eitaa logo
قاریان افضل ایران
415 دنبال‌کننده
7.4هزار عکس
6هزار ویدیو
176 فایل
خداوندا بفزونی جود و فروغ وجودت، که جان به وی جویا و خرد به وی گویا شده، گویائی ما را توانائی شمار نعمتهای تو ارزانی دار
مشاهده در ایتا
دانلود
🔆 زنگ عبرت 🔴 ویدیویی عجیب از اوضاع مخفی در عربستان بسیار زیبا وشنیدنی 🔶 مسلمانان دارند بیدار می‌شوند نگاه به حکام این کشورها نکنید ملت‌های منطقه هم جبهه حق و باطل را تشخیص می‌دهند. 🍃🌸🌿🌸🍃🌸🌿🌸
💠 خائنین داخلی ظاهرا آن عزیزی که این فیلم کوتاه را ساخته، روی آن را نداشته تا واقعیت را به تصویر بکشد! و الا تمام کسانی که در این فیلم به عنوان خائنین داخلی معرفی شده‌اند، عناصر دست دهم هم نیستند. بلکه اساسا این افراد هرچند بی‌شرف اما دیگر داخلی به حساب نمی‌آیند. خائنین داخلی کسانی‌اند که همین الان کرسی‌های مهمی را در مدیریت کشور اشغال کرده‌ ولی حرف نایب امام زمان را زمین می‌گذارند، ترک فعل می‌کنند، پشت گوش می‌اندارند، محاسبه می‌کنند که آیا انجام دستور ولی در رأی روز انتخاباتشان تاثیر دارد یا نه و ... اینها همان کسایی هستند که به دشمن خارجی پاس گل می‌دهند و ضربه اصلی را می‌زنند. سامان دادن فضای ول و رهای فضای مجازی, تکلیف بر زمین مانده‌ای است که باید آن را مصداق بارز کمک به دشمن و خیانت دانست! 👈 حمید رسایی: 🍃🌸🌿🌸🍃🌸🌿🌸
💠 چرا اسرائیل مردم ایران را نمی‌زند؟ 🍃🌸🌿🌸🍃🌸🌿🌸
سند تاریخی حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه؛ وقتی شیخ‌نشین‌ها هنوز نبودند به نقل از فصل‌نامه‌ی «گواه»، ایران زمانی حق حاکمیت جزایر سه‌گانه را داشت که شیخ‌نشین‌های عربی و امارات متحده حتی وجود خارجی نداشتند. این مسئله بارها در اسناد و گزارشات انگلیسی و روسی نیز تاکید شده است. به طور مثال سر دنیس رایت سفیرکبیر بریتانیا در تهران طی دهه‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۵۰ خورشیدی، در تایید مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه و تابعیت ایرانی شیوخ قاسمی لنگه در خاطراتش می‌نویسد: «از سال‌های ۱۸۸۰ بر سر مالکیت چهار جزیره‌ی کوچک میان ایران و انگلیس اختلافات مکرری بروز کرد. این جزایر عبارت بودند از تنب بزرگ و کوچک، سیری و ابوموسی که همه در اطراف تگه‌ی هرمز حد فاصل دو ساحل خلیج‌فارس قرار داشتند. از زمانی که شیوخ قاسمی به عنوان حکام بندر لنگه به ایران خراج می‌دادند، در مورد این جزایر مشاجره‌ای نداشتند و به طور کلی متعلق به ایران تلقی می‌شدند ولی به دنبال کشمکش و کشتار در میان قبیله‌ی قاسمی و تعیین حاکم ایرانی برای بندر لنگه، شیوخ عرب از آن سوی ساحل سر برداشتند و انگلستان هم از ادعاهای‌شان پشتیبانی کرد که این جزایر سرزمین پدرشان است و حاکمیت آن‌ها اینک بر عهده‌ی شیوخ قاسمی راس‌الخیمه و شارجه است؛ آن‌ها چنین نتیجه گرفتند که اعمال حق حاکمیت از طرف حاکم لنگه بر آن‌ها، نه از حقوق حکومتی او به عنوان حاکم لنگه، بلکه در مقام شیخ قاسمی بوده است. از نظر ایرانیان، ساکنان جزیره ولو این‌که عرب بودند، حق مالکیت ایران را با پرداخت مالیات تایید می‌کردند و آن‌چه روزی مال ایرانیان بوده، نمی‌توانست ناگهان مال اعراب شود.» در تمام نقشه‌های موجود تا پیش از سال ۱۸۹۸ م، این جزایر جزئی از قلمروی ایران هستند. حتی در نقشه‌ای که در کتاب «ایران و قضیه ایران» لرد کرزن در سال ۱۸۹۲ م از سوی انجمن سلطنتی جغرفیای بریتانیا منتشر کرده، این جزایر جزئی از قلمروی ایران محسوب شده‌اند. نقشه‌هایی نیز از طرف دولت روسیه تزاری و دولت اتحاد جماهیر شوروی تهیه شده است. ایران در شورای امنیت سال ۱۹۷۱، برای اثبات حق حاکمیت خویش بر جزایر، نقشه‌ای از خلیج‌فارس را که در سال ۱۹۶۷، به مناسبت پنجاهمین سال انقلاب اکتبر در شوروی چاپ شده است، انتشار داد. در این نقشه که به عنوان سند حقانیت ایران در سازمان ملل توزیع گردید، نقشه‌های جزایر تنگه‌ی هرمز به نام است. در اطلس یادبود پنجاهمین سالگرد انقلاب اکتبر که در سال ۱۹۶۷ از طرف شوروی انتشار یافته جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، به رنگ قلمروی ایران در نقشه‌ی خلیج‌فارس مشخص شده‌اند و زیر نام هر جزیره، تعلق آن به ایران در پرانتز ذکر شده است. این نقشه در روزنامه‌ی اطلاعات روز دوشنبه ۲۲ آذر ۱۳۵۰ منتشر شده 🍃🌸🌿🌸🍃🌸🌿🌸
تسلط انسان بر عالم در نظر باباافضل، انسان از راه علم به کلیّات به هستی واقعی می‌رسد و بر عالم مسلّط می‌شود و عالم را جزو خود می‌کند. و چنان‌که در جاودان‌نامه آمده است، همه چیز در عالم مسخّرِ مردم است و این تسخیر بر دو گونه است: ظاهری و عام و حقیقی و خاص. تسخیر ظاهری و عام آن است که زمین مسخّر مردم است تا در آن کشت کند و آب مسخّر مردم است تا از آن بهره جوید و جانوران مسخّر مردم‌اند و همچنین تا آخر. اما تسخیر حقیقی و خاص آن است که انسان امور جسمانی را نفسانی کند و از مأوا و حیّز آن به مأوا و حیّز نفسیش ببرد و این از راه علم به آن میسّر شود تا امور طبیعی را به بقاء برساند و جاودانی کند. زیرا صورت‌های دانسته در نفس تباه نگردد اگر چه صورت محسوسش باطل و فانی شود