. درباره پیج «آقا محمودرضا» 🔻بخش اول #غربت_یاران بر گردم به مطلب اول و اینکه رنج برده ایم و رنج می بریم و این رنج را به عالمی نمی فروشیم. شرمنده شهداییم و اگر با همین شرمندگی بمیریم، فخرش ما را بس. مگر برای مجاهدت و هجرت غریبانه و خاموش سابقون جبهه مقاومت، در روزهای سکوت رسانه ای و خبری چه کردیم؟🔹در روزهایی که پیکرهای مطهر نخستین گروه از شهدا، قطعه قطعه و چاک چاک از سوریه و عراق می آمد بی آنکه کسی خبر داشته باشد، بی آنکه برای استقبال از پیکر شهدا و مراسم وداع با آنها اطلاع رسانی شود، بی آنکه اعلان عمومی شود و شهر به هم بریزد، بی آنکه رسانه ای پای کار بیاید، بی آنکه نوحه ای سروده شود، بی آنکه مسئولی به تشییع پیکر شهید بیاید، بی آنکه کسی مجاز به سخنرانی در مراسمی باشد، بی آنکه فیلم و عکسی انتشار بیابد و شبکه های اجتماعی یک لشگر کاربر داشته باشد که به عشق شهدا کار کنند، و حتی بی آنکه «محل شهادت» شهید روی سنگ مزارش درست نوشته شود، در همان روزها، روزهایی که بعضی توی محل درباره برگشتن پیکر رفیق و بچه محلشان از سوریه در گوش هم پچ پچ می کردند، در همان روزهایی که دستگاه دیپلماسی کشور پای میز مذاکره بود و حضور پاسداران جوان در سوریه و عراق تکذیب رسمی میشد و بقول گفتنی، بچه ها توی جوب می خوابیدند تا «ناتو» آنها را نبیند، و باز در همان روزهایی که خانواده شهدا سر را مقابل دوست و دشمن بالا می گرفتند اما خاموش و بیصدا به هزار و یک دردِ مگو می سوختند و باید به بعضی دوستان توضیح می دادند که: «مگر جنگ است که شهید داده ایم؟» یا به بعضی دیگر جواب این سؤال را می دادند که: «مگر برای خاک خودمان جنگیده اند که باید به آنها شهید بگوییم؟»🔹در روزهای عجیب غربت یاران، اگر کسی بود که به فکر نوشتن و حفظ یاد و نام شهدا در فضای مجازی بود، همسنگران شهدا بودند ولاغیر. معدودی از آنها در کار رسانه و خبر بودند اما بسیاری تجربه ای نداشتند اما باز همین ها تنها بودند که برای حفظ یاد یاران شهیدشان، در بی نشانی دست به کار شدند. 👈 @agamahmoodreza