🔸وصیت نامه دکتر شریعتی به استاد حکیمی (...فقط بپذیر!) مرحوم دکتر شریعتی در آذر 1355 (هفت‌ ماه پیش از مرگش)، وصیّتنامه‌ای خطاب بـه اسـتاد حکیمی نوشت و او را‌ وصی‌ّ‌ شرعی‌ خود قرار داد. این وصیّتنامه با این عبارت آغاز می‌شود: «برادرم، مرد آگاهی و ایمان،‌ اخلاص و تقوی، آزادی و ادب، دانش و دین، محمّدرضا حکیمی». و در‌ آن‌ آمده‌ است: و امّا برادر! من به اندازه‌ای که در توان داشـتم و توانستم، در این راه رفتم‌ و با ایـن‌که هـرچه داشـتم فدا‌ کردم،‌ از‌ حقارت‌ خویش‌ و کار خویش‌ شرم‌ دارم و در برابر خـیلی از «بچّه‌ها» احساس حقارت می‌کنم. در عین حال، لطف خداوند به‌ کار‌ ناچیز‌ مـن ارزش و انعکاس بخشیده است که‌ هرگز‌ بدان‌ نـمی‌ارزم‌ و می‌بینم‌ که «کم مـن ثـناء جمیل لست اهلاً له نشرته.» و اکنون بدترین شـرایطی را که یک انسان ممکن است بدان دچار شود، می‌گذرانم و سرنوشتی جز مرگ‌ یا بدتر از مرگ ندارم. با این هـمه، تنها رنـجم این است که نـتوانستم کارم را تمام کنم و، بـهتر بگویم، ادامه دهم؛ و این دریغی است که برایم خواهد‌ ماند. امّا رنج دیگرم این است که بسیاری از کار‌های اصلیم، به همان علّت هـمیشه، زندانی زمانه شده و به نابودی تهدید می‌شود. آنچه هم از من نشر یافته، به‌ دلیل‌ نبودن امکانات و کم بودن فرصت، خام و عجولانه و پر غلط و بد چـاپ شـده است و تمامی آن را نه به‌ عنوان‌ کار‌های علمی ـ تحقیقی، که‌ فریاد‌هایی‌ از سر درد، نشانه‌هایی از یـک راه، تکان‌هایی برای بیداری، ارائه‌ طریق، طرح‌هایی کلّی از یک مکتب، یک دعوت، جهات و ایده‌ها و، بالاخره،‌ نوعی‌ بـسیج فکری و روحی‌ در‌ جامعه باید تلقّی کرد؛ آن هم در شرایطی تـبعیدی، فـشار، توطئه، فرصت گذرا و حالتی که هر لحظه‌اش انتظار فاجعه‌ای می‌رفت. آن‌ها همه باید تجدید نظر شود، از نظر علمی‌ غنی‌ شود و خورشت بخورد، غلط گیری معنوی و لفظی و چاپی شود. اینک من همه‌ این‌ها را، که ثمره‌ عمر من و عشق من است و تمام هستیم و همه‌ اندوخته‌ام‌ و میراثم را،‌ با این وصیّت شرعی، یکجا به دست شما می‌سپارم و با آن‌ها هر کاری که می‌خواهی بکن.‌ فقط بپذیر تا سـرنوشت سختی را که در پیش دارم بتوانم‌ با‌ فراغت‌ دل بپذیرم و مطمئن باشم که خصومت‌ها و خباثت‌ها در محو یا مسخ ایمان و آثار من ‌‌کاری‌ از پیش نخواهند برد. و ودیعه‌ام را به دست کسی می‌سپارم که از‌ خودم‌ شایسته‌تر‌ است. لطف خدا و سوز علی تو را در این سکوت سیاه به سخن آورد‌ که دارد همه چیز از دست می‌رود، ملّت ما مسخ می‌شود و غدیر‌ ما می‌خشکد و برج‌های‌ بلند‌ افتخار در هجوم این غـوغا و غـارت بی‌دفاع مانده است. بغض هزار‌ها درد مجال سخنم نمی‌دهد و سرپرستی و تربیت این عزیزتر از کودکانم را به تو می‌سپارم و تو را‌ به خدا و خود در انتظار هر چه خدا بخواهد. #محمدرضا_حکیمی #علامه_حکیمی #دکتر_شریعتی @aghiil

✉️ نامه #امام_خمینی به آقای #محمدرضا_حکیمی 📜 ...امید است طبقه جوان که به سردی‌ها و سستی‌های ایام پیری نرسیده‌اند با هر وسیله‌ای که بتوانند ملت‌ها را بیدار کنند؛ با شعر، نثر، خطابه، کتاب و آنچه موجب آگاهی جامعه است. حتی در اجتماعات خصوصی از این وظیفه غفلت نکنند، باشد که مردی یا مردانی بلند همت و غیرتمند پیدا شوند و به این اوضاع نکبت بار خاتمه دهند. باید جوان‌های تحصیلکرده از این هیاهوی اجانب خود را نبازند، و سرگرم بساط عیش و نوشی که به دستور استعمار برای آن‌ها و عقب نگه داشتن آنها فراهم شده است نگردند... 📝مطالعه متن کامل: 🌐 http://emam.com/posts/view/481 #محمدرضا_حکیمی #علامه_حکیمی #امام_خمینی @aghiil

استاد محمدرضا حکیمی در مقدمه‌ای که بر کتاب «شعله ی بی‌قرار» آقای محمد اسفندیاری نوشته‌اند، خاطره‌ای از دیدار خود با دکتر علی شریعتی بیان می‌کنند. «...در هنگام تحصیل در پاریس، برای مدتی کوتاه به ایران آمد. در آن سفر کوتاه، میان من و او گفتگویی شد، که مایلم با نقل آن، نکته ای را یادآور شوم. من می‌دانستم که شریعتی، با آن شور و نبوغ و کنجکاوی، با بسیاری از متفکران و انقلابیون و پیروان مکتب‌های دیگر تعامل داشته و مطالبی جدید را فراگرفته و آفاتی دیگر را دیده است. از این رو دوست داشتم، بدانم که به چه نتیجه‌ای رسیده است و چه نسخه‌ای برای نجات مردم و کشور خود دارد. بحثی را آغاز کردم در این باره که راه نجات جامعه‌ی ایران چیست؟! و او سخنی گفت که هرگز فراموش نمی‌کنم: «ما تا هنگامی که علی و فاطمه را داریم، به هیچ مکتبی و ایسمی نیاز نداریم؛ اما باید علی و فاطمه را به مردم بشناسانیم». #محمدرضا_حکیمی #امام_حسین #دکتر_شریعتی @aghiil

◼️ماجرای نامه مرحوم حکیمی به کاسترو و انتقال پیام از طریق دکتر جلیلی+متن نامه ▪️انا لله و انا الیه راجعون. «حیات طیبه» درگذشت عالم برجسته و متفکر اسلام‌شناس، مرحوم آقای محمدرضا حکیمی را به خانواده محترم، شاگردان و دوست‌داران ایشان تسلیت می‌گوید. ▪️گفتنی است دکتر سعید جلیلی در جریان سفر خود به کوبا و دیدار با فیدل کاسترو در سال هشتاد و چهار، حامل نامه‌ی مهم مرحوم آقای حکیمی به رئیس جمهور فقید این کشور نیز بود. ▪️تصویر آخر مربوط به پاسخ کاسترو به نامه‌ی مرحوم حکیمی است: «برای دکتر محمدرضا حکیمی، با سلامی دوستانه از کوبا؛ جایی که با افتخار، امید دیدار ایشان را دارد. فیدل کاسترو.» 🔗متن کامل این نامه و تصاویر دیدار را در این لینک ببینید: https://drjalily.com/posts/1725 #محمدرضا_حکیمی #علامه_حکیمی #فیدل_کاسترو @aghiil