"یاری زبانی، کافی نیست" از غربت و تنهائی دومین امامم چه بگویم. در غربت، مظلومیت و بی‌یاوری آن حضرت، همین بس که نه تنها در بین اصحاب غریبند، در خانه نیز غریب‌تر بودند. معمول این است وقتی مردی روزه باشد، همسرش تلاش دارد خوردنی و آشامیدنی مطبوع و مطلوب وی را فراهم کند، اما در خانه‌ی امام حسن -علیه‌السلام- از امام زمان، با زهر پذیرائی می‌شود. غربت جانسوز امام مجتبی نه تنها قلبم را می‌فشارد، بلکه از توان قلم نیز می‌کاهد. ایشان هم در زمان حیات و هم بعد از آن غریبند، چرا که پیکر مطهر ایشان در زمان حیاتشان، هدف آماج تیرهای فراوان قرار گرفت و بعد از ۱۴۰۰ سال نیز برخی جاهلان، اعمال مصلحت آمیز آن امام معصوم را، دستاویزی برای توجیه بی‌کفایتی‌ها و خیانت‌های‌ خود قرار می‌دهند. لذا بر هر یک از ما منتظران لازم است، روایاتی که شاخص‌های اصحاب امام عصر -عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- را برشمرده، با دقت مطالعه کنیم و به یاری آن حضرت بشتابیم. از جمله روایاتی که صفات یاوران امام زمان را بیان فرموده، روایتی از حضرت صادق -علیه‌السلام‌‌‌- است که ایشان می‌فرمایند: «هركس دوست دارد از اصحاب قائم باشد. بايد منتظر باشد، ورع پيشه‌سازد و به محاسن اخلاق عمل كند.» (بحار الانوار ،ج۵۱،ص۱۴۰) بنابراین بر تک تک ماست، در درجه‌ی اول خود، به فرموده‌‌ی آن حضرت جامه‌ی عمل پوشانیم، چرا که می‌بایست یاری خود را نه تنها در زبان، بلکه در عمل نیز آشکار سازیم و در درجه‌ی بعد کارگزارانی را برگزینیم که صفات یاران امام را دارا و خاری در چشم دشمن باشند، تا سبب تعجیل در ظهور گردند؛ نه اینکه همچون اصحاب امام حسن، قلب امام‌زمان را به درد آورند. یادمان باش ما ابد در پیش داریم، یادمان باشد... #ماه_رمضان_مهدوی #یادداشت_کوتاه_9 #غربت_امام #انتخابات ✍به قلم مرضیه رمضان قاسم @ramezan_ghasem110