زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم طره را تاب مده تا ندهی بر بادم یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم قد برافراز که از سرو کنی آزادم شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه شور شیرین منما تا نکنی فرهادم رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس تا به خاک در آصف نرسد فریادم حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی من از آن روز که دربند توام آزادم #حافظ_جان

زلف را حلقه نکن تا نکنی در بندم... اَلِفِ آلوده 🪐

از ماه‌ی که به سرعت ابر هایش در حال عبورند و من از نعمت باران آن بی بهره ام ،از خودم به خودت شکایت می‌کنم ..

إِلٰهِى إِلَیْكَ أَشْكُو نَفْساً بِالسُّوءِ أَمَّارَةً .. خدایا از نفسی که زیاد به بدی فرمان می دهد به تو شکایت می کنم .. ‌

نفسی که خنده هایش هنگام زمین خوردنم بد جور می سوزانَدم .. ولی تو چه میدانی که هربار همین خنده ها مرا از زمین بلند می‌کند

وَشَیْطاناً یُغْوِینِى .. از شیطانی که به بیراهه ام می برد به تو شکایت می کنم.. شیطانی که با هوا و هوس باهم کمک می کنند ..

خدایا توان و نیرویی برای من جزء به قدرت تو نیست، راه نجاتی از گرفتاری های دنیا جز نگهداری تو برایم نمی باشد .. ‌ خدایا من سلاحی جز گریه به درگاه تو ندارم

دستم را بگیر..

هرکس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی برای او قرار دهد که به هنگام مصیبت چون آب زلالی بر او باریدن گرفته و تلخی مصیبت را بزداید. #نهج‌البلاغه | #حکمت۲۵۷

اللَّهُمَّ إِنَّ عَفْوَكَ عَنْ ذَنْبِي وَ تَجَاوُزَكَ عَنْ خَطِيئَتِي وَ صَفْحَكَ عَنْ ظُلْمِي وَ سَتْرَكَ عَلَى [عَنْ‏] قَبِيحِ عَمَلِي وَ حِلْمَكَ عَنْ كَثِيرِ [كَبِيرِ] جُرْمِي عِنْدَ مَا كَانَ مِنْ خَطَايَ [خَطَئِي‏] وَ عَمْدِي أَطْمَعَنِي فِي أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لا أَسْتَوْجِبُهُ مِنْكَ الَّذِي رَزَقْتَنِي مِنْ رَحْمَتِكَ وَ أَرَيْتَنِي مِنْ قُدْرَتِكَ وَ عَرَّفْتَنِي مِنْ إِجَابَتِكَ فَصِرْتُ أَدْعُوكَ آمِنا وَ أَسْأَلُكَ مُسْتَأْنِسا لا خَائِفا وَ لا وَجِلا مُدِلا عَلَيْكَ فِيمَا قَصَدْتُ فِيهِ [بِهِ‏] إِلَيْكَ فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّي [علی] عَتَبْتُ بِجَهْلِي عَلَيْكَ وَ لَعَلَّ الَّذِي أَبْطَأَ عَنِّي هُوَ خَيْرٌ لِي لِعِلْمِكَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ فَلَمْ أَرَ مَوْلًى [مُؤَمَّلا] كَرِيما أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِيمٍ مِنْكَ عَلَيَّ خدايا بخششت از گناهم و گذشتت از خطايم و چشم‏پوشى‏ات از تجاوزم و پرده‏افكنى‏ات‏ بر كردار زشتم و بردبارى‏ات از فراوانى جرمم از آنچه كه از خطا و گناه عمدى‏ام بود مرا به طمع انداخت، كه از درگاهت چيزى را كه شايسته آن از سوى تو نيستم درخواست كنم، آنچه كه از رحمتت نصيبم نمودى‏ و از قدرتت نشانم دادى و از اجابتت به من شناساندى، پس بر آن شدم كه با اطمينان بخوانمت و با انس و ميل بدون ترس‏ و هراس از تو درخواست مى‏كنم و در آنچه به خاطر آن قصد پيشگاه تو نمودم از تو ناز جويم، اگر برآورده شدن حاجتم تأخير افتاد، از روى‏ نادانى بر تو عتاب ورزيدم، با آنكه شايد به تأخير افتادن روا شدن حاجتم برايم بهتر باشد.... ‿︵‿ اَلِفِ آلوده 🪐 ‿︵‿

یه دختربچه دیدم به مادرش گفت :( شما من رو از پرورشگاه آوردین؟) خواهرش با یه لبخند تلخ گفت :( اگه حق انتخاب داشتن که پسر میاوردن نه مارو) چیکار کردین با روح و روان دختراتون؟!

[‏من‌خاک‌شوم‌جانا،در رهگذرت افتم ‏آخربه‌غلط‌روزی،برمن گذرت افتد ؟]

-! نمی‌دانم‌چه‌می‌خواهم‌بگویم زبانم‌دردهان‌بازبسته‌ست

-! در‌تنگ‌قفس‌باز‌است‌وافسوس که‌بال‌مرغ‌آوازم‌شکسته‌ست

-! گهی‌درخاطرم‌می‌جوشد‌این‌وهم ز رنگ‌آمیزیِ‌غم‌های‌انبوه

-! نمی‌دانم‌چه‌می‌خواهم‌بگویم... غمی‌دراستخوانم‌می‌گدازد

-! خیال‌ناشناسی‌آشنا‌رنگ گهی‌می‌سوزدم‌گه‌می‌نوازد

-! چو‌فریادیکی‌دیوانه‌ی‌گنگ که‌می‌کوبدسرِشوریده‌برسنگ

-! که‌در‌رگهام‌جای‌خون‌روان‌است سیه‌داروی‌زهرآگین‌اندوه

-! سرشکی‌تلخ‌وشورازچشمه‌ی‌دل نهان‌درسینه‌می‌جوشدشب‌وروز

-! چنان‌مارگرفتاری‌که‌ریزد شرنگ‌خشمش‌ازنیش‌جگرسوز

-! فغانی‌گرم‌وخون‌آلودوپردرد فرومی‌پیچیدم‌درسینه‌ی‌تنگ

-! پریشان‌سایه‌ای‌آشفته‌آهنگ زمغزم‌می‌تراودگیج‌وگمراه

-! چوروح‌خوابگردی‌مات‌ومدهوش که‌بی‌سامان‌به‌ره‌افتدشبانگاه