در هر دورانی یک سلاح برتر و تعیین‌کننده وجود داشته که سرنوشت جهان و فاتحین و مغلوبین را تحمیل کرده است؛ از ارابه‌های آریایی‌ها تا کمان‌های بلند قرون وسطی و توپ و تفنگ‌های اروپائیان در عصر استعمار و بمب اتمی سال ۱۹۴۵. برای ما ایرانیان، چالدران یک نقطه‌ی عطف بود و در حالی‌که ایمان و شجاعت سلطان سلیم و ینی‌چری‌هایش به گرد پای شاه اسماعیل و قزلباشان نمی‌رسید اما در نهایت فرجام کار را نه ایمان و غیرت و ازجان‌گذشتگی بلکه آتش توپخانه‌ی سپاه «روم» رقم زد. شاه عبّاس کبیر این درس را به خوبی فرا گرفت و جنگ انتقامی خود را با آتش پانصد عراده توپ و شصت هزار قبضه تفنگ آغاز کرد. اکنون نیز سلاح تعیین‌کننده و سرنوشت‌ساز را همه می‌شناسیم. در دنیای ما حتی اگر کانادا باشی و فرزند بریتانیا و برادر آمریکا، بدون سلاح هسته‌ای هیچ تضمینی به یک روز بقای بیشتر نخواهی داشت و هر لحظه ممکن است یکی مثل ترامپ سر کار بیاید و وقیحانه خاک کشورت را یکی از ایالات تحت فرمان خود اعلام کند. شارل دوگل به درستی می‌گفت که «در دنیای امروز، هیچ کشوری را بدون داشتن بمب اتمی نمی‌توان واقعاً مستقل در نظر گرفت.» #کلاهک_هسته_ای_حق_مسلم_ماست