روضه‌خوانی تمثیلی بسیار شنیدنی حاج مهدی رسولی در فاطمیه ترکیب گذشته و امروز

موشک عمل‌نکرده در لبنان، سهم کیست؟

از این پس نام ایران را اگر بردی مودب باش... 🖥 Farsi.Khamenei.ir

فردا سالروز شهادت شهید فخری‌زاده، دانشمند بزرگ و گمنام کشورمان است. روزنامه نیویورک تایمز در مقاله‌ای، به رابطه بین شهادت شهید فخری‌زاده و #هوش_مصنوعی پرداخته است. متن کامل مقاله را از پیوند زیر بخوانید: https://www.nytimes.com/fa/2021/09/18/world/middleeast/fakhrizadeh-iran-assassination-robot-mossad.html

تصویرسازی دعای چهاردهم صحیفه سجادیه با #هوش_مصنوعی

امسال، نخستین سالی است که روز مادر را بدون مادر می‌گذرانم و فاطمیه امسال، نخستین فاطمیه‌ای بود که توانستم اندکی، فقط اندکی از درد و داغ علی علیه السلام و فرزندانش را در سوگ فاطمه علیها السلام دریابم. مادر که بود، انگار همه چیز بود؛ مادر که رفت، به راستی همه چیز رفت... اگر هنوز به نعمت مادر دسترسی دارید، دستش را ببوسید؛ گاهی خیلی زود دیر می‌شود و اگر مادر از دست داده‌اید، فرصت خدمت به پایان رسیده است.

ایرادات قوانین راهنمایی و رانندگی و وجود کلی تناقض در آن، به زودی در یادداشت‌های آقامعلم!

در عربستان سعودی ماجرایی کم‌سابقه رخ داد؛ دو برادر سالمند در دادگاه مقابل هم قرار گرفتند، اما نه برای ارث یا زمین، بلکه برای افتخار مراقبت از مادر سالخورده‌شان. 🔹پسر بزرگ‌تر، حزام الغامدی، اصرار داشت که همچنان از مادرش نگهداری کند، اما برادر کوچک‌تر می‌گفت او خود پیر شده و نیاز به استراحت دارد. فضای دادگاه احساسی شد و هر دو برادر برای خدمت‌گزاری به مادر التماس می‌کردند. 🔹قاضی مادر را وارد دادگاه کرد تا خودش انتخاب کند، اما او گفت نمی‌تواند تصمیم بگیرد، چون «هر دو پسرش مانند چشم چپ و راستش هستند». 🔹در نهایت قاضی با توجه به توان جسمی بیشتر، مراقبت را به پسر کوچک‌تر سپرد. پس از اعلام حکم، پسر بزرگ‌تر در اشک فرو رفت؛ نه به‌خاطر شکست، بلکه چون فکر می‌کرد «فرصت خدمت به مادر» را از دست داده است. ‌ احساس شما از خواندن این متن چیست؟ اگر به جای عربستان سعودی و حزام الغامدی دو کلمه آمریکا و Bob Tamson آمده بود چطور؟ اگر به جای عربستان سعودی و حزام الغامدی، دو عبارت ایران و جواد رضوانی بود، چطور؟ رسانه‌ها می‌توانند با یک قصه‌ی ساختگی، به احساسات ما را جهت بدهند و سوی آن را مشخص کنند.

روایت_پیشرفت

جشن ایرانی‌کشی، جشن باحالی است. نسل‌کشی تا 120 سال پیش، مفهوم بدی نبود...

شکر خدا، دولتی داریم که بچه‌ها و دانش‌آموزان به خاطر تعطیلی هر روزه‌ی مدرسه از آن راضی هستند و بزرگ‌ترها به خاطر گرانی نه هر روزه که لحظه‌ای، از آن، ناراضی.