قاب نهم [فلسطینی‌ها برای دریافت یک وعده‌ غذای گرم از یک مرکز توزیع غذا در غزه، جمع شده‌اند.]

قاب دهم [اجساد جوانان فلسطینی در انتهای یک آمبولانس، روی هم انباشته شده است.]

قاب یازدهم [برای مدت دوسال، هیچ پول نقد جدیدی وارد غزه نشده است. فلسطینی‌ها ناچارند برای تعمیر پول‌های کهنه، مقداری هزینه کنند تا ظاهری بهتر پیدا کند و در معاملات قابل استفاده باشد. با این وجود بسیاری از فروشندگان این پول‌ها را نمی‌پذیرند.]

۱/این یک ویدیوی رندوم از غزه نیست! من این جوان را می‌شناسم. نامش محمد است. تا پیش از جنگ، جلوی آینه‌ی باشگاه با آیفونش از خود عکس می‌انداخت و استوری می‌کرد. موهایش را به عقب شانه می‌کرد و کافه‌های گران قیمت می‌رفت. جنگ که شروع شد خانه‌اش را از دست داد و با خانواده اش در چادر ساکن شد. ۲/محمد برادری هم داشت به اسم زین که از خودش چندسالی کوچکتر بود. یادم هست یک‌سال پیش، زین در اکثر ویدیوهای محمد بود. محمد امیدوار بود. همیشه اول ویدیوهایش لبخند به لب داشت. بعد، دوربین برمی‌گشت و زندگی ساده‌ی جنگ‌زده‌شان را نشان می‌داد. ۳/یک روز محمد ویدیویی گذاشت که برخلاف باقی ویدیوهایش بود؛ بی‌مقدمه و بدون آهنگ بی‌کلام در پس‌زمینه! تنها خودش بود که در خاک‌ها می‌دوید و با فریاد برادرش را صدا می‌زد؛ زین! وقتی دوربین چرخید و چهره‌ی سفید و بی‌روح زین را روی برانکارد نشان داد، فهمیدم که زین رفته است. برادری که قرار بود محمد مراقبش باشد و بزرگش کند. ۴/محمد دیگر لبخند نزد! از همان ویدیوی رفتن زین به بعد، من دیدم که میخواست لبانش را باز کند و لبخند کجی بزند مثل همیشه و بعد ویدیو را آغاز کند اما نتوانست! غمِ رفتنِ زین، روی شانه‌های محمد می‌افتاد و نمی‌گذاشت بخندد. ویدیوی دوم، سوم، هفتم، دوازدهم... همه به همین وضع گذشت. امروز که دیدم دوباره لبخند کمرنگی گوشه‌ی لب‌هایش قوت گرفته، یادم آمد که من این جوان را می‌شناسم.

قاب دوازدهم [دخترک فلسطینی به خانه‌ مخروبه‌شان در محله شجاعیه در شرق غزه سر می‌زند.]

قاب سیزدهم [جوان فلسطینی در میان زباله‌ها به دنبال اقلام قابل استفاده می‌گردد... کارمندان شهرداری به دلیل عدم دسترسی به محل همیشگی جمع‌آوری پسماند، زباله‌ها را در یک زباله‌دانی که در سراسر بازار سابق فِراس گسترده شده است، انباشته می‌کنند.]

قاب چهاردهم [در امتداد نوار ساحلی غزه، چادرهایی بعنوان پناهگاه موقت برای فلسطینی‌های آواره‌شده برپا شده است.]

🔹#روایت پنجم🔹

🔻آسمان غزه براق نیست! این پولک‌های سفید و ریزان، هزاران کاغذ اند که توسط ارتش اسرائیل در سراسر غزه پخش می‌شوند.

🔻نوشته‌ی مضحک روی کاغذها وقتی وسط بازی فوتبال به دست پسربچه‌های سربه هوای فلسطینی می‌رسد، می‌گوید:

🔻ارتش اسرائیل در حال انجام اقداماتی برای نابودی حماس در داخل شهر غزه است. 🔻برای تسهیل خروج کسانی که از شهر خارج می‌شوند، منطقه مواصی از این لحظه به بعد به عنوان منطقه بشردوستانه اعلام خواهد شد و اقداماتی برای ارائه خدمات بشردوستانه بهتر انجام خواهد شد. 🔻خیابان رشید به عنوان یک مسیر بشردوستانه تعیین شده است و در این مرحله می‌توانید به سرعت و با وسایل نقلیه بدون بازرسی آنجا را ترک کنید. 🔻علاوه بر این، کار بازسازی در بیمارستان اروپایی در حال انجام است تا بتواند خدمات پزشکی بهتری را به مردم ارائه دهد. 🔻از فرصت استفاده کنید و زودتر به منطقه بشردوستانه بروید و به ده‌ها هزار نفری که قبلاً به آنجا نقل مکان کرده‌اند، بپیوندید.

🔻تو رو خدا لحن خنده‌دار، نفرت‌انگیز و تحقیرآمیز این جملات مسخره را ببینید! بعد از دو سال هنوز فکر می‌کنند تحت اسم مبارزه با حماس می‌توانند به نسل‌کشی ادامه دهند. فکر می‌کند صاحب زندگی و خانه و خانواده این مردم و تصمیم‌گیرشان هستند. تمام اقدامات کثیفشان را تحت عنوان اقدامات بشردوستانه معرفی می‌کنند. طوری از تأسیس یک بیمارستان اروپایی حرف می‌زنند انگار نه انگار بارها بیمارستان های غزه را به قتلگاه تبدیل کرده اند.