🏴 @alamdarehosein

🔴منتظر بشکن بعدی سید حسن نصرالله عزیز باشید احتمالا چند دقیقه بعد از بشکن بعدیشون ان شاء الله دیگه خبری از رژیم اشغالگر قدس نخواهد بود #القدس_اقرب 🏴 @alamdarehosein

شایداین داستان را بارهاوبارها شنیده باشید ولی بازم دیدن این کلیپ خالی از لطف نیست عظمت قاسم سلیمانی را دراین کلیپ میبینید روح بلندت با اولیای خدا محشورباد مرد بزرگ 🏴 @alamdarehosein

صلی الله علیک یااباعبدالله 😭😭😭 🏴 @alamdarehosein

مصاحبه منتشرنشده سردار حجازی درباره حاج قاسم 🔹جانشین سابق فرمانده نیروی قدس: دشمن درصدد پیدا کردن وضع جسمی سردار سلیمانی بود، حاج‌قاسم گفت آنها از چند کانال پیگیر سلامت من هستند، فکر می‌کنم کاری کرده‌اند و منتظر نتیجه آن هستند.

از افغانستان تا اسرائیل این فیلم در شبکه های اجتماعی پاکستان دست به دست می شود. *ایران با ساخت یک فیلم کوتاه نشان داده که طی روزهای آینده چه بر سر اسرائیل خواهد آمد.*🔥🔥🔥🔥🔥

جنس رفاقت که خدایی باشد می‌شود همین عکس. هردو لبخند می‌زنند. هردو لبریز از شعفند از دیدار و تماشا... هر دو یک دست بر سینه دارند و بر دستی دیگر زخمی از سال‌های باروت و حماسه. چقدر میزبان متواضعانه و صمیمی تا دم در به استقبال آمده و چه باحیا و خاشعانه میهمان ادب کرده و منتظر مانده تا صاحب بیت برسد. مردان خدا همه چیزشان رنگ و بوی خدا دارد...

#محتوای_ناب #استوری #وضعیت 💠 #سردار_سلیمانی: 🔶 این نظام قطعه ای از بهشت است ، به این دلیل باید روی پلک های چشممان حفظش کنیم .... باید جان بدیم براش ... ✍️ اعتقاد سلیمانی عزیز این است ، اعتقاد ما چیست ؟ 🏴 @alamdarehosein

🍃 ماجرای این دو #شهید هم نام کنار هم از این قرار است که سال 59 محمود مراد اسکندری در جنگ تحمیلی عراق وایران شهید میشود و 7 سال بعد برادر زاده اش که هم نام عموی شهیدش بود بدنیا میاید وسال 94 در سوریه شهید مدافع حرم میشود شادی روح شهیدان صلوات 🏴 @alamdarehosein

ماجرای نامه ای که حاج قاسم وصیت کرد در کفنش بگذارند نامه پر از محبتت خستگی را از عموی جامانده به انتظار نشسته ات زدود، وصیت می کنم این نوشته تو را در کفنم بگذارند و یقین دارم که ناجی من در آن تنگنای تاریک خواهد بود. هنوز هم که هنوز است بعد از سه سال و چند ماه وقتی از سعیده خانم خواستیم خاطرات آن روز به یادماندنی را که به قول خودش بهترین روز زندگی اش بوده، را روایت کند هیجان و بغض در صدایش به وضوح مشخص می شود. انگار همان روز است که تازه می خواهد برای اولین بار آمدن مهمان ناخوانده اش را به خانه شان تعریف کند. به او می گویم این هدیه خداوند را مدیون پسرت هستی. می خندد می گوید: واقعا بله او باعث شده بود. سپس با جزییات رفتن سردار حاج قاسم سلیمانی را به خانه شان برایمان اینگونه تعریف می کند: چهارشنبه شب 19 دی سال 1395 بود. محمد پسر شهید مدافع حرم حضرت زینب(س) حشمت الله سهرابی که دوست صمیمی پسرم علی بود در منزل ما با هم مشغول بازی بودند. با همان صدا و لحن کودکانه اش آمد داخل آشپزخانه و رو کرد به من گفت: خاله فردا حاج قاسم می آید منزل ما. با خودم گفتم: چه سعادتی بالاتر از این؟ خوش به حال خانواده شهید سهرابی. آن شب گذشت و ساعت 8 صبح پسر بزرگم محمد حسین با حالتی دلواپس از خواب بیدار شد و گفت: مامان ساعت چند است؟ گفتم: 8 صبح. قرار بود حاج قاسم ساعت 9 برای دیدار با خانواده شهید به منزل آنها برود. محمد حسین خوشحال شد که خواب نمانده و به موقع بیدار شده است. پسرهایم به خصوص پس از جنگ سوریه بیشتر حاج قاسم را می شناختند و علقه زیادی به او داشتند. محمد حسین به من گفت خیلی دوست دارم بروم جلوی خانه علی اینا و وقتی حاج قاسم آمد او را ببینم. به او اجازه دادم برود. محمد حسین سریع آماده شد و رفت. بالاخره حاج قاسم با تأخیر 2 ساعته رسیده بود و محمد حسین در آن سرمای دی ماه دو ساعت بیرون منتظر دیدار او بود. وقتی سردار می رسد پسرم با او سلام و احوالپرسی کرده بود و سردار به منزل شهید می رود. ولی باز محمد حسین دلش نمی آید به خانه برگردد و دوباره صبر می کند تا موقع رفتن سردار هم او را ببیند. وقتی سردار سلیمانی می آید بیرون محمد حسین از او سوال می کند که شما فقط منزل شهدای مدافع حرم می روید؟ حاج قاسم می گوید نه من به منزل همه شهدا می روم. محمد حسین این را که می شنود می گوید: مادر من هم فرزند شهید است، به خانه ما هم می آیید. حاج قاسم می گوید: مادرت الان کجاست؟ محمد حسین می گوید: خانه است. سردار می گوید: بله حتما به مادر شما سر می زنم. وقتی سردار می رود سوار ماشین شود آقای پورجعفری که از رفقای همسرم بود و همراه حاج قاسم به شهادت رسید پسرم را می شناسد و می گوید او فرزند آقای فلانی است. سردار از او می پرسد همسر او دختر شهید است؟ آقای پورجعفری می گوید: بله. حاج قاسم می گوید هماهنگ کنید تا قبل از رفتن به منزل این دختر شهید هم برویم. شهید پورجعفری با همسرم هماهنگ می کند و قرار می شود به منزل ما بیایند. وقتی همسرم پشت تلفن به من خبر داد اصلا نمی توانستم جلوی اشک هایم را بگیرم. چند بار پرسیدم: راست می گویی؟ گفت باور کن. آن روز خدا فقط می خواست به خانه ما نظر کند. البته به بچه ها نگفتم چون فکر کردم حتی اگر یک درصد او نتواند بیاید در روحیه بچه ها تاثیر منفی خواهد گذاشت. اما استرس مرا گرفت و سریع شروع کردم لباس بچه ها را مرتب کردن. خانه را با اشک تمیز می کردم و به بچه ها گفتم:« بلند شید کمک کنید دوست بابا دارد می آید خانه ما» پسرها تعجب کرده بودند که چه خبر است؟ میوه و چای آماده کرده بودم. به آنها تاکید کردم وقتی زنگ خانه را زدند کسی سمت در نرود می خواهم خودم در را باز کنم. حالی داشتم که واقعا اگر می گفتند با دنیا عوض می کنی؟ قطعا عوضش نمی کردم. حدود ساعت 13:15 ظهر بود، چند دقیقه بعد از تماس همسرم زنگ خانه به صدا درآمد. حال عجیبی داشتم، پر از استرس و خوشحالی همراه بغضی که از من جدا نمی شد. شاید باورتان نشود، حس می کردم می خواهم در را برای پدرم باز کنم که 32 سال پیش به شهادت رسیده بود. در را که باز کردم چیزی به جز محبت و مهربانی در چهره حاج قاسم ندیدم. سلام کردم. حاج قاسم از من پرسید: اینجا منزل دختر شهید است؟ جواب دادم بله خواهش می کنم بفرمایید داخل. بسیار ساده و صمیمی بود. روی مبلی نشستند که قاب عکس پدرم مقابلشان بود. از من پرسید: چند سالت بود که پدرت به شهادت رسید؟ کجا شهید شده و چطوری؟ چند سوال دیگر هم در همین رابطه پرسید. گفتم: یک و نیم ساله بودم که پدرم سال 63 در جبهه غرب توسط کومله و دمکرات، منطقه بوکان به شهادت رسید.