دو جریان عدالتخواهی #وحید_جلیلی تا #صدرالساداتی #بیانیه_گام_دوم 🔸وحید جلیلی میگوید به این جمع بندی رسیده ام که بیشتر به بیان نقاط قوت و دارایی های کشور بپردازم. او #راهبرد_شکر را با تولید آثار مکتوب و مستند و غیره و غیره از انقلابیون ناشناخته و انقلابی گری مغفول هدف گرفته است. در برنامه #جهان_آرا به #یامین_پور عزیز اشکال میکند که تو چرا اسم چند قاضی پاک دست در فلان پرونده و فلان ماجرا را در ذهن نداری؟ و یامین پور این اشکال را میپذیرد. جلیلی این را نشانه ضعف نیروهای حزب اللهی میداند. 🔸در مقابل، جریانی که صدرالساداتی نماد بارزی از آن میباشد معتقدند باید فسادهای ریز و درشت در کشور را به چشم آورد. این جریان با استفاده از شبکه های مختلف پیام رسان رفتارهای تبخترآمیز مسوولین و اطرافیان و منسوبین آنها را درشت میکند. خانه های کاخ وار و پست هایی که بین فک و فامیل تقسیم میشود و.... 🔸 روش صدر الساداتی جذابتر است. جگر خیلی ها خنک میشود و نفرتشان را از مسوولین ظالم و فاسد بیشتر میکند. روش جلیلی اما حال خوش و امید بیشتری ایجاد میکند و نیروهای جوان و عرصه های خدمت بیشتری را معرفی میکند. 🔸#بیانیه_گام_دوم رهبری تاکیدش بر روی کار آمدن جوانان در منصبهای دولتی و حاکمیتی است. و راه اصلاح فساد را این نکته معرفی میکند. خوب است بند4 از توصیه های رهبری در بیانیه رجوع کنیم. اما این راهبرد لوازمی دارد: 🔺اولا مردم امید اصلاح با نظام و ساختارهای قانونی آن را داشته باشند. 🔺ثانیا مردم جوانان پاک دستی که بنا است جایگزین شوند را بشناسند. 🔺ثالثا بنای تغییر مدیران فاسد را داشته باشند. 🔸با توجه به راهبرد رهبری به نظر میرسد روش جلیلی در دوران امروز موثر تر از صدرالساداتی است. چون قابلیت دارد با تغییر نگرش مردم و #گفتمان_سازی امید و معرفی جوانان زمینه را برای تغییر فراهم تر کند. 🔸خیلی ها این اشکال را به روش صدرالساداتی میکنند که احتمال بالای خطا در آن به دلیل عدم روشن بودن همه جوانب باعث بی حرمتی و ریختن آبروی این و آن میشود. آبرو ریزی و بی احترامی به بزرگانی مثل #آیت_الله_جزائری یکی از آن موارد بود. این اشکال البته قابل رفع است. 🔸خیلی ها این اشکال را به روش صدرالساداتی دارند که این روش در این دوران تکمیل کننده پازل دشمن است. راهبرد دشمن فاصله انداختن بین مردم انقلابی و #نظام_انقلابی است. چون گرفتن انقلاب و شعارهای آن از مردم ایران تقریبا نشدنی است اما با بی اعتمادی مردم به نظام انقلابی که اصلی ترین عامل حفظ انقلاب در مردم است میتوان گام به گام جلو آمد. 🔸فضای عمومی رسانه ای که در دست طاغوت است و مسلط است بنایش بر بی اعتمادی به نظام است. این را اضافه کنید به این نکته که بسیاری از عوام تحلیلشان نه بر اساس نگاه کلان و عمیق به نظام بلکه بر اساس تجمیع شواهد موردی است، با این حساب روش صدرالساداتی ها کمک به رسانه های طاغوت است. ولو البته دلسوزی خودشان ستودنی باشد. اما خروجی این رفتار تکمیل خواست دشمن است. به نظر میرسد این روش فاقد هماهنگی های لازم با رویکرد راهبردی انقلابی است. @ali_mahdiyan

ارتداد 🌱به توصیه برادر بزرگوار آقای #یامین_پور کتاب ارتداد ایشان را مطالعه کردم. او معتقد بود دغدغه اش در این کتاب به دغدغه حقیر در کتاب «طرح کلی اندیشه مقاومت» نزدیک است. 🌱جذاب ترین بخش کتاب ایده آن بود. این ایده که اگر امام همان ابتدای انقلاب شهید میشد، چه میشد. این ایده به نظرم فضا را برای یک اندیشه ورزی عمیق حول انقلاب آماده میکرد. و میتوانست در قالب قصه ای جذاب یک محصول راهبردی در فضای اندیشه انقلاب را متولد کند. ولی حیف که این چنین نشد. 🌱البته کتاب تک نکته های جذابی برای اندیشیدن داشت. نکته هایی که گاهی تا عمق قلبم نفوذ میکرد مثل این جملات که در بافت کتاب خوش نشسته بود و دلربایی میکرد ⚡️از تدریج بیش از شوک بهراسید ⚡️فراق معشوق جانکاه است ولی فقدان عشق مرگ است ⚡️خستگی حتی از استبداد هم وحشتناکتر است. 🌱احساس شکست نهضت و ناامیدی شرایط را برای جریانهای چپ و بُر‌‌زدن انقلابیون فراهم میکند. جوانهای بسیاری قبل از آنکه فرصت عمیق شدن در معنای دینی مبارزه داشته باشند با چنگک احساسات صید کلاشان میشوند. این نکته در کتاب وضعیت امروز انقلاب و درگیری با جریان های آرمانجوی ناپخته چپ نو را به یادم میاورد. نکته مهمی بود نسبت چیرگی ناامیدی و «کلاهبرداری و شیادی » این جریانها در جذب انقلابیون. بماند. 🌱اما کتاب اشکالات اساسی داشت فارغ از اینکه بسیاری از شخصیتهای داستان به نظرم از آب درنیامده بودند از جمله خود یونس و دریا. که مجال بیان نیست اما من فقط دو اشکال مهم راهبردی در این داستان به نظرم رسید که عرض میکنم. 🌱اولا انقلاب محصول خمینی بود یا محصول مردم ایران؟ عامل اصلی کدام بود؟ شهادت امام اساسا چه بر سر انقلاب میآورد؟ نویسنده این آگاهی شکل گرفته و انقلاب در جان مردم را میکشد بدون اینکه توضیح دهد چرا و چگونه؟ آیا واقعا اگر امام نبود انقلاب نابود میشد؟ به این سوال فکر کنید. من مخالفم. انقلاب قطعا پیش میرفت بلکه عمیق تر و شدیدتر میشد. این بحث بسیار مهمی است که نیم جویده و البته با پاسخی غلط رها شده. 🌱 ثانیا و از این مهمتر آنکه راهبردی که کتاب در دهان رهبران انقلاب میگذارد نیز خطا است. راهبرد سید علی خراسانی در نهایت رها کردن مردم ایران و جنگ چریکی در کنار مرزهای دشمن روشنی به نام اسراییل بیان میشود. عملا آینده کتاب میشود یک جنگ چریکی و ناخواسته تبدیل انقلاب خمینی به یک طرح چپ گرایانه. این یعنی رهبران ایران نقطه استراتژیکی به نام ایران و خیزش عمومی را رها میکنند و سراغ جنگی میروند که از دالان انقلاب مردم و نظام سازی عبور نمیکند. و این آدرس قطعا غلط است. 🌱کتاب از اول تا آخر یک احساس تلخ ناامیدی و آرزوهای برباد رفته را گام به گام با حرکت انقلابی سید علی در جانمان مینشاند و با این احساس رهایمان میکند. در مجموع با این کتاب لذت نبردم. احساس کردم پرسشهای مهمی را طرح میکند لکن نیم جویده رها میکند و در برخی مواقع نیز اساسا با پاسخ های غلط راهبردی تمام میشود. 🌱من نویسنده کتاب را دوست دارم. اما واقعا به نظرم جای مباحثات عمیق راهبردی در فضای اندیشه نیروهای انقلابی مان خالی است. @ali_mahdiyan