۞ سیّد بن طاووس که شخصیت بسیار بزرگی است و در اوایل دوره‎ی غیبت کبری زندگی می‎کرده است، کتابی در مقتل امام حسین علیه السّلام دارد به نام لهوف. در مقدّمه‎ی کتابش می‎نویسد اگر آداب و رسوم خلق نبود که وقتی عزیزی از دستشان می‎رود عزاداری می‎کنند، به خاطر موفّقیتی که امام حسین علیه السّلام در قربانی کردن همه چیزش در راه خدا به دست آورد، من خلق را تحریض به عیش و شادمانی می‎کردم، ولی چون عادت خلق این است، من هم مقتل نوشتم. ▪️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی▪️ 📗 مصباح الهدی تٱلیف استاد مهدی طیّب @ahlevela_channel

‍ 💠 اتّحاد و الحاق با حقیقت حسینی علیه‌السّلام؛ رمز زیارت و اقامۀ عزای عاشورا روزهای دهۀ سوّم ماه محرم‌الحرام را طی می‌کنیم، ایامی که قافلۀ اسرا فاصلۀ بین کوفه و شام را در سفری عجیب، سرشار از درد، رنج، اندوه، دشواری‌ها و سختی‌ها طی می‌کند. درس‌هایی که اهل‌بیت علیهم‌السّلام به دوستداران و شیعیان خود آموختند، همه در یک کلاس و به یک شکل نبوده است. برخی در مجلس بحث و درس، برخی بر فراز منبر و برخی در صحنۀ جهاد و شهادت و سفر طولانی و پر رنج اسارت. حقیقت امام، حقیقت راستین همۀ انسان‌هاست. امام، جانِ جانِ همۀ انسان‌ها و حقیقتِ انسانیّت انسان و همان منِ برتر ماست که از آن دور افتاده‌ایم. تکرار بسیار آموزنده و اثرگذار است. رمز تکرار در اذکار الهی این است که آن حقیقت و آموزه‌ای که اندیشۀ انسان او را شناخته و پذیرفته، در لایه‌های عمیق‌تر وجود انسان نفوذ کند و از ذهن و فکر به قلب و دل راه پیدا کند و همۀ وجود انسان را دربرگیرد. هدف از تکرارِ بزرگداشت حادثۀ عاشورا و مجالس اقامۀ عزای امام حسین علیه‌السّلام، واصل کردن انسان به حقیقتِ امام، ارتباط پیدا کردن و برگشتن به اصل، اتّحاد با حقیقت ولایت، اتّحاد و الحاق به امام، رسیدن به مقام مَعیَّت و نیل به مقام شفاعت و مقام محمود است. عاشورا و کربلا یک مصداق تاریخی دارد که در سال شصت و یک هجری در ماه محرم‌الحرام واقع شد. اما یک مصداق مستمر تاریخی دارد، در بیرون. و یک مصداق فراگیر باطنی دارد، در درون. در بیرون، کُلُّ یَومِِ عاشورا و کُلُّ اَرضِِ کربلا، همۀ روزها عاشورا و همۀ سرزمین‌ها کربلاست... یعنی روح نهضت اباعبدالله علیه‌السّلام و حقیقت عاشورا که رویاروییِ دو جبهۀ حقّ و باطل است، بر همۀ تاریخ بشر حاکم است. در جنبۀ باطنی هم حقیقت عاشورا همۀ مراتب وجود انسان را در برمی‌گیرد. چه در مرتبۀ فعل و عمل که انسان باید حسینی رفتار کند، چه در مرتبۀ خُلق و صفت، که باید خلق و خوی حسینی داشته باشد و چه در مرتبۀ ذات که باید با حقیقت حسینی پیوند پیدا کند. با عمل می‌توان به صفات راه یافت و با صفات می‌توان به ذات راه پیدا کرد. لذا با اقتدا به اباعبدالله علیه‌السّلام در عرصۀ عمل و رفتار و با تکرار رفتارهای حسینی، به تدریج خُلق و خوی حسینی در وجود انسان حاکم می‌شود. اقتدا میوه‌اش تخلّق است و تخلّق به اخلاق حسینی، استمرارش منتهی به معیَّت و اتحاد با اباعبدالله علیه‌السّلام می‌شود. یعنی یار حقیقی امام علیه‌السّلام در باطن به حقیقت حسینی راه پیدا می‌کند. در زیارت عاشورا باید صد بار لعن و صد بار سلام را تکرار کرد. این تکرارها به‌خاطر این است که باید آن حقیقت لعن وارد همۀ لایه‌های وجودی ما بشود، تا آنچه که ضد اباعبدالله و اهل‌بیت علیهم‌السّلام و ضد خدای متعال است را بیرون براند. خواجه عبدالله انصاری کتابی دارد به نام صد میدان، راه سالک را تا رسیدن به مقصد اعلی و اَقصای سلوک الی الله به صد مرحله و صد میدان تقسیم کرده است. آیا این صد بار لعن و صد بار سلام همان صد میدان نیست که سالک طی می‌کند؟ درواقع هر بار که ذاکر ذکری را می‌گوید، آن ذکر معنای جدیدتری پیدا می‌کند. در تسبیحات حضرت زهرا علیهاالسّلام، الله اکبرِ اوّل، غیر الله اکبر دوّم است، دوّمی، غیر سوّم... الحمدلله‌ها همین‌طور. سبحان الله‌ها نیز همین‌طور. به یک معنا ذاکر به افق‌های بلندتری راه پیدا می‌کند و حقیقت آن ذکر را به لایه‌های عمیق‌تر وجود خود حاکم می‌بیند. لذا اگر لعن و سلام در زیارت عاشورا تکرار می‌شود، به‌خاطر این است که همۀ مراتب وجود ما باید حقیقت لعن را دریابند تا هرچه ضد خدایی است در آن مرتبه وجود انسان بیرون ریخته شود. یعنی مرحلۀ تخلیه‌ای که در سلوک داریم با لعن محقّق می‌شود. و مرحلۀ سلام در واقع مرحلۀ تحلیّه است یعنی آن حقایق خدایی را در هر مرتبۀ وجودمان وارد می‌کند، هرمرتبۀ وجودمان را حسینی می‌کند، با هر بار گفتن اَلسّلامُ عَلیکَ یا اَباعَبدالله... در واقع هر مرتبه از وجود انسان در هر یک از این صد سلام، با آن مرتبۀ حقیقت حسینی ملاقات می‌کند و واصل می‌شود. لذا سلام معنا دارد. سلام یعنی راه یافتن، تشرّف، دیدار، لقاء و وصال. معرفت اباعبدالله علیه‌السّلام و یارانش محبّت به ایشان را در پی دارد و این‌دو لعن و تبرّی را نسبت به جرثومه‌های پلیدی که با اباعبدالله و حقیقت حسینی علیه‌السّلام در تمام تاریخ مقابله می‌کنند، به دنبال دارد. لعن و تبرّی از یک‌ سو و سلام و تولّی از سوی دیگر مکمّل یکدیگر برای رسیدن به مقام قرب الهی هستند. این سلوک و طیّ مسیر نیازمند دو عنصر مهم است: صدق و ثبات قدم... ثَبِّت لِی قَدَمَ صِِدقِِ... در سجدۀ آخر زیارت عاشورا، انسان سر بر سجده می‌گذارد و خدا را شکر می‌کند، برای اینکه به حقیقت حسینی ملحق شده است... 🎤 استاد مهدی طیّب ۱۳۹۱/۰۹/۱۶ 🔊 شرح کامل در فایل صوتی به مدّت ۳۵ دقیقه: ⬇️ @ahlevela_channel

💠 اتّحاد و الحاق با حقیقت حسینی علیه‌السّلام؛ رمز زیارت و اقامۀ عزای عاشورا - حقیقت امام علیه‌السّلام - رمز تکرار در اذکار الهی - هدف از تکرار بزرگداشت حادثۀ عاشورا و مجالس اقامۀ عزای حسینی علیه‌السّلام - مصادیق عاشورا و کربلا در بیرون و درون - تکرار لعن و سلام در زیارت عاشورا - صدق و ثبات قدم در سلوک - ملحق شدن به حقیقت حسینی علیه‌السّلام... 🎤 استاد مهدی طیّب ۱۳۹۱/۰۹/۱۶ @ahlevela_channel

💠 مصباح‌الهدی و سفینَةُ‌النَّجاه - بخش نهم ▪️وقتی امام حسين عليه‌السّلام به سمت عراق حركت كردند، همۀ حاجی‌ها رفتند عرفات و منا و بعد طواف كعبه و ذكر و دعا و تلاوت قرآن؛ امّا امام حسين عليه‌السّلام را رها كرده بودند. اباعبدالله عليه‌السّلام مظلومانه در كربلا به شهادت می‌رسيد؛ اين‌ها مشغول ذكر و دعا و عبادت خودشان بودند. ▪️اين چلّه نشينی‌ها و خلوت‌های عبادی به چه درد می‌خورد، اگر انسان را از امام حسين عليه‌السّلام جدا كند؟ حتّی اشک و آه؛ حتّی گريستن بر اباعبدالله عليه‌ السّلام! بعدازظهر عاشورا، همان موقع كه امام حسين عليه‌السّلام در صحنۀ كربلا يكّه و تنها مانده بود، خدا می‌داند آن لحظات آخر چقدر تكان‌دهنده است؛ هيچ‌كس برای حضرت نمانده است و دست خالیِ خالی است؛ يک يار و رزمندۀ همراه برای حضرت نمانده است. ▪️تصوّر كنيد كسی كه در سنين بالای عمر است، از صبح تا به حال اين‌ همه داغ ديده است، آن تشنگی تصوّرناپذير همۀ وجودش را می‌سوزاند، اين همه تقلاّ كرده، از صبح شمشير زده، اين‌طرف و آن‌طرف رفته‌است، تصوّر كنيد حدود ساعت دو الی سه بعدازظهر چه حالی دارد؟! با اين‌همه داغ، داغ علیّ‌اکبر، داغ عبّاس بن علی، داغ برادر زاده‌ها، داغ اصحاب و ياران باوفا، هيچ‌كس نمانده است. ▪️جلسات قبل اشاره كرده‌ام حضرت لحظات آخر چه حالی داشتند؛ تنهای تنها؛ سوار بر اسب؛ از يك طرف نگران خيام و از طرف ديگر درصدد مبارزه. حضرت با اسب می‌تاختند و می‌رفتند در دل دشمن؛ شمشير می‌زدند؛ می‌جنگيدند؛ يک عده از آنها را می‌ريختند روی زمين؛ بعد به تاخت بر می‌گشتند نزديك خيمه‌ها و با صدای بلند ندا می‌دادند: «لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلا بِالله اَلعَلِیِّ العَظیمِ» ▪️اين صدا كه بلند می‌شد، اهل بيت در خيمه‌ها خوشحال می‌شدند كه هنوز اباعبدالله عليه‌السّلام سرپاست. دوباره برمی‌گشتند شمشير می‌زدند، می‌جنگيدند؛ باز می‌آمدند به سمت خيمه‌ها. ▪️اين تنهايی و غربت، خيلی حال عجيبی است. اباعبدالله عليه‌السّلام بايد همه جا را يک‌تنه اداره كنند؛ هم روحیۀ خيمه‌ها را حفظ كنند، هم ميدان جنگ را. ▪️بايد يک‌تنه با سی‌هزار تن بجنگند؛ یک نفر در برابر يك لشكر؛ خيلی تكان‌دهنده است! امام حسين عليه‌السّلام آن روز در آن صحنه، در آن لحظات عجيبِ حيرت‌ انگيز چه می‌کنند؟! ▪️خدا می‌داند اباعبدالله عليه‌السّلام در اين ساعات آخر كه يک‌تنه می‌جنگند، ما را مخاطب قرار می‌دهند و از ما می‌خواهند به ياری حضرت برويم: «هَل مِن ناصِرٍ يَنصُرُنِي؟ هَل مِن مُعينٍ يُعینُنی؟ هَلْ مِنْ ذابٍّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ الرَّسُولِ؟» ▪️آيا كسی هست مرا ياری كند؟ آيا كسی هست از حرم پيغمبر خدا صلّی الله عليه و آله وسلّم دفاع كند؟... ادامه دارد.... «استاد مهدی طیّب» #مصباح‌الهدی_و_سفینه‌النجاه @ahlevela_channel

💠#حديث ۳٦٠١ بنا به نقل، امام رضا عليه السّلام فرمودند: گريه كنندگان بايد بر كسى همچون حسين عليه السّلام گريه كنند، چرا كه گريستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مى‌ريزد. 🔅 فَعَلى مِثْلِ الْحُسَينِ فَلْيَبْكِ الْباكُونَ فَاِنَّ البُكاءَ عَلَيهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ. بحارالانوار، ج ٤٤، ص ٢٨٤ @ahlevela_channel

۞ وهب نصرانی که از شهدای کربلاست و یک جوان نصرانی تازه‌ داماد بود که در راه کربلا امام حسین علیه السّلام را دید و به حضرت دل باخت و با همسر و مادرش به حضرت پیوست، با کارش حضرت عیسی علیه السّلام را روسفید کرد و به همه‎ی مسیحیان عالم آبرو داد. من همه‎ی مسیحی‎ها را به اعتبار او زیبا می‎بینم. ▪️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی▪️ 📗 مصباح الهدی تٱلیف استاد مهدی طیّب @ahlevela_channel

▫️ اِنَّ الحسینَ مِصباحُ الهُدی و سَفینةُ النَجاة @ahlevela_channel

💠 مصباح‌الهدی و سفینَةُ‌النَّجاه - بخش دهم ▪️روز عاشورا و مكتب عاشورا، مكتب حسينی ساختن است. نگاهی به زندگی‌مان بيندازيم، ببينيم چقدر عطر و بوی امام حسين عليه‌السّلام دارد؟ نكند عرفان ما هم بشود سر در لاک فرو بردن؛ يا فقط بر اباعبدالله عليه‌السّلام گريستن. ▪️ديدید، وقتی حضرت بعد از آن‌ همه تاختن و برگشتن به سمت خيمه آخرين رمق را از دست دادند، يک لحظه روی اسب درنگ كردند؛ نزديک بود از خستگی از پا در آیند؛ تشنگی، خستگی، خدا می‌داند چه كرده بود با حضرت؛ همين‌كه ايستادند، يك هدف ثابت شدند. حرمله سه تير سه شعبه به كربلا آورده بود؛ دو تا را تا حالا استفاده كرده بود؛ اين هم سوّمی؛ سوّمين تير از چلّۀ كمان حرمله بيرون آمد. ▪️اولين سنگ كه به پيشانی اباعبدالله عليه‌السّلام خورد، خون فوّاره زد و صورت و چشم‌های اباعبدالله عليه‌السّلام را گرفت؛ حضرت خم شدند و دامن پيراهن عربی را بلند كردند تا خون از چهره و ديدگان خود پاک كنند؛ سينۀ حضرت برهنه شد؛ بعد اين تير سه شعبه آمد نشست روی سينۀ اباعبدالله عليه‌السّلام. خدا می‌داند چه كرد! ▪️حضرت اوّل سعی كردند تير را از جلو بيرون بكشند؛ به قدری عميق فرو رفته بود كه بيرون نيامد. ناچار حضرت از پشت دست كردند تير را بيرون كشيدند؛ خون فوّاره زد. حضرت رمق از دست دادند؛ از اسب بر زمين افتادند! نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت نه سيّدالشهدا بر جدال طاقت داشت بلـندمرتبه شـاهی ز صدر زين افتاد غلط اگر نكنم عرش بر زمین افتاد ▪️حضرت بر زمين افتادند؛ امّا دشمن رها نكرد؛ شروع كرد به تيرباران پيكر حضرت. عبارت‌های سنگينی در مقاتل است؛ خدا می‌داند با وجود انسان چه می‌کند! ناجوانمردها از پيكر بر زمين افتادۀ حسين عليه‌السّلام هم نگذشتند؛ پيكر حضرت را تيرباران كردند. يكی از مقاتل تعبير بسيار تكان‌دهنده‌ای دارد؛ می‌گويد به قدری تير به بدن مطهّر اباعبدالله عليه‌السّلام وارد شده بود كه پيكر امام حسين عليه‌السّلام مثل جوجه تيغی شده بود! ▪️بعد هم به سمت حضرت هجوم آوردند؛ هركس با هرچه دستش بود؛ او كه شمشير داشت با شمشير؛ او كه نيزه داشت با نيزه؛ او كه هيچ سلاحی نداشت، دامن عربی خود را پر از سنگ می‌كرد... در همين‌حال يك عدّه عرب باديه‌نشين از قبايل اطراف آمده بودند و روی بلندی‌ها اين صحنه را می‌ديدند و های و های گريه می‌كردند؛ امّا يكی از آنها از اين تپّه‌ها فرود نيامد تا امام حسين عليه‌السّلام را ياری كند! جلوی چشم‌شان امام حسين عليه‌السّلام را آنطور مظلومانه به شهادت رساندند و اينها گريه می‌كردند؛ امّا دست نصرت بلند نكردند. ▪️لذا گريۀ تنها ممكن است ما را در صف آنها قرار دهد. كربلا فقط ابراز عاطفه و عشق به اباعبدالله عليه‌السّلام كه همه چيز را در راه محبوب باخت، نيست. تَرَکْتُ الْخَلْقَ طُرّا فی هَواکا وَاَیْتَمْتُ الْعِیالَ لِکَیْ اَراکا وَلَوْ قَطَّعْتَنی فِی الْحُبِّ اِرْبا لَما حَنَّ الْفُؤادُ اِلی سَواکا ▪️خدايا همۀ خلق را ترک كردم در هوای عشق تو؛ و زن و فرزند خود را به خاک يتيمی نشاندم در طلب ديدار تو. اگر مرا در راه عشق خودت قطعه قطعه كنی، دل من جز به سوی تو پر نخواهد كشيد. از تو ای دوست نگسلم پيوند گر مرا بگسـلند بـند از بند ادامه دارد.... «استاد مهدی طیّب» #مصباح‌الهدی_و_سفینه‌النجاه @ahlevela_channel

💠#حديث ۳٦٠٢ بنا به نقل، حضرت اميرالمؤمنين علی عليه السّلام فرمودند: هرگاه خداوند سبحان صلاح بنده‌ای را بخواهد، كم‌گویی و كم‌خوری و كم‌خوابی را در دل او افكند. 🔅 اذا اراد الله سبحانه صلاح عبدٍ ألهمهُ قلةَ الكلام و قلة الطعام و قلة المنام. غررالحكم، ح ٤١١٧ @ahlevela_channel

۞ فِی بُیُوتٍ اَذِنَ اللهُ اَن تُرفَعَ: در خانه‎هایی که خداوند اذن فرموده از آنجا ذکر خدا به آسمان‎ها بالا رود. این خانه‎ها مثل چاه آرتزین است. کربلا یکی از آنهاست. ▪️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی▪️ 📗 مصباح الهدی تٱلیف استاد مهدی طیّب @ahlevela_channel

فَلَکُمْ فِیَّ أُسْوَهٌ @ahlevela_channel