🔰۱۰۲-چرا با وجودیکه پیامبر(ص) فقر را افتخار خویش میداند: «اَلفَقرُ فَخری»، در جای دیگر میفرماید: «کادَ الفَقرُ أَن یَکونَ کُفرا»؛ «نزدیک است که فقر (تبدیل به) کفر شود»؟
در پاسخ باید دقت داشت که فقر در کلام معصومان معانی متفاوتی دارد. در هیچ یک از این دو سخنی که از پیامبر(ص) نقل شد، فقر به معنای فقر اقتصادی و مالی نیست.
🔹فقر در روایت اول که حضرت میفرماید: فقر افتخار من است به معنای احساس و درک فقر و نیستی در برابر خدای متعال است. اگر آدمی حقیقت فقر در برابر حضرت پروردگار را درک کند، با تمام وجود حس میکند که لحظات و حالات و حرکات و سکنات و وجودش منهای وابستگی به خداوند متعال، بیمعناست و اگر عنایت و لطف او نباشد، او فروماندهای است که از خود هیچ ندارد.
🔹فقر در روایت دوم نیز به معنای فقر وجودی و نفسانی یا همان حقارت و پستیِ نفس است. این فقر همان است که امیرالمؤمنین(ع) دربارهاش میفرماید: «الْقَبْرُ خَیْرٌ مِنَ الْفَقْرِ»؛ یعنی اگر آدمی بمیرد و درون قبر جای گزیند، بهتر از آن است که فقیر باشد؛ چرا که چنین فردی از نظر درونی پست و زبون است. انسانی که از درون تهی و فرومایه شود، در مرز کفر قرار میگیرد و با اندک تلنگری ایمان خود را از کف میدهد.
▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۶، صص ۴۲۰-۴۲۱.
#پرسشازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد6
@afterlife_ir
۱۷ فروردین ۱۴۰۳