We are running out of tears!

Eventually you stop watching but the babies don't stop dying...

کاش میشد از این جهان استعفا داد

قاب چهارم [در بیت‌حانون واقع در شمال غزه، زباله‌های زائد به روش خاصی سوزانده و از آن مایعی جدا می‌شود که بعنوان سوخت در تأمین نیازهای روزانه استفاده می‌گردد.]

قاب پنجم [در مقابل یک آمبولانس حامل مجروحان در خیابانی در غزه، جوی خون به راه افتاده است.]

قاب ششم [فلسطینی‌ها برای نوزاد دوماهه «رَوّان البطة» نماز میّت می‌خوانند. بدن او در تکه‌ای گان پزشکی پیچیده شده‌ است. والدین رَوّان همراه با او در بمباران چادر آنها توسط اسرائیل جان خود را از دست داده‌اند. چادری که آخرین پناه آنها بعد از تخریب خانه‌شان بود.]

عکاسی که قاب ششم رو ثبت کرده حالا خودش هم شهید شده؛

«مریم ابودقة» خبرنگار و عکاس اهل غزه سه روز پیش در بمباران اسرائیل جانش را از دست داد.

یک هفته قبل از شهادت، مریم این تصویر را در اینستاگرامش پست کرد. ترجمه کپشن: «ما در این زندگی رهگذریم. همچون ابری می‌گذریم و جز اعمالمان صاحب هیچ چیزی نیستیم.»

حالا دوربین و موبایل خون‌آلود مریم، تنها شاهد ایستادگی اونه.

از مریم پسری به جا می‌مونه به اسم غیث. از لحن وصیت مریم برای غیث معلومه که کاملاً آماده رفتن بوده: «غیث، تو قلب و روح مادرت هستی. می‌خواهم برایم دعا کنی و گریه نکنی تا بتوانم خوشحال بمانم. می‌خواهم سرافرازم کنی و توانا و سرآمد باشی و تاجری لایق شرایط خودت بشوی، عشق من. مامان می‌خواهم مرا فراموش نکنی. من همه کار کردم تا تو شاد باشی و آرام و راحت بمانی. همه کار برای تو کردم... وقتی بزرگ شدی، ازدواج کردی و دختری داشتی، اسمش را به یاد من مریم بگذار. تو عشق من، قلب من، تکیه‌گاه من، روح من و پسری هستی که باعث افتخار من است. من همیشه به خاطر نام نیک تو خوشحال خواهم بود. قسمت می‌دهم، غیث؛ نمازت، سپس نمازت سپس نمازت، مامان! امضاء: مادرت مریم»