eitaa logo
الفائزون فی الجنه(قرآن و حدیث)
394 دنبال‌کننده
3.1هزار عکس
396 ویدیو
34 فایل
🔰🔰قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم):یا علی انت وشیعتک الفائزون یوم القیامه 🌹شرح قرآن و حدیث 🌹 @GMMR67 ادمین @mehr_mr ادمین تبادلات
مشاهده در ایتا
دانلود
🌸💐🌸💐 💐🌸 🌸 💐 🍃فضیلت روزه در ▫️از حضرت امام موسی کاظم(ع) نقل شده است که: «هر کس یک روز از ماه را روزه بگیرد آتش جهنم به اندازه یک سال راه، از او دور شود و هر کس سه روز از آن را بگیرد بر او واجب گردد». ▫️حضرت موسی بن جعفر(ع) همچنین فرمودند: «رجب نام نهری است در بهشت، از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر، هر کس یک روز از رجب را روزه دارد البته از آن نهر بیاشامد». @alfaezoon 💐 🌸 💐🌸 🌸💐🌸💐
✅ جایگاه سلام الله علیها در کلام معصومین علیهم السلام 🔅امام صادق علیه السلام: ما را حرمی است و آن "قم" است و به زودی بانويی از فرزندان من به نام فاطمه در آن دفن خواهد شد. هر كس او را زيارت كند، بهشت بر او واجب شود. (بحار الأنوار، ج۵۷، ص۲۱۶) 🔅امام صادق علیه السلام: همه شيعيان من با او (فاطمه معصومه ‏عليها السلام) وارد بهشت خواهند شد. (بحار الأنوار، ج۵۷، ص۲۲۸) 🔅امام رضا علیه السلام: هر كس او را با شناخت زيارت كند، پاداش او خواهد بود. (بحار الأنوار، ج۹۹، ص۲۶۶) 🔅امام جواد علیه السلام: هر كس قبر عمّه‏ ام (حضرت معصومه ‏عليها السلام) را در قم زيارت كند، بهشت پاداش او است. (كامل الزيارات، ص ۵۳۶) 🌷 امام رضا علیه السلام: هر كس حضرت معصومه عليها السلام را در قم زيارت كند، چنان است كه مرا زيارت كرده است. (كامل الزيارات ص۵۳۶) سلام الله علیها
🌼رسول اکرم صلی الله علیه و آله: برای مؤمن حجتی است نزد خدا و وسیله سنگین شدن میزان اعمال و حکم عبور بر صراط و کلید می باشد. 📗 بحار الأنوار ج۸۷ ص۱۶۱
❗️بیچاره‌اند کسانی که غیبت میکنند ♦️از سوى خدا به موسى وحى شد: هر كننده‏ اى كه با توبه از دنيا برود، آخرين كسى است كه به وارد می‏شود(یعنی در حد بسیار زیادی در قیامت معطل خواهد شد و سپس آخرین نفر به بهشت وارد می‌شود) ♦️هر غيبت ‏كننده ‏اى كه بر آن اصرار داشته باشد(توبه نکند و غیبت کردن عادت او شده باشد) و با اين حال از دنيا برود و توبه نكند، اوّلين كسى است كه داخل می‏گردد. 📙إرشاد القلوب إلى الصواب ج۱ ص۱۱۶
🌷رسول اکرم صلی الله علیه و آله: برای مؤمن حجتی است نزد خدا و وسیله سنگین شدن میزان و حکم عبور بر صراط و کلید می باشد. 📗 بحار الأنوار ج۸۷ ص۱۶۱