⛰ لفور گاهواره فریدون : ⭐️ قسمت اول ⭐️  در سرزمين سبزت كاشانه زد فريدون هرگز نكرده بودی وی را رها لفوری   (حجت حیدری)   بزرگ شدن فریدون در دامنه امیدوار کوه و پرورش ایشان توسط چوپان لفوری و پیرمردی فرزانه و پيروزی فريدون بر ضحاک فريده يوسفی در كتاب خود «فرهنگ و آداب و رسوم سوادكوه» -كتاب برگزيده پانزدهمين جشنواره روستا در سال 1380 - تحقيق و گردآوری ای درباره بيست و ششم نوروز ماه يا 26 اسفندماه در سرزمين سوادكوه انجام داده است. اين روز در سوادكوه «نوروز ماه بيسّ شش» ناميده می شود و سوادكوهی ها پايبند باورها و رعايت آداب ويژه ای در اين روز هستند. فريده يوسفی علت ويژگی بيست و ششم نوروز ماه را اين گونه آورده است: مردم سوادكوه، از ديرباز تاكنون معتقدند كه  بيست و ششم نوروز ماه كه امروزه مقارن است با بيست و ششم اسفند ماه، روز پيروزی فريدون شاه بر ضحاك ماردوش است و يا روزي است كه فريدون شانزده ساله، برای شكست ضحاك به طرف قلمرو حكومت او كه امروزه واقع در كوهی رو به روی امامزاده هاشم در جاده هراز است، حركت كرد. از آنجا كه تمام اين وقايع تاريخی _ اسطوره ای در اين منطقه از مازندران روی می دهد. سوادكوهی ها اين روز را از هزاران سال پيش، گرامی می دارند. 📗 داستان از اين قرار است: «فرانك» مادر فريدون، پس از كشته شدن همسرش «آبتين» به دست جلادان ضحاك، فريدون را كه نوزادی بيش نبوده است، به مرتعی در دامنه اميدواركوه (واقع در «لفور») مي برد و او را  به دست گالشی (چوپانی) مي سپرد. خاطر نشان می شود که دژ اميدواركوه در طول تاريخ محل مناسبي برای اختفا و محل امنی برای شاهان و لشکریان شكست خورده آنها بوده است. زيرا از هر سو در محاصره كوه های مرتفع بوده است. سه سال از اختفای «فريدون» در پناه يك چوپان لفوری می گذرد. كه ضحاك مكان اختفای او را كشف می كند. به همين دليل، «فرانك» كه هر لحظه نگران و مراقب فريدون بود، او را به سرعت به محل اختفای جديدی می برد كه آنجا البرز كوه است.در آنجا «فريدون» تا شانزده سالگی در نزد مردی پاك سرشت و فرزانه می ماند و بزرگ می شود.  فردوسی در شاهنامه اين سال ها را اين گونه توصيف كرده است: سه سالش پدروار از آن گاو شير همی داد «هشيوار» زنهار گير      نشد سير ضحاك از آن جستجوی شد از گاو گيتی پر از گفت و گوی دوان مادر آمد سوی مَرغزار چنين گفت  با مرد زنهار دار شوم ناپديد از ميان گروه مر اين را برم تا به البرزكوه يكی مرد دينی بدان كوه بود كه از كار گيتی بی اندوه بود 🔵 ادامه دارد... #شاهنامه_فردوسی #امیدوارکوه_لفور #لفورگاهواره_فریدون #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی 🔰 به کانال اخبار #لفور بپيونديد 👇👇 @akhbarelafoor 👆 با ما همراه باشید

⛰ لفور گاهواره فریدون : ⭐️ قسمت دوم(پایانی)⭐️ 📗 بدين ترتيب فريدون تا شانزده سالگی در نزد مرد فرزانه می ماند و سپس به طور پنهان به نزد مادرش می آيد  و راز زندگی اش را از او جويا می شود. فريدون شانزده ساله به محض آگاهی از راز خانوادگی اش  و قتل پدرش به دستور ضحاك، لشگری بزرگ گرد می آورد و به محل حكومت ضحاك برای جنگ با او می رود. فريدون بر ضحاك پيروز می شود و او را به زنجير می كشد.هر چند كه از رزمندگان و سربازان سوادكوهی طرفدار فريدون نيز شهيدان بسياری بر خاك مى افتند.مردم سوادكوه معتقدند كه روز پيروزی فريدون بر ضحاك، روزى است كه طبيعت نيز به خاطر اين پيروزی، جان تازه ای در كالبدش دميده می شود و شكوفا می شود و مردم بدين مناسبت جشن و پايكوبی برپا می كنند. اما مردم شاد سوادكوه كه تا هزاران سال پس از پيروزی فريدون در اين روز جشن برپا می كنند و آن را شادی نوروز می نامند، شهادت جوانان خود را در روز جنگ فريدون و ضحاك از ياد نبردند. مردم سوادكوه به ياد شهدای خود، هنوز كه هنوز است، مشعل هايی درست مي كنند و بر ستون ايوان  يا درخت های جلوی خانه خود نصب می كنند.اين روز را مردم سوادكوه روز «عيد ماه بيست شش» می ناميدند و به ياد شهادت شهدای هزاران سال پيش خود در جنگ عليه ضحاك كه مظهر دشمن بدخو و بيگانه بود، در اين روز بر سر مزار مردگان خود مي رفتند و شمع يا سوچو (مشعل چوبي) می افروختند و بر ضحاك لعنت می فرستادند. اين روز در سال ها بعد با روز تحويل سال و گردش كامل كره زمين به دور خود (نوروز) يكى شد. امروزه هم مردم سوادكوه _ اگر چه احتمالا فلسفه حقيقی اين روز را از يادها برده اند _ از چند روز پيش از فرا رسيدن «عيد ماه بيسّ شش»مقدمات مراسم مخصوص اين روز را تدارك می بينند. اهالی سوادكوه برای استقبال از اين روز باستانی در اين روز، غذای مفصل درست می كنند، شيرينی و ميوه تهيه می كنند و صبح زود راهی امامزاده ها و مزار مردگان می شوند و تا عصر آنجا می مانند. غذا می خورند و خيرات می كنند.امروزه در بعضی از نقاط در حاشيه اين مراسم بازار معروف به «عيد ماه بيس شش» برپا مي كنند و همگی مردم به خريد و فروش می پردازند. 📗 در بعضی از روستاهای سوادكوه، مثل «كچيد» در شهر زيراب از يرباز،  رسم بر اين است كه عصر روز بيسّ شش زنان به خانه بر می گردند و چند نفر از مردان ده به نمايندگی از ديگران برای سركشی به شاليزارها می روند و نويد سركشيدن ساقه های برنج را براي اهالی ده باز مي آورند. مردم ده بعد از شنيدن اين خبر خوش كه ساقه های برنج رشد كرده است، در يك جا جمع می شوند و به جشن و شادمانی می پردازند. اين جشن، «جشن شالی » نام دارد. (فریده یوسفی زیرابی) 📗«کاوه» اسطوره آهنگری که موفق به ساخت زهی نفوذناپذير می شود و با برافراشتن بيرق آهنگری خويش به همراه «فريدون» ديگر اسطوره ايرانی بر ضحاک ستمگر فايق مي‌آيد. توجه شود که دانش زره آهنين که در عصر باستان تنها در اختيار ايرانيان بوده است. 📗 «ابومنصور ثعالی» مورخ قرن پنجم درباره اين درفش آورده است: «فريدون پس از آسودگی از کار ضحاک، چرم کاوه را به جواهر بياراست و درفش کاويان ناميد» و حال، اين همان درفش نفوذ ناپذيری است که در روايت کشورهای ديگر نيز با نام ايران شناخته شده است. #شاهنامه_فردوسی #امیدوارکوه_لفور #لفورگاهواره_فریدون #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی 🔰 به کانال اخبار #لفور بپيونديد 👇👇 @akhbarelafoor 👆 با ما همراه باشید