دی ماه سال ۱۳۵۷ فرار شاه یا خروج مسالمت آمیز شاه از ایران؟ به دروغ به نسل امروز گفته میشود شاه در سال ۵۷ از کشور رفت تا خون‌ریزی نشود اما آیا شاه در طول دوران ۳۷ سال حکومت باز هم از کشور در وسط بحران فرار کرده بود؟ #محمدرضا_کائینی @Politicalhistory @alfavayedolkoronaieh

🛑 بالای این این گور زاری نکنید؛ مرده‌ای در آن نیست! اینکه این روزها اصلاح‌طلب‌ها برای ارسال پالس ارادت و دوستی با آمریکا با هم در رقابتند نه چیز عجییی‌ست و نه اتفاق جدیدی‌ست.. پیشتر و پس از قضایای ۱۱سپتامبر(سال ۲۰۰۱ میلادی و ۱۳۸۰ شمسی) هم شاهد چنین دست و پا زدن‌هایی بودیم؛ از شمع روشن‌کردن در میدان محسنی سابق(میدان مادر در میرداماد) گرفته تا پیام تسلیت و هم‌دردی شورای شهر اول تهران(که در قضیه اصلاح‌طلب‌ها بود) و از فراخوان روزنامه اصلاح‌طلب نوروز برای امضای دفتر یادبود قربانیان در سفارت سوییس(حافظ منافع آمریکا در ایران) تا حضور احمد بورقانی، سخنگوی اصلاح‌طلب مجلس ششم(که این هم در سیطره‌ی اصلاح‌طلب‌ها بود) که به انتشار تصویر بزرگی از پرچم آمریکا در صفحه اصلی خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا که تابع دولت اصلاحات بود) همه و همه یادآور همان دوران است.. البته موضوع به همین پیام‌ها خلاصه نشد. بعد از یازده سپتامبر، دولت و رییس آن، هم پیام‌های تسلیت و هم‌دردی برای آمریکا و هم به دنبال ایجاد کانال هماهنگی با یانکی‌ها بودند که منجر شد به قضایای همکاری و دیدار نمایندگان آمریکا(به سرپرستی رایان کراکر از مقامات ارشد وزارت خارجه آمریکا) و هیئتی از نمایندگان ایران(به سرپرستی محمدجواد ظریف) در مهرماه آن سال و در کشور سوییس.. اما خروجی همه‌ی این تقلاها چه شد؟! آیا باب دوستی باز شد؟! آیا آمریکا دست از دشمنی با ملت ایران برداشت؟! نه! تنها چندماه بعد و پس از حمله به افغانستان، در ۹ بهمن‌ماه، جرج بوش رییس‌جمهور آمریکا(که اتفاقا مثل همین ترامپ هم جمهوری‌خواه بود و هم رویکردهای تهاجمی داشت) در سخنرانی خود در کنگره، ایران را در کنار عراق و کره‌ی شمالی محور شرارت خواند و تهدید کرد که ایران، پس از افغانستان هدف بعدی خواهد بود! خلاصه کلام اینکه، تقلاهای امروز برای دوستی با آمریکا که از ارسال پالس و پیام رسمی و غیررسمی تا مصاحبه با فلان شبکه تلویزیونی آمریکایی را در آن می‌توان دید، یک راه رفته است که جز بن‌بست و تهدید بیشتر برای کشور، نتیجه‌ای ندارد! @sp_hos @alfavayedolkoronaieh

فرزانه یعنی فرزانه! آقای فرزانه/ کلاس اول این بخش را مستقلاً آوردیم به جهت اهمیتش. سلام بر آن‌که الفبا را به ما آموخت! همه ما مدیون معلم کلاس اول‌مان هستیم. معلم‌های کلاس اول، قدر خودشان را بدانند؛ دیگران هم قدر ایشان را! اصلاً معلم‌های کلاس اول، کارشان خدایی است؛ چرا که معلم کلاسِ اولِ بشریت، خود خدا است که: «وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا» معلمی مجرای فیض الهی شدن است. چه شوق‌آور و رشک‌انگیز است معلمی! و در این میانه چه فرصت نابی است معلمی کلاس اول! توفیقی است معلم کلاس اول بودن، رزق ویژه‌ای است، سرمایه ای است برای دو عالَم. جنسش باقیات الصالحاتِ محض است! و هم جایگاهی است بس خطیر! معلمی کلاس اول! معلم کلاس اول باید سرشار از لطافت و نشاط و خلاقیت باشد. باید از هر انگشتش هزار ایده برای شوق‌آفرینی در وادی علم ببارد! معلم کلاس اول ما آقای فرزانه بود. دهخدا می‌گوید: «فرزانه یعنی دانشمند، حکیم»، اما من دلم راضی نمی‌شود. فرزانه یعنی فرزانه! آقای فرزانه برای خودش ایده‌هایی داشت. با آن‌که سال آخر تدریسش بود و ما آن لیاقت را یافته بودیم که به جرگه واپسین شاگردانش بپیوندیم، اما پرشور و خلاق بود. کارت‌های الفبایش را هنوز در خاطر دارم که سر کلاس به کار می‌بردیم، وقتی هنوز کارت‌های بازی بین رفقای آن زمان رسم نشده بود! تمرین دیگرش پیدا کردن فلان حرف از برشی از روزنامه بود. چشم‌مان با تنوع فونت‌ها و بعضاً کشیدگی برخی حروف در فضای روزنامه، به خوبی آشنا می‌شد. معلم کلاس اول ما آقایی فرزانه بود! 📚 معلم‌هایم (معلم نوشت‌هایی از راه و رسم تربیتِ بعضی معلم‌های دبستان، راهنمایی و دبیرستانم) ✨جدیدترین اثر حجت الاسلام دکتر #سید_علی_اصغر_علوی #زیر_خیمه_حسین #تربیت #حجت_الاسلام_علوی #نشر_سدید @sadidisu_ir @tanhaelaj

سلام بر آن‌که الفبا را به ما آموخت! همه ما مدیون معلم کلاس اول‌مان هستیم... خبر درگذشت معلم کلاس اولم جناب آقای فرزانه، غم‌انگیز بود... برای شادی روحشان فاتحه‌ای قرائت فرمایید... معلم کلاس اول ما آقایی فرزانه بود! @tanhaelaj

. . هوالحکیم شهید مرتضی آوینی: «نفس‌های انسان گام‌هایی است که به سوی مرگ برمی‌دارد. حضرت علی(ع) سخنانی از این دست که مالامال از مرگ آگاهی باشد بسیار دارند. مرگ آگاهی کیفیت حضور مردان خدا را در دنیا بیان می‌دارد. تا آنجا که هرکه مقرب‌تر است مرگ آگاه‌تر است. و بر این قیاس باید چنین گفت که حضور علی علیه‌السلام در عالم، عین مرگ آگاهی است. مرگ آگاهی یعنی که انسان همواره نسبت به این معنا که مرگی محتوم را پیش رو دارد آگاه باشد و با این آگاهی زیست کند و هرگز از آن غفلت نیابد. مردمان این روزگار سخت از مرگ می‌ترسند و بنابراین شنیدن این سخنان برایشان دشوار است. اما حقیقت آن است که زندگی انسان با مرگ در آمیخته است و بقایش با فنا. پیش از ما میلیاردها نفر بر روی این کره ی خاکی زیسته‌اند و پس از ما نیز. اگر مولا علی علیه السلام می‌فرماید: «والله ابن ابی طالب با مرگ انسی آن چنان دارد که طفلی به پستان مادرش.» این انس که مولای ما از آن سخن می‌گوید چیزی فراتر از مرگ آگاهی است؛ طلب مرگ است. طلب مرگ نه همچون پایانی بر زندگی. مرگ پایان زندگی نیست. مرگ آغاز حیاتی دیگر است؛ حیاتی که دیگر با فنا و مرگ در آمیخته نیست. حیاتی بی مرگ و مطلق. زندگی این عالم در میان دو عدم معنا می‌گیرد؛ عالم پس از مرگ همان عالم پیش از تولد است و انسان در بین این دو عدم فرصت زیستن دارد. زندگی دنیا با مرگ در آمیخته است؛ روشنایی‌هایش با تاریکی، شادی‌هایش با رنج، خنده‌هایش با گریه، پیروزی‌هایش با شکست، زیبایی‌هایش با زشتی، جوانی‌اش با پیری و بالاخره وجودش با عدم. حقیقت این عالم فنا است و انسان را نه برای فنا، که برای بقا آفریده اند: «خلقتم للبقا لا للفناء واسمعو دعوه الموت آذانکم قبل ان یدعی بکم»؛ دعوت مرگ را به گوش گیرید، پیش از آن‌که مرگ شما را فرا خواند. و همه‌ی این سخنان از سر مرگ آگاهی است و راستش، لذت زندگی مرگ آگاهانه را جز اولیای خدا کس نمی‌داند؛ این لذتی نیست که به هرکس عطا کنند. تنگ نظری است اگر به مقتضای تفکر رایج به این سخن پشت کنیم و بگوییم: «تا کجا از مرگ می‌گویید؟ کمی هم در وصف زندگی بسرایید! دل بستن در دنیا دل بستن در فناست و مرگ بر ما سایه افکنده است.» این علی است که چنین می‌فرماید. همانکه راه‌های آسمان را بهتر از راه‌های زمین می‌شناسد. سخنان او سروده‌هایی شاد و مفرح در وصف زندگی است. آن زندگی که با زهر فنا و مرگ در نیامیخته است. منتهی غفلت زدگان بیشتر می‌پسندند که با غفلت از مرگ، به سراب شادی‌های آمیخته با غصه دل خوش کنند. بگذار چنین باشد. اما اگر اولیای خدا در جستجوی فنای فی الله هستند، بقای حقیقی را طلب کرده‌اند. بودنی را که از دسترس مرگ و فنا و رنج و غصه و شکست دور باشد. به سخن علی علیه السلام گوش بسپاریم: «دل‌هاتان را از دنیا بیرون کنید، پیش از آن‌که بدن‌های شما را از آن بیرون ببرند.» @alfavayedolkoronaieh

صدای آسمانی شهید آوینی 👆 @alfavayedolkoronaieh

💢شبی که شاه به تاریخ سلام کرد! ▫️در شبی سرد و پرالتهاب، شاهنشاه آریامهر، با چشمانی که انگار بر یک خواب شوم دوخته شده بود، کلاه تاجداری‌اش را گذاشت و با عجله کفش‌های بخت‌برگشته را پوشید، گویی که به مهمانی "رفتن بی‌بازگشت" دعوت شده باشد. او که هنوز هم شاید در دل فکر می‌کرد "همه عاشق من‌اند"، با دستی لرزان آخرین نگاهی به کاخ مرمر انداخت و زیر لب گفت: «خدانگهدار ای کاخ خاطره‌ها» #پاورقی_تاریخ ⏰شنبه تا چهارشنبه ساعت ۱۹:۴۵ شبکه دو 📺 #پاورقی | @pavaraghi_tv2 @alfavayedolkoronaieh

جلوی رسایی هم کفن گذاشتند این حرفارو زد‌. اون موقع کجا بودید بیاید بگید به یک نماینده مجلس کفن نشون دادند؟ 🗣 سعید بامرام ☫ @twtenghelabi @alfavayedolkoronaieh