روایت اعدام‌های سال شصت و هفت؛ بررسی چند سند و گزارش ما می‌توانیم هر نظری در هر موضوعی داشته باشیم، اما عاقلانه‌تر این است که اگر موضعی داریم، بر اساس واقعیات کامل باشد؛ نه بر اساس دروغ، فریب یا جلوه‌گری‌های رسانه‌ای، اطلاعات ناقص گزینشی و... که متاسفانه با رشد رسانه‌های مجازی، شدیدتر و گسترده‌تر شده است. فارغ از هیاهوها، هیجانات و عواطفی که موضوع کار بسیاری از رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های مجازی است، تلاش کرده‌ام ماجرای اعدام‌های سال شصت و هفت را بر اساس گزارش‌ها و اسناد موافقین و مخالفین و با حذف هیجانات و بخش‌های عاطفی آن، کشف کنم. تا اکنون به این جمع‌بندی که در زیر می‌آید، رسیده‌ام. این یادداشت، یک یادداشت تبلیغاتی نیست؛ بلکه مرور چند سند و گزارش است. ضمنا اگر کسی سندی دارد که این روایت مرا نقض می‌کند، ممنون می‌شوم مرا مطلع کند؛ لذا این پست ممکن است اصلاح شود. اما فعلا #تا_آن_جا_که_می_دانم؛ یک. بر اساس اسناد و گزارش‌های مورد اتفاق، در تاریخ سوم مرداد شصت و هفت، سازمان مجاهدین خلق با پشتیبانی هوایی ارتش عراق، با هدف فتح تهران، از خاک عراق به خاک ایران حمله می‌کنند (عملیات «فروغ جاویدان» یا مرصاد»). دو. مسعود رجوی در تاریخ سی و یک تیر شصت و هفت در پایگاه اشرف در نشست توجیهی این عملیات خطاب به اعضای سازمان اعلام می‌کند که زندانیانی در ایران، آماده‌ی پیوستن به ارتش ما هستند و دستورالعمل‌هایی مبنی بر آزاد و مسلح کردن آن‌ها می‌دهد. مریم رجوی نیز در همین مراسم خبر از هماهنگی کامل امور می‌دهد. (متن کامل صحبت‌های این نشست در سایت‌های موافق و مخالف سازمان قابل دسترسی است.) سه. گزارش مقامات ایرانی حاکی از شورش زندانیان سیاسی در زندان، همزمان با این فرمان مسعود رجوی است. البته در خاطرات بازماندگان نیز این مطلب دیده می‌شود. از جمله ایرج مصداقی در مصاحبه با رادیو فردا یا «رفیق محمد» در گفت‌وگو با «پیام فدایی» که در سایت «سیاهکل» (سایت چریک‌های فدایی خلق ایران) منتشر شده که می‌گوید: «ما بیست و چهار ساعته در یک زندان با اونها [ماموران زندان] در حال مقابله بودیم... در تمام زندانهای ایران، یک تشکیلات نامرئی وجود داشت با شکل های مختلف... شما مبارزه ات را تنظیم می کردی». و موارد دیگر. چهار. همدستی با دشمن و ابراز وفاداری و همراهی با او، در عرف بشر و قوانین حقوقی کشورها، خیانت به کشور و جرمی مستقل تلقی می‌شود. مجازات خیانت نظامی نیز در کشورهای مختلف از حبس طولانی‌مدت تا اعدام است. در ایران نیز، به حسب مورد از حبس طولانی‌مدت تا اعدام است. (می‌توانید به قوانین حقوقی کشورها مراجعه نمایید.) پنج. در نامه‌ای منسوب به امام خمینی در تاریخ شش مرداد شصت و هفت آمده: «کسانی که در زندان های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری می کنند، محکوم به اعدام می‌باشند.». مقامات جمهوری اسلامی نیز ادعا می‌کنند که از این زندانیان می‌خواستند که نسبت خود با سازمان را مشخص کنند؛ در صورت ابراز پشیمانی یا عدم وفاداری به سازمان، جرم آن‌ها بخشوده و در غیر این صورت حکم اعدام اجرا می‌شد. امیرهوشنگ اطیابی در گفت‌وگو با «دویچه وله» که در تاریخ بیست و هشتم آگوست دوهزار و هجده در سایت این خبرگزاری منتشر شده، به عنوان شاهد، درباره‌ی دادگاه‌های مذکور می‌گوید: «می‌پرسیدند سر موضع هستید یا نه.». البته بازماندگان این حوادث، از این بازجویی‌ها به عنوان «تفتیش عقاید» و از این اعدام‌ها به عنوان«قتل عام زندانیان سیاسی» به جرم داشتن «عقیده‌ی مخالف رژیم» یاد می‌کنند. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #حوزه_علیمه_فارس #اعدام_های_سال_شصت_و_هفت #سازمان_مجاهدین_خلق #فروغ_جاویدان #مرصاد #مسعود_رجوی #مریم_رجوی #پادگان_اشرف کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze