارد و ... همه ی این مظاهر تکنولوژی در برابر علم و قدرت و عظمت خداوند، هیچ است. وای به حال کسی و جامعه ای و تمدّنی که با اینها دچار نخوت و تکبّر شده و بخواهد در برابر خداوند، ادّعایی داشته باشد. " یا ایّها الانسان ما غرّک بربّک الکریم " (انفطار ۶) ماجرای نمرود و ادّعای متکبّرانه اش را بارها در منابرِ وعظ گفتیم و شنیدیم که با همه ی ادّعاها چگونه در برابر یک پشه ی کوچک بی مقدار به عجز درآمد و به هلاکت رسید. پشه ای را حکم فرمودم که خیز/ خاکش اندر دیده ی خودبین بریز/ چه بسا این ویروسِ بسیار بسیار کوچکتر از پشه، رسالتش شکستن توهّمات و تخیّلات متکبّرانه ی بشرِ امروز باشد. اگر در کلاس درس اخلاق این ویروس، متوجّه همین یک مطلب بشویم که چیزی نیستیم و بلکه تماماً عجز و فقر و ناتوانی هستیم، شاگرد خوبی بودیم. " وَ لاتَمشِ فِی الارضِ مَرَحاً إنّکَ لن تخرِقَ الأرضَ و لَن تَبلُغَ الجبالَ طولا " (اسراء ۳۷) ای انسان در روی زمین با حالت غرور و تکبّر راه نرو ... #منبر_کوتاه_مکتوب #رمضان_المبارک_۱۴۴۱ eitaa.com/aftabhosn