تقدیر حق،با وی وداع کرد. ⁦✍️⁩اما مسئله ای که بسیار مورد توجه سوال کننده نیز قرار گرفته،گریه،سوگواری و نوحه سرایی بر حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) است. به همین منظور،روایاتی که تایید کننده سوگواری و گریه کردن بر ایشان است ذکر می شود. این روایات را در ابتدا با این حدیث زیبا از حضرت پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله)آغاز می کنیم که فرمودند: يَا فَاطِمَةُ كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا عَيْنٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهَا ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعِيمِ الْجَنَّة اى فاطمه! هر چشمى فرداى قيامت گريان است غير از چشمى كه در مصيبت حسين گريه كند ؛ صاحب آن چشم خندان است و مژده نعمت‏هاى بهشت به وى داده خواهد شد. (بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏44، ص293) ما در اين جا به چند مورد از گريه هاي پيامبر اسلام(صل الله علیه و آله) اشاره مي کنيم . روايات در اين باب،بيش از آن است که بتوان همه آن ها را در اين مختصر جمع کرد ، ما در این جا روایتی را از کتب معتبر #اهل_سنت نقل مي کنيم . از #ام_سلمه روايت شده كه گفت : حسن و حسين(علیه السلام) در خانه من و در برابر رسول خدا(صل الله علیه و آله) به بازى مشغول بودند.در اين هنگام جبرئيل(علیه السلام) نازل شد و گفت: اى محمد! پس از رحلت تو ، امتت اين فرزند را (و اشاره به حسين(علیه السلام)كرد #شهيد میكنند.رسول خدا(ص)گريست و حسين(علیه السلام) را به سينه چسبانيد. سپس رسول خدا(صل الله علیه و آله) تربتى را كه جبرئيل از مرقد شريف حسين(علیه السلام) آورده بود در دست گرفت و بوييد و فرمود: بوى كرب و بلا از آن به مشام مى‏رسد. آنگاه آن خـاك را به دسـت ام سلمه سپرد و فرمود: اى ام سلمه! مواظب باش و بدان كه هر گاه اين تربت مبدل به خون گرديد ، فرزندم حسين(علیه السلام) به شهادت رسيده است. ام سلمه تربت را در شيشه‏اى ريخت و هر روز به آن تربت‏ نگاه میكرد و مى‏گفت: اى خاك! روزى كه به خون تبديل گردى آن روز ، روز عظيمى خواهد بود.» #ابن_حجر_عسقلاني بعد از نقل اين حديث مي گويد: در اين باره رواياتي از #عايشه ، #زينب بنت جحش ، #ام_فضل دختر حارث ، ابو امامه ، انس بن حارث و ديگران ، نيز نقل شده است. این روایت در کتب (تهذيب التهذيب ، ابن حجر ، ج 2 ، ص 300 – 301 و تهذيب الكمال ، المزي ، ج 6 ، ص 408 – 409 و تاريخ مدينة دمشق ، ابن عساكر، ج 14، ص 192 – 193 و ترجمة الإمام الحسين(ع) ابن عساكر،ص 252 – 253 و مجمع الزوائد،الهيثمي،ج 9،ص 189) وارد شده است. با توجه به این روایت و بسیاری دیگر از این روایات،می توان نتیجه گرفت که شخص نبی مکرم اسلام(صل الله علیه و آله) حتی قبل از به شهادت رسیدن حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) به گریه و سوگواری بر ایشان پرداختند و به این کار نیز دستور داده اند که فقط تعدادی از اسامی این منابع به شرح ذیل آورده میشود: تاريخ الإسلام ذهبي ج5/ص102- المستدرك ، الحاكم النيسابوري ، ج 3 ، ص 176 – 177 و تاريخ مدينة دمشق ، ابن عساكر ، ج 14 ، ص 196 – 197 و البداية والنهاية ، ابن كثير ، ج 6 ، ص 258 - المستدرك ، الحاكم النيسابوري ، ج 4 ، ص 398 المعجم الكبير ، الطبراني ، ج 23 ، ص 289 – 290 و مجمع الزوائد ، الهيثمي ، ج 9 ، ص 188 – 189 و كنز العمال ، المتقي الهندي ، ج 13 ، ص 656 – 657 - تهذيب التهذيب ، ابن حجر ، ج 2 ، ص 300 – 301 و تهذيب الكمال ، المزي ، ج 6 ، ص 408 – 409 و تاريخ مدينة دمشق ، ابن عساكر ، ج 14 ، ص 192 – 193 و ترجمة الإمام الحسين(ع) ، ابن عساكر ، ص 252 – 253 و مجمع الزوائد ، الهيثمي ، ج 9 ، ص 189 - مجمع الزوائد ، الهيثمي ، ج 9 ، ص 189 و المعجم الكبير ، الطبراني ، ج 8 ، ص 285 – 286وتاريخ مدينة دمشق ، ابن عساكر ، ج 14 ، ص190– 191 و ترجمة الإمام الحسين(ع) ،ابن عساكر،ص 245–246. در نتیجه این بحث می توان گفت: گریه کردن، نوحه سرایی و مرثیه خوانی طبق احادیث شیعه و سنی برای حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) نه تنها در شارع مقدس ممنوع نیست بلکه دارای فضیلت خاصی است که این فضیلت شامل حال گریه کنندگان،نوحه سرایان و مرثیه سرایان واقعیِ آن حضرت خواهد گردید. ⁦✍️⁩و دستور اباعبدالله الحسین علیه السلام به حضرت زینب کبری علیها سلام درشب عاشورا دستور مخصوصی برای شخص حضرت زینب کبری که پرچدار وسرپرست اهل بیت سیدالشهدا در برابر دشمنان بوده تا غرور و اقتدار خاندان پیامبر را حفظ کنند (نمونه ی این وصیت به گریه وزاری نکردن در مقابل دشمنان ومنافقین در وصیت نامهای شهدای جنگ تحمیلی بسیار دیده شده که ای خواهر من ای مادر من در مصیبت شهادت من ناله و گریه مکن تا دشمنانمان خرسند شوند وگمان کنند بشما آسیب و ضعفی وارد شده است) و لذا بعد از شکست یزید در شام با خطابهای دشمن شکن حضرت زینب کبری علیها سلام و حضرت سجاد علیه السلام اهل بیت با اجازه ی خود یزید اولین مجلس عزاداری بر اباعبد