#به_وقت_طلوع ۱ ※ دعای هنگام فرا رسیدن ماه رمضان • گاهی انتظار دیدن کسی بقدری هیجان‌انگیز و ویژه است، که آدم نگرانِ کیفیتِ زمان بودنش در کنار او می‌شود! می‌خواهد وقتی دست دور گردنش انداخته، وقتی می‌بوسدش، وقتی سر بر سینه‌اش می‌گذارد، وقتی چشم در چشمش می‌نشیند و نگاهش می‌کند، حرفی نزند، فکری از درونش عبور نکند، کاری نکند که خاطره‌ی ملاقاتشان، بوی طاهرِعشق ندهد. • شبیه علی‌بن‌الحسین علیه‌السلام که بمحض حلول رمضان، دلواپسی‌های یک عاشق را از کیفیت ورود به آغوش محبوبش در قالب این دعا، چه زیبا به تصویر می‌کشد ؛ • أللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَآلِهِ، وَجَنِّبْنَا الالْحَادَ فِي تَوْحِيدِكَ  / نگذار از مسیر توحیدت منحرف شوم، • وَالتَّقْصِيرَ فِي تَمْجِيدِكَ / و در ستایشت کوتاهی کنم، • وَالشَّكَّ فِي دِينِـكَ / و در مسیر تو شک کنم، • وَالْعَمَى عَنْ سَبِيْلِكَ  / و کور شوم و راه تو را نبینم، وَالاغْفَالَ لِحُرْمَتِكَ  / و از حفظ حریم تو غافل شوم، وَالانْخِدَاعَ لِعَدُوِّكَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ / و فریب دشمنت، شیطان رانده شده را بپذیرم. و ..... ★ دریافت متن کامل دعا ★ blog.montazer.ir

#به_وقت_طلوع ※ دعای ابوحمزه ثمالی سحر رمضان، وقتِ اُنس گرفتن و محکم کردن رفاقت‌هاست، و برای هر اُنس، ابتدا باید ترس‌ها را ریخت! تا در آغوشی که باز شده، آرام گرفت... ※ اِلهی لا تُؤَدِّبنی بِعُقُوبَتِک خدایا آمده‌ام که آشتی کنم، مرا آنگونه ادب مکن که فراتر از طاقتم باشد، ※ وَ لا تَمکُر بی فی حیلَتِک و برای گسستنم از بقیه تعلقات و معشوق‌هایم با من مکر نکن. سحرهای رمضان، به قدر وُسع‌مان، از این سفره‌ی وسیع و عظیم برای اُنس با خدا بهره بگیریم. می‌توانیم آنرا به چندین بخش تقسیم نموده و هر سحر قسمتی از آن را نوش جان کنیم.

#به_وقت_طلوع ※ تسبیح سحرهای رمضان شب، محل تمرکز است؛ برای شنیدن صدای او، برای دیدن جلوه‌های او، برای بوسیدن و بوئیدن هر آنچه رنگ او را دارد، برای آرام گرفتن در آغوشی که کثرت روز نگذاشته بود، ببینی‌اش! اصلاً خدا شب را قُرُق کرده، تاریک کرده، خلوت کرده، تا ببینی‌اش .... و از همه وجه‌های دلبرانه‌اش لذّت ببری! و چشمانی که ببینند، حتماً به تسبیح می‌افتند! تسبیح را به زبان خودمانی "قربان صدقه" ترجمه کرده‌اند. روی سفره‌ی سحرهای رمضان، تسبیح کوتاهی گذاشته‌اند برای آنان که می‌دانستند به قربان صدقه می‌افتند و باید به دادشان رسید. • سُبْحانَ مَنْ لا يُؤاخِذُ أَهْلَ الأَرْضِ بِأَلْوانِ العَذابِ • سُبْحانَ الحَنّانِ المَنَّانِ • سُبْحانَ الرَّؤوفِ الرَّحِيمِ • سُبْحانَ الجَبَّارِ الجَوادِ • سُبْحانَ الكَرِيمِ الحَلِيمِ • سُبْحانَ البَصِيرِ العَلِيمِ • سُبْحانَ البَصِيرِ الواسِعِ