#دحوالارض و آغوش باز #خدا در روایات آمده است، دحوالارض روزی است که #زمین از سرزمین عرفات گسترده شده و تا منا رسیده است؛ بعد از منا به کعبه و از #کعبه به کل هستی کشانده شده‌است. تفسیر انفسی این حدیث به زمین وجودی انسان بازمی‌گردد. یعنی در این روز برای ارض وجودی انسان، شرایط به گونه‌ای مهیاست که می‌تواند به #معرفت برسد و جایگاه حقیقی خویش را بیابد. به محض پیداکردن خود، به منای وجود خویش که سرزمین آرزوهاست، می‌رسد و آرزوی صادقانه‌ و #طلب حقیقی‌اش را در انبوه آرزوهای کاذب می‌یابد. می‌بیند وجودش مملو از عشق خداست؛ لذا جز او را طلب نمی‌کند. اینجاست که اتحاد دائمی‌اش را با منعم حقیقی مشاهده می‌کند و می‌فهمد زمان بیداری و دوباره یکی شدن با حق فرا رسیده است. به این ترتیب در دحوالارض می‌توان با حرکت از عرفات و منای وجود، به کعبۀ دل یعنی به خود خدا رسید تا با اتصال به مبدأ آفرینش، قلب به وسعت هستی سعه یابد و بتواند ناهمواری‌های عالم ماده را درنوردد و مسیر "إلیه راجعون" را به زیبایی طی کند. برگرفته از #بیانات_استاد_لطفی_آذر