#حکمت 130 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ(علیه السلام) وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّينَ فَأَشْرَفَ عَلَى الْقُبُورِ بِظَاهِرِ الْكُوفَةِ: يَا أَهْلَ الدِّيَارِ الْمُوحِشَةِ وَ الْمَحَالِّ الْمُقْفِرَةِ وَ الْقُبُورِ الْمُظْلِمَةِ، يَا أَهْلَ التُّرْبَةِ، يَا أَهْلَ الْغُرْبَةِ، يَا أَهْلَ الْوَحْدَةِ، يَا أَهْلَ الْوَحْشَةِ، أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ سَابِقٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ لَاحِقٌ؛
(امام عليه السّلام، وقتى از جنگ صفّين برگشت و به قبرستان پشت دروازه كوفه رسيد رو به مردگان ڪرد و فرمود):
اے ساڪنان خانه هاے وحشت زا، و محلّه هاے خالى و گروهاے تاريك، اے خفتگان در خاك، اے غريبان، اے تنها شدگان، اے وحشت زدگان، شما پيش از ما رفتيد و ما در پى شما روانيم، و به شما خواهيم رسيد.
ادامه #حکمت 130 #نهجالبلاغه
أَمَّا الدُّورُ فَقَدْ سُكِنَتْ، وَ أَمَّا الْأَزْوَاجُ فَقَدْ نُكِحَتْ، وَ أَمَّا الْأَمْوَالُ فَقَدْ قُسِمَتْ. هَذَا خَبَرُ مَا عِنْدَنَا، فَمَا خَبَرُ مَا عِنْدَكُمْ؟ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ: أَمَا لَوْ أُذِنَ لَهُمْ فِي الْكَلَامِ لَأَخْبَرُوكُمْ أَنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى.
امّا خانه هايتان ديگران در آن سڪونت گزيدند و امّا زنانتان با ديگران ازدواج ڪردند، و امّا اموال شما در ميان ديگران تقسيم شد اين خبرے است ڪه ما داريم، حال شما چه خبر داريد؟
(سپس به اصحاب خود رو ڪرد و فرمود) بدانيد ڪه اگر اجازه سخن گفتن داشتند، شما را خبر مىدادند ڪه: بهترين توشه، تقوا است.
#حکمت 131 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام) -وَ قَدْ سَمِعَ رَجُلًا يَذُمُّ الدُّنْيَا-: أَيُّهَا الذَّامُّ لِلدُّنْيَا الْمُغْتَرُّ بِغُرُورِهَا الْمَخْدُوعُ بِأَبَاطِيلِهَا، أَ تَغْتَرُّ بِالدُّنْيَا ثُمَّ تَذُمُّهَا؟ أَنْتَ الْمُتَجَرِّمُ عَلَيْهَا أَمْ هِيَ الْمُتَجَرِّمَةُ عَلَيْكَ؟ مَتَى اسْتَهْوَتْكَ أَمْ مَتَى غَرَّتْكَ؟ أَ بِمَصَارِعِ آبَائِكَ مِنَ الْبِلَى أَمْ بِمَضَاجِعِ أُمَّهَاتِكَ تَحْتَ الثَّرَى؟ كَمْ عَلَّلْتَ بِكَفَّيْكَ وَ كَمْ مَرَّضْتَ بِيَدَيْكَ؟
درود خدا بر او، (شنيد مردى دنيا را نكوهش مى كند) فرمود:
اے نڪوهش ڪننده دنيا، ڳه خود به غرور دنيا مغرورے و با باطل هاے آن فريب خوردے خود فريفته دنيايى و آن را نڪوهش مىڪنى آيا تو در دنيا جرمى مرتڪب شده اے يا دنيا به تو جرم ڪرده است.
ڪى دنيا تو را سرگردان ڪرد و در چه زمانى تو را فريب داد؟ آيا با گورهاے پدرانت ڪه پوسيده اند (تو را فريب داد) يا آرامگاه مادرانت ڪه در زير خاك آرميده اند؟ آيا با دو دست خويش بيماران را درمان ڪرده اے و آنان را پرستارے ڪرده و در بسترشان خواباندهاے