eitaa logo
روابط عمومی ع.س ف.ا. ازنا
115 دنبال‌کننده
5.9هزار عکس
2.8هزار ویدیو
89 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
نکته قرآنی جایگاه اسباب در دعا ✅ خدای متعال، دعای کسی که او را بخواند اجابت می‌کند: وَ قَالَ رَبُّكُمُ ٱدْعُونِیٓ أَسْتَجِبْ لَكُمْ (غافر/۶۰) 🔹ولی، خدا برای هر کاری راهی قرار داده است و اگر کسی از آن راه استفاده نکند و با دعا از خدا بخواهد که او را به مقصدش برساند، خدا دعای او را اجابت نمی‌کند. مثلاً خدا، راه رفع عطش و تشنگی را نوشیدن آب قرار داده است، حال اگر کسی آب ننوشد و تنها دعا کند که خدا تشنگی او را برطرف سازد، خدا به طور معمول دعای او را اجابت نمی‌کند. مثال دیگر اینکه، خدا راه درمان بیماری را استفاده از دارو قرار داده است، پس اگر بیماری، بدون مصرف دارو تنها دعا کند که خدا او را شفا دهد، خدای سبحان به طور طبیعی این درخواست را نمی‌پذیرد. 🔸بنابر این راه درست از دیدگاه قرآن این است که انسان از آب و دارو استفاده کند، ولی در عین حال رفع تشنگی و شفای خود را از خدا بخواهد. زیرا اگر کسی معتقد باشد که آب به‌طور مستقل و بدون لطف خدا او را سیراب می‌کند و یا گمان کند که پزشک یا دارو به طور مستقل و بدون لطف خدا، او را شفا می‌دهند، گرفتار نوعی شرک شده‌است. ✅ زیرا سیراب کننده اصلی و حقیقی خداست: وَ ٱلَّذِی هُوَ يُطْعِمُنِی وَ يَسْقِينِ (شعراء/۷۹) ✅ چنانکه شفا دهنده حقیقی نیز پروردگار است، نه دکتر و دارو: وَ إِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ (شعراء/۸۰)‌ ▫️اهل بیت علیهم السلام را هم خدای متعال وسیله و راه هدایت و قُرب به خودش قرار داده است، چنانکه این مطلب در آیات و روایات بسیاری بیان شده است، برای نمونه:  ✅ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَ ٱبْتَغُوٓا۟ إِلَيْهِ ٱلْوَسِيلَةَ (مائده/۳۵) 🔹بنابراین اگر کسی بدون توجه به اهل بیت(ع) و بدون توسل به آنان تنها دعا کند و از خدا هدایت و قرب او را بخواهد، خدا دعایش را مستجاب نمی‌کند، بلکه باید ضمن توسل به اهل بیت(س) و وارد شدن از راه آنان، دعا کند و هدایت خود را از خدا بخواهد.(توضیح آیات ۶۰ سوره غافر و ۳۵ سوره مائده امروز تقدیم می‌شود، ملاحظه بفرمایید) 🔸البته باید توجه داشت که اهل بیت(ع) نیز مانند سایر اسباب، تأثیر و هدایتگر بودنشان به لطف و فضل الهی است و هدایت کننده اصلی و حقیقی خداست و اگر کسی اهل بیت(س) را در هدایت یا برآوردن سایر حاجات، مستقل و جدای از لطف خدا بداند، گرفتار شرک شده است. لذا می‌بینیم در ابتدای زیارت جامعه که یک دوره امام‌شناسی است با آن همه مقامات و درجاتی که برای اهل‌بیت علیهم‌السلام بیان شده است، پس از شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر(ص) و صد بار ذکر «الله اکبر» می‌گوییم: السلام علیکم یا اهل بیت النبوة ... 🌹 🌹 🆔 @PR_Police
در محضر قرآن کریم: ✅ إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزاً مِّنَ السَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ. وَ لَقَد تَّرَكْنَا مِنْهَآ آيَةً بِيِّنَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (۳۴_۳۵) 🔹همانا ما بر اهل این منطقه به خاطر فسقى كه داشتند، عذابى از آسمان فرو خواهیم ریخت. و از آن منطقه (غضب شده) نشانه‌ى روشنى (و درس عبرتى،) براى كسانى كه مى‌اندیشند باقى گذاشتیم. 🔸مراد از «قریة»، منطقه‌ى «سَدوم» است كه قوم لوط در آن‌جا مى‌زیستند و جمعیّت كثیرى داشته است. «رجز» در اصل به معنای اضطراب است و به هر چیزی که موجب اضطراب شود، هم‌چون بلاهای سخت، طاعون، برف و تگرگ شدید، وسوسه‌ی شیطان و عذاب الهی گفته می‌شود و در این‌جا مقصود عذاب قوم لوط است که طبق آیات دیگر قرآن نخست زلزله‌ای شدید شهرهای آنان را زیرورو کرد، سپس بارانی از سنگ متراکم بر سر آنان بارید و نابود و مدفون شدند.(هود/۸۲ و اعراف/۸۴). 🔸«فسق» به معناى خروج از طاعت است كه روشن‌ترین نمونه آن شرک و كفر مى‌باشد. در این آیه علت عذاب قوم لوط را فسق و نافرمانی آنان بیان کرده است و تعبیر قرآن نشان می‌دهد که نافرمانی آنان مستمر بوده است و آنان اهل بازگشت و توبه نبودند تا بخشیده شوند: «بما کانوا یفسوق» فعل مضارع با کان دلالت بر استمرار دارد. 🔸ویرانه‌های شهر قوم لوط، نشانه‌ی روشنی برای خردمندان است. آری؛ این ویرانه‌ها در مسیر کاروان‌های مردم حجاز قرار داشت و صبح و شام از کنار آن‌ها می‌گذشتند. آیات ۱۳۷ و ۱۳۸ سوره صافات و آیه ۷۶ سوره حجر را ببینید. ❇️ از پيام‌های آیات ▫️از آسمان، هم رحمت الهى (مانند باران و وحى) نازل مى‌شود و هم قهر و عذاب الهى. «رجزاً من السماء» ▫️عملكرد انسان، در طبیعت تأثیرگذار است. همان‌گونه كه عمل خوب، باعث نزول نعمت و رحمت مى‌شود، «و لو انّ اهل القرى آمنوا و اتّقوا لفتحنا علیهم بركات من السّماء و الارض»(اعراف/۹۶) به عكس، گناهان، نعمت‌ها را تبدیل به عذاب مى‌كند. «رجزاً من السّماء» ▫️تكرار گناه و اصرار بر آن، سبب نزول قهر الهى است. «كانوا یفسقون» ▫️گاهى لازم است آثار گذشته و خرابه‌هاى باستانى را حفظ كنیم و به سراغ تعمیر و بازسازى نرویم. «تركنا ... آیة» ▫️آشنایى با فلسفه‌ى تاریخ و شناخت اقوام گذشته، مورد توجّه قرآن است. «آیة بیّنة لقوم یعقلون» ▫️از خرابه‌ها نیز مى‌توان درس گرفت. «آیة... لقوم یعقلون» ▫️عبرت گرفتن، به دقّت و تعقّل نیاز دارد. افراد غافل با دید سطحى نمى‌توانند حقایق را درک كرده و عبرت بگیرند. «لقوم یعقلون» ▫️تعقّل و اندیشه، شرط هدایت و عبرت‌گیرى است. «لقوم یعقلون»
در محضر قرآن کریم: ✅ وَ يَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُواْ مِنْ عِنْدِكَ بَيَّتَ طَآئِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِى تَقُولُ وَ اللَّهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ كَفَى بِاللَّهِ وَكِيلاً (نساء/۸۱) 🔹(منافقان، به هنگام روز و در حضور تو) مى‌گویند: اطاعت! پس چون از نزد تو بیرون مى‌روند، گروهى از آنان در جلسات شبانه و بیتوته‌ها برخلاف گفته‌ى تو كار مى‌كنند، ولى خداوند، آنچه را در این جلسات مى‌گذرد، مى‌نویسد. پس از آنان اعراض و بر خداوند توكّل كن، و كافى است كه خداوند، پشتیبان باشد. 🔸در بین مسلمانان منافقانی بودند که در زمان پیامبر اکرم(ص) نیز بیکار نمی‌نشستند و با اجتماعات شبانه و مشورت با یکدیگر در جهت کارشکنی در برنامه‌های پیامبر(ص) نقشه می‌کشیدند. معمولاً فرشتگان اعمال انسان‌ها را ثبت می‌کنند ولی در مورد منافقان، خداوند، گفته‌ها و توطئه‌های سرّی آنان را در پرونده‌ی اعمالشان ثبت می‌کند (و در موقع لزوم آنها را افشا می‌کند و یا به حساب آنان می‌رسد). 🔸به چرب‌زبانی منافقان دل‌خوش نباشید و به اظهار ایمان و وفاداری آنان دل‌گرم نشوید؛ چرا که منافقان جلسات سرّی شبانه و تشکیلات گروهی دارند. طبق آیه‌ی فوق، پیامبر اکرم(ص) مأموریت دارد که با مسلمانان دو چهره و منافق برخورد روانی نماید؛ یعنی با آنان مدارا کند و از آنان روی برتابد و بر خدا توکل و تکیه کند؛ که خدا از توطئه‌های آنان آگاه است و در مواقع لزوم آنها را افشا می‌کند. ⬅️ دوستان می‌توانند محتوای آیه را با مصادیق آن، بروزرسانی کنند. ❇️ از پيام‌های آیه ▫️به هر اظهار وفادارى و ایمانى دلگرم نباشید، چرا كه منافقان با چرب‌زبانى خود را مطیع جلوه مى‌دهند. «یقولون طاعة» ▫️منافقان، جلسات سرّى شبانه و تشكیلات گروهى دارند. «بیّت طائفة» ▫️دشمنان از نقاط كور و تاریك استفاده مى‌كنند، از توطئه‌هاى آنان غافل نباشید. «بیّت» ▫️قرآن، در انتقاد، همه را یكسان نمى‌داند. «طائفة منهم» ▫️خداوند، به حساب توطئه‌ها و شیطنت‌هاى منافقان خواهد رسید. «یكتب ما یبیّتون» ▫️در برابر توطئه‌هاى سرى منافقان تنها بر خدا باید توكّل كرد، توكّل عامل موفقیّت است. «توكّل على اللّه» ▫️خداوند، حامى مسلمانان و رسول اكرم صلى الله علیه و آله است و پرده از توطئه‌هاى منافقان برداشته و با امدادهاى غیبى آنان را یارى مى‌كند. «و كفى بالله وكیلا»
هدایت شده از روابط عمومی پلیس
🔰 در محضر قرآن کریم: ✅ حٰم. وَ الْكِتَابِ الْمُبِينِ. إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآناً عَرَبِيّاً لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ. وَ إِنَّهُ فِى أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِىٌّ حَكِيمٌ (زخرف/۱-۴) 🔹به‌نام الله رحمان رحیم. حا، میم. به كتاب روشنگر سوگند. همانا ما آن را قرآنى عربىّ قرار دادیم باشد كه در آن تعقّل كنید. و همانا آن در امّ الكتاب (لوح محفوظ) است كه نزد ما بلند مرتبه و حكمت‌آمیز و استوار است. 🔸ویژگى‌هاى قرآن به عنوان یک كتاب آسمانى، آن است كه: ➖روشن و روشنگر است: «مبین». ➖از سرچشمه علم الهى است: «فى امّ الكتاب». ➖جایگاه معنوى دارد: «لدینا». ➖لفظ و محتواى آن بلند مرتبه و بلند پایه است: «علّى». ➖محتواى آن حكمت‌آمیز و استوار است: «حكیم». 🔸كلمه‌ى «قرآن» از ریشه‌ى «قرأ» به معناى كتاب خواندنى است. «عربىّ» از «عرب» به معناى واضح و آشكار است. زبان عربى، یعنى زبانِ گویا و بدونِ ابهام، فصیح. در قرآن کریم، ده بار بر عربی بودن آن تأکید شده است و این پاسخی است به کسانی که پیامبر(ص) را متهم می‌کردند که قرآن را از یک فرد غیر عرب آموخته است. «امّ‌الکتاب» به معنای مادر و اساس کتاب است که در این‌جا مقصود، لوح محفوظ یا علم الهی است. ❇️ از پيام‌های آیات ▫️میان حروف مقطّعه و نزول قرآن رابطه است. این كتاب از همین حروفِ الفبا تألیف یافته است. «حم و الكتاب» ▫️قرآن، مقدّس و قابل سوگند است. «و الكتاب» ▫️سوگند به غیر خداوند نیز جایز است. «و الكتاب» ▫️گرچه بعضى از آیات قرآن متشابه است، ولى بیشتر آیات آن شفّاف، روشن و قابل فهم است. «الكتاب المبین» ▫️قرآن، بر عربى بودن زبان خود تأكید دارد. «قرآناً عربیّاً» ▫️انتخاب راه خدا، باید از طریق تعقّل باشد نه تعبّد. «قرآنا عربیّاً... تعقلون» ▫️وظیفه ما تبلیغ دین است گرچه در اثرپذیرى مردم، تردید باشد. «قرآنا عربیّاً لعلّكم تعقلون» ▫️همه‌ى كتب آسمانى به یک كتاب واحد كه مادر همه‌ى كتاب‌هاست، باز مى‌گردد. «انه فى امّ الكتاب» ▫️حقیقت قرآن در لوح محفوظ و نزد خداوند است. «فى امّ الكتاب لدینا» ▫️هر كس اهل تعقّل باشد، حتماً از قرآن بهره‌مند خواهد شد. «لعلكم تعقلون» ▫️دست بشر به همه معارف بلند قرآن نخواهد رسید. «لَعلىٌّ» ▫️گذشت زمان و پیشرفت علوم بشرى، از استحكام قرآن نمى‌كاهد. «حكیم»
🔰در محضر قرآن کریم: ✅ قُلْ إِنَّ صَلَاتِى وَ نُسُكِى وَ مَحْيَاىَ وَ مَمَاتِى لِلَّهِ رَبِّ الْعَٰلَمِينَ. لَاشَرِيكَ لَهُ وَ بِذَلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَاْ أَوَّلُ الْمُسْلِمِين َ(انعام/۱۶۲-۱۶۳) 🔹بگو: همانا نماز من و عبادات من و زندگى من و مرگ من براى خداوند، پروردگار جهانیان است. شریكى براى او نیست و به آن (روح تسلیم و خلوص و عبودیّت) مأمور شده‌ام و من نخستین مسلمان و تسلیم پروردگارم. 🔸روایت شده كه رسول اكرم صلى الله علیه و آله در آستانه‌ى نماز، این آیات را مى‌خواند. مرگ، بر حیات احاطه دارد و حیات بر نُسُک، و نُسُک بر نماز. بنابر این، نماز، هسته‌ى مركزى در درون عبادات است. اسلام، به معناى تسلیم بودن در برابر امر خداوند است و به همه‌ى انبیا نسبت داده شده است. 🔸حضرت نوح(ع)‌ خود را مسلمان دانسته است، «اُمرت اَن اكون من المسلمین»(یونس/۷۲) حضرت ابراهیم‌(ع) از خداوند مى‌خواهد كه او و ذریّه‌اش را تسلیم او قرار دهد. «و اجعلنا مسلمین لک و من ذریّتنا اُمّة مسلمة لک»(بقره/۱۲۸)، حضرت یوسف(ع) نیز از خداوند مسلمان مُردن را درخواست مى‌كند: «توفّنى مسلماً»(یوسف/۱۰۱) و پیامبر اسلام(ص) نیز اوّلین مسلمان است، «و انا اوّل المسلمین» به این معنا كه یا در زمان خودش، یا در رتبه و مقام تسلیم، مقدّم بر همه است. ❇️ از پيام‌های آیات ▫️راه و روش و هدف خود را در برابر راه‌هاى انحرافى، با صراحت و افتخار اعلام كنیم. «قل» ▫️با آنكه نماز، جزو عبادات است، ولى، جدا ذكر شده تا اهمیّت آن را نشان دهد. «صلاتى و نُسُكى» ▫️انسان‌هاى مخلص، مسیر تكوینى (مرگ و حیات) و مسیر تشریعى خود (نماز و نُسُک) را فقط براى خداوند عالمیان مى‌دانند. «انّ صلاتى و نُسُكى و محیاى و مماتى للّه» ▫️آنگونه كه در نماز قصد قربت مى‌كنیم، در هر نفس كشیدن و زنده بودن و مردن هم مى‌توان قصد قربت كرد. «محیاى و مماتى للّه...» ▫️مرگ و حیات مهم نیست، مهم آن است كه آنها براى خدا و در راه خدا باشد. «محیاى و مماتى للّه» ▫️آنچه براى خدا باشد، رشد مى‌كند. «للّه ربّ العالمین» ▫️مرگ و زندگى دست ما نیست، ولى جهت دادن به آن دست ماست. «للّه» ▫️اخلاص در كارها، فرمان الهى است. «بذلک امرت» ▫️پیشواى جامعه، باید در پیمودن راه و پیاده كردن فرمان الهى، پیشگام باشد. «اوّل المسلین»