هدایت شده از ◉ احڪام Ｃ᭄
کتابچه ساده رمضان.pdf
2.21M
#حکمت 127 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ، وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِيمَنْ لَيْسَ لِلَّهِ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِيبٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
آن ڪس ڪه در عمل ڪوتاهى ڪند، دچار اندوه گردد، و آن را ڪه از مال و جانش بهره اے در راه خدا نباشد خدا را به او نيازے نيست.
#حکمت 128 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِي أَوَّلِهِ وَ تَلَقَّوْهُ فِي آخِرِهِ، فَإِنَّهُ يَفْعَلُ فِي الْأَبْدَانِ كَفِعْلِهِ فِي الْأَشْجَارِ، أَوَّلُهُ يُحْرِقُ وَ آخِرُهُ يُورِقُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
در آغاز سرما خود را بپوشانيد، و در پايانش آن را دريابيد، زيرا با بدن ها همان مى‌ڪند ڪه با برگ درختان خواهد ڪرد: آغازش مى‌سوزاند، و پايانش مى‌روياند.
#حکمت 129 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): عِظَمُ الْخَالِقِ عِنْدَكَ، يُصَغِّرُ الْمَخْلُوقَ فِي عَيْنِكَ.
و درود خدا بر او، فرمود:
بزرگى پروردگار در جانت، پديده ها را در چشمت ڪوچك مى‌نماياند.