نگاهم افتاد به “مهدی شاهدی” او دانشجوی رشته ادبیات شهید چمران اهواز بود گفتم: آقا مهدی داری چکار می‌کنی؟ گفت: دارم شعر می‌نویسم. ببین چطوره؟ و تک بیت شعری را که نوشته بود برایم این چنین خواند: عاشق که شدی تیر به سرت باید خورد /زهری است که مانند شکر باید خورد. گفتم: شعرت از نظر محتوی و مضمون عالی است از نظر وزن هم خوب است اما قافیه ندارد. گفت: چه بگویم. گفتم: عاشق چو شدی تیر به سر باید خورد/زهری که رسد همچو عسل باید خورد. خوشحال شد و گفت: عالی شد همین را می‌نویسم. عملیات کربلای چهار در بدو شروع به دلیل عدم فتح متوقف شد و نوبت به گردان ما نرسید. چند روز بعد گردان ما به شهر فاو اعزام شد و در خطوط پدافندی منطقه عملیاتی مستقر شدیم. نیمه های یک شب “فضل‌الله عصایی” فرمانده دسته مرا از خواب بیدار کرد و با چشمان اشکبار گفت: می‌دانی برادر مهدی هم رفت. جا خورده پریدم و گفتم: کجا؟ گفت: چند دقیقه قبل سر پست نگهبانی تیر قناسه عراقی به سرش خورد و شهید شد. قطره اشکی بر گونه‌ام چکیده با خودم زمزمه کردم: عاشق چو شدی تیر به سر باید خورد… و دیگر نیازی به وزن و قافیه ندارد. شهید#مهدی_کاوووسی