#بخش‌دوم‌گفت‌وگو #مولفه‌‎های تحدی 🔹اخوان‌مقدم افزود: تحدی از جمله لغت‌هایی است که عالمان در خصوص آن اختلافی ندارند. ابن‌فارس اصل واژه را از حدی به معنی راندن می‌داند و تحدی به‌معنای منازعه و مسابقه به جهت غلبه است. کسی که تحدی می‌کند دیگری را به مسابقه سوق می‌دهد تا براو غلبه کند. 🔹وی گفت: تحدی مولفه‌هایی معنایی دارد که عبارت است از سوق دادن و راندن، منازعه و دشمنی، به عبارتی متحدی با طرف مقابل دوستی نمی‌کند. دیگر مولفه‌های تحدی مسابقه و غلبه است. با این مولفه‌ها اگر کسی معتقد به تحدی باشد، باید معتقد باشد در تحدی قرآن، خداوند، مخاطبان تحدی که مردم و مشرکان بوده‌اند را دشمن خود دانسته و به سویی سوق داده تا بر ایشان پیروز شود. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن تصریح کرد: تحدی چهار مبنای عقلی دارد، اولین مبنای این است که کسی که تحدی می‌کند در حوزه مهارت خود تحدی می‌کند برای مثال یک شاعر با شاعران تحدی می‌کند. شرط دوم این است که متحدی با کسانی تحدی می‌کند که در حدش باشند و برای مثال یک شاعر برجسته با مبتدیان تحدی نمی‌کند. سومین شرط عقلی سیر نزولی است که بسیار مهم است یعنی اعلام تحدی از زیاد به کم است و شرط آخر این است که در تحدی نتیجه قابل پیش‌بینی و نامعلوم است زیرا اگر معلوم باشد تحدی معنا نخواهد داشت. وی افزود: تحدی در اصطلاح علوم قرآنی به این معناست که در تحدی قرآن خدا رقیب جن و انس شده و از ایشان خواسته که اگر می‌توانند مانند آن را بیاورند. در حالی که در قرآن ابدا واژه «تحدی» نیست و در احادیث اساسا این واژه نیامده و ورود این واژه به ادبیات قرآنی از قرن سوم بوده است.