خیلی ها متوجه نیستند امیدی که از سر ایمان باشد با امیدهای متداول تفاوتهای جدی دارد. در بیست دقیقه تلاش کردم در این باره توضیح دهم. @ali_mahdiyan

داستان شیب تند و‌ قله 🔹چند سال قبل از پیروزی انقلاب، سیدعلی خامنه ای حکیم جوان قاعده پیشرفت یک امت را در مسجد امام حسن ع مشهد توضیح میداد. خلاصه مسیر این بود: ۱.کلا سبک رشد، با اراده الهی انجام میشه. منتظر اراده او باید بود. اراده او ورق را بر میگرداند، فتح و پیروزی که ایجاد میکند خیره کننده است. ۲. محصول این اراده الهی آن است که اتفاقی انفسی در جان شما رخ میدهد به نام «بعثت»، یا همان «انقلاب». و سپس همه عالم هماهنگ با خواست شما میشود. ۳.راه دستیابی به این معجزه الهی چیست؟ «صبر» و «توکل». «صبر» اوج «ایمان» است «راس الایمان» است و «توکل» به اراده خدا «امید» حقیقی ایجاد میکند. «ایمان» و «امید». ۴.راه ایجاد این «ایمان» و آن «امید» چیست. اینکه همه وجودتان را مزین کنید به ایمان و امید. در عمل نشان دهید، در زبان محقق کنید. بگویید و بگویید. عمل کنید و عمل کنید. همانکه در سوره والعصر میخوانید. ۵.خدا در فشار و بلا یتان میگذارد. از جانب دشمن فشارهای سخت پیش میآید، ضعفهایتان هم جلوی چشمتان میآید. ولی تلاش کنید صبر کنید. ناامید نشوید. ادامه دهید. خوب؟ حالا برگردید اتفاقات یک دهه گذشته را مرور کنید. 🔹الان اراده «بریکس» و «شانگهای» و عربستان و فسقلی های زیر خلیج فارس و بالای خزر با شما همراه شده. با آسیای شرق و آسیای غرب و آفریقا و آمریکای جنوبی وارد معاملات با رویکرد حذف دلار شدید. آمریکا پولهای بلوکه شده را دارد پس میدهد. بدنه مدیرانتان جوانان آرمانجوی پر کارند. صحنه رسانه مجازی تحت مدیریت آمریکا فیلتر شده. حضور مردم در پیام رسانهای داخلی چندین برابر شده. اهالی هنر و رسانه الک شدند. شیب تورم کم و کنترل شده، بانکهای دولتی از وضع ضرر خارج شدند. شیب نزولی جمعیت تغییر وضعیت داده و وضعیت رشد گرفته. خوب؟ ثم ماذا؟ صبر کنید. باز تصویر چند سال قبل ترش را به سرعت مرور کنیم. توضیح میدهم. عجله نکنید. 🔹صدها نفر در روز کشته کرونایی یعنی هزاران نفر روزانه عزادار میشدند. دولت وقت گرفتن دارو و واکسن را منوط به پذیرش اراده غرب و فتف کرده بود. مدیران رسما دروغ میگفتند در قصه بنزین در قصه بورس. روحانی دم از رفراندوم میزد. تا فشار ها را به گردن رهبری بیندازد. جمع زیادی از جریانات ظاهرا انقلابی ناامیدی را در فضای رسانه ای پمپاژ میکردند و جهاد امیدآفزایی را که رهبر یک تنه پیش میبرد مسخره میکردند. کارخانه ها و کارگاه ها به اسم اصل ۴۴ فروخته میشد به سوداگران، دولت توان تصمیم نداشت نه اقتدار داشت و نه مدیران پیر و فرتوت و کم کارش توان عمل داشتند. همه رسانه ها و جریانها هم خوان با دشمن مردم را ترغیب میکردند به قهر کردن با صندوقها. فرمانده راهبردی و فوق العاده ایران در منطقه و سپس یک مدیر دانشمند مهم و کلیدی ،ترور شدند. نفوذ جدی بود. وزیر خارجه وقت که در هنگامه جشن مقاومت استعفا داده بود، بعدها درگیری ایران با تهدید میدانی را مانع طرح خود میدانست. او بعدها اعتراف کرد که ما متمرکز به ارتباط با غرب بودیم و بقیه دنیا را رها کرده بودیم. جمع زیادی از مردم زیر خط فقر قرار میگرفتند. این سیاهه را بنویسید و تکمیل کنید. 🔹در این میان رهبر یک تنه جهاد تبیین و امید انجام میداد. دعوت به صبر و مقاومت میکرد. داشته های اصلی مردم را یادآوری میکرد. مردم هم حضور معنا دارشان خیره کننده بود چه در تشییع «شهید هویت»شان، چه در دو رای گیری عجیب و غریب در اوج فشارها، چه با رشد سی درصدی راه پیماییها، چه با حضور در مراسمات دینی و معنوی و .... 🔹حالا برگردیم به قاعده ای که سیدعلی خامنه ای حکیم ابتدای دهه پنجاه در مسجد کوچکی در مشهد یاد میداد. صبر راس ایمان است و امید ثمره توکل و ایندو را وقتی یک جامعه بروز میدهد، ورق بر میگردد اراده الهی میآید. 🔹انقلاب پنجاه و هفت همینطور پیروز شد. جنگ در دهه شصت همینطور پیروز شد. غربگرایان کثیف داخلی در دهه هفتاد همینطور پس زده شدند و گفتمان عدالت جایگزین شد. انقلاب علمی همینطور در دهه هشتاد محقق شد. حالا در جنگ بی سابقه اقتصادی هم همینطور از شیب تند عبور کردیم و نزدیک قله ایم. 🔹یادتان هست وسط مشکلات که دریای خروشان مشکلات پیش رو بود و لشکر فرعون پشت سر، رهبرمان گفت «کلا ان معی ربی سیهدین» ؟ حالا همه پیروزیهای امروز تلولو همان صبر و پایمردی است. نوبت «فبشر الصابرین» است و «فاذا هم مبصرون». @ali_mahdiyan

نشانه شناسی رسیدن به قله مهدی محمدی روزنامه وطن امروز، 4 شهریور 1402 از یک نظرگاه روزمره نگر، تاکتیکی و خبرزده، این سخن که نزدیک قله قرار داریم ممکن است غیرواقع بینانه به نظر برسد. چطور با وجود این همه مشکلات نزدیک قله قرار داریم؟ از یک منظر توجیه گر و سطحی نیز، اینکه نزدیک قله قرار داریم به جای اینکه یک واقعیت عینی در نظر گرفته شود که باید روی آن ایستاد و بر اساس آن برنامه ریزی کرد، به یک شعار فروکاسته می شود که می توان آن را روی بیلبورد های شهری نصب کرد بی آنکه واقعا تبیینی صورت گرفته و حقیقت آن آشکار شده باشد. آنچه جامعه ایرانی در این مقطع از تاریخ خود به آن نیاز دارد از قضا واقع بینی مضاعف است. همین که به اندازه کافی واقع بین باشیم و به قول آن فیلسوف اروپایی «سر خودمان را از پنجره بیرون بیاوریم» آن وقت خواهیم دید که این جمله تا چه حد واقع بینانه و از قضا سخت گیرانه است. مهم ترین ویژگی رهبر انقلاب در این مقطع نیز همین واقع بینی حیرت آوری است که به جامعه و جهان ما تزریق می کند اما عموما در سطحی بحث ناشده باقی می ماند و حقایق مهم نهفته در پس این سخنان مکتوم نگه داشته می شود. این سخن اکنون چه معنا دارد که ما نزدیک قله قرار داریم؟ یک شیوه بسیار راهشگا برای ارزیابی این این مسئله این است که ببینیم در رویارویی مستمر و عمیقی که میان ایران و دشمنانش در جریان است، آنها می خواسته اند ایران را از رسیدن به چه چیزهای بازدارند و اکنون آن چیزها در چه وضعیتی هستند. برنامه هسته ای مثال خوبی است. بیش از دو دهه است که دشمنان ایران تلاش کرده اند ایران را از داشتن یک برنامه هسته ای صنعتی شده منصرف کنند نه به این دلیل که فکر می کردند ایران روزی سلاح هسته ای خواهد ساخت، بلکه به این دلیل که می دانستند برنامه هسته ای به عنوان یک صنعت مادر کشور را رشد خواهد داد، عزت ملی را افزون تر خواهد کرد و از همه مهم تر وضعیت ژئوپلتیکی ایران به نحو جهشی ارتقا خواهد داد. اکنون ایران از یک مسیر بسیار غیرمعمول (که نه شامل ساخت سلاح می شود و نه شامل اعانه گرفتن از قدرت های بزرگ) یک قدرت هسته ای نوآور است که هر تصمیم سیاسی بگیرد، قدرت فنی دست یابی به آن را دارد و جهان نیز با این حقیقت کنار آمده است. این از گام اول. دومین گام رسیدن ایران به قله را زمانی می توان درک کرد که به برنامه منطقه ای ایران نگاه کنیم. شهادت شهید سلیمانی از دید غربی ها باید کمر این برنامه را می شکست اما اکنون خود معترفند و روزانه با این حقیقت زندگی می کنند که سطح لایه اجتماعی، در ایجاد دوقطبی اقتصاد- مقاومت در کشورهای منطقه شکست خورده اند و تمایل اجتماعی بی سابقه ای در منطقه به مبارزه با اسراییل و امریکا ایجاد شده است. در سطح سیاسی هم تعداد دولت های حامی مقاومت در منطقه از هر زمان دیگری در چند دهه گذشته و حتی اوج دوران نقش آفرینی شهید سلیمانی بیشتر است. زمانی این یک رویا بود که امریکا تصمیم به ترک منطقه بگیرد اما حالا این یک پروژه سیاسی است که امریکایی ها خود روزانه فکر می کنند بهترین فرمنول برای محقق کردن آن چیست. سومین گام در نزدیکی قله، مربوط به برنامه دفاعی ایران بویژه برنامه موشکی و پهپادی است. گرچه دورنمای هیچ جنگی در منطقه وجود ندارد لیکن امروز دوست و دشمن معترفند که ایران یک قدرت نظامی متعارف در ابعاد فرامنطقه ای است که برنامه دفاعی آن هم بسیار موثر و قابل صادرات، و هم بسیار ارزان و بصرفه است. دفاع در ایران هم بومی و هم کارآمد است و تلفیق ایدئولوژی شیعی با قدرت دفاعی میزانی از بازدارندگی برای کشور ایجاد کرده که در طول تاریخ چند هزار ساله ایران بی سابقه است. غربی ها تا دیروز گمان می کردند فقط باید نگران سلاح هسته ای ایران باشند اما امروز فهمیده اند که حتی پهپادهای چند هزار دلاری و گلوله های توپ چند صد دلاری ایران هم می تواند معادلات آنها را به هم بزند. اینجا جای تفصیل نیست اما اگر از منظر همین برنامه های راهبردی به صحنه نگاه کنیم که امریکا می خواسته آنها را متوقف کند اما ایران بر آنها پای فشرده، خواهیم دانست که ما به بهترین شکل ممکن به آنچه از آن منع شده بودیم دست یافته ایم. گاهی برای اینکه موفقیت خود را ارزیابی کنید و ببینید کجای راه هستید، باید از برهان خلف استفاده کنید. به جای اینکه دنبال آن باشید که دریابید داشته های شما چقدر می ارزد، ببینید دشمن می خواسته چه چیزی را از شما سلب کند و آیا موفق شده است یا نه؟

روش دیگر تخمین اینکه آیا قله ای وجود دارد یا نه و آیا ما به آن نزدیک هستیم یا نه، این است که ببینیم گزینه های فشار دشمن علیه کشور چه بوده و اکنون چه وضعی دارد. جمهوری اسلامی برای همیشه و به نحو پایدار، گزینه حمله نظامی به خاک ایران را از جانب همه دشمنان خود منتفی کرده است. ایران اکنون جزو معدود کشورهای جهان است که هیچ ریسک نظامی معتبری خاک آن را تهدید نمی کند و تمامیت ارضی آن وابسته به اراده هیچ قدرت خارجی هم نیست. امروز حتی دیوانه ای مانند نتانیاهو هم همه حواس خود را جمع کرده که یاوه ای مانند همه گزینه ها درباره ایران روی میز است را زیاد تکرار نکند چرا که می بیند سطح تهدید علیه آن از پشت دیوار های غزه، به پشت ساختمان های تل آویو رسیده است. مسئله تحریم ها از همه جالب تر است. کسری از تحریم هایی که علیه ایران اعمال شده کافی است تا هر قدرت سرپایی را از پا بیندازد و شیرازه هر جامعه ای را -هر چقدر هم مستقل و توانمند- از هم بگسلد. ایران تنها کشوری در جهان است که توانسته واقعا یک رژیم بسیار موثر و دقیق برای دور زدن تحریم ها ایجاد کند وبه این ترتیب اقتصاد خود را هم در مقابل فشار خارجی و هم حتی نوسانات اقتصاد جهانی تا حد زیادی مصون نگه دارد. عبور از تحریم های نفتی و بانکی یک گام بسیار بلند به سمت استقلال اقتصادی، بهره وری ملی و استفاده درست از منابع داخلی برای تولید کالا و خدمات است که در ایران قدر آن به خوبی دانسته نشده اما دشمنان ایران به خوبی می دانند چه بر سر آنها آورده است. اساسا به دلیل مقاومتی که ایران کرده است و هنرمندی که در بی اثر کردن تحریم ها از خود نشان داده، اکنون جهان به عبور از دلار فکر می کند، زیرساخت های دور زدن جهانی تحریم در حال ایجاد است و حتی کشورهای بزرگ از ایران می خواهند به آنها بیاموزد چگونه این راه را چنین به سرعت و با موفقیت طی کرده است. با عبور از گزینه نظامی و تحریم، عملیات در منطقه خاکستری یا آنچه اسراییلی ها آن را کشتن با هزاران زخم نامیده اند تنها چاره ای بود که پیش روی غربی ها ماند. پیشرفته ترین، مهیب ترین و می توان گفت هنرمندانه ترین نسخه این پروژه در آشوب های سال گذشته ایران اجرا شد و ناکام ماند. من اکنون در حال نوشتن تحقیقی بسیار مفصل در این باره هستم که به زودی منتتشر خواهد شد اما در اینجا همینقدر بگویم که آنچه در ایران اجرا شد نه تنها هیچ نمونه دیگری در جهان ندارد بله اساسا به آن شکل در هیچ کجای جهان قابل انجام هم نیست. پیشرفته ترین نوع جنگ ترکیبی درون ایران اجرا شد در حالی که ایران تحت شدیدترین فشارها هم قرار داشت و آن پروژه اکنون هم شکست خورده و هم لو رفته است. نتیجه از پا درآمدن ایران با هزاران زخم نبود اما امکان حمله به دشمن با نیش هزاران زنبور را برای ایران فراهم کرد و این چیزی است که صهیونیست ها روزانه به آن شهادت می دهند. اگر هدف داشتن یک درک واقع بینانه از این موضوع باشد که آیا واقعا نزدیک قله ای ایستاده ایم یا نه یک نگاه بسیار مختصر به نظم جهانی نیز ضروری است. روزگاری غربگرایان می گفتند ایران با راهی که می رود هم در شرق و هم در غرب منزوی خواهد شد اما حالا می بینیم در اثر مجموعه تحولات پس از جنگ اوکراین، شرق به طور دستجمعی به عمل به الگوهایی متمایل شده که اولین بار ایران آنها را ابداع کرده و توسعه داده است. در اقتصاد و سیاست، شرق در حال ایرانیزه شدن است و آنچه زمانی در ایران شعار نامیده می شد بدل به سیاست جاری بسیاری از کشورهای بزرگ شده است. تعبیری که برخی غربی ها گوشه و کنار درباره انگیزه اصلی خود از راه اندازی آشوب های سال گذشته در ایران به کار برده اند همین است که ایران وارد بازی بزرگان شده و باید آن را از درون متوقف و به مرزهای خود محدود کرد والا چه بسا همانطور که مجبور شدند ورود ایران به باشگاه هسته ای را بپذیرند، مجبور خواهند بود با بازیگری ایران در ابعاد فرامنطقه ای هم کنار بیایند. به همین علت است که اکنون امریکایی ها کاهش تنش را مهم ترین راهبرد خود درباره ایران قرار داده اند و کشورهای منطقه هم برای جلوگیری از رویارو شدن با ایران از یکدیگر سبقت می گیرند. البته آخرین گام ها برای رسیدن به قله طبعا دشوارترین آنها هم هست. هنوز اقتصاد روزمره درایران به عنوان یک چالش جدی باقی مانده که هم چون غباری غلیظ نزدیکی به قله را می پوشاند و هم کام هایی را که بابت چنین توفیقاتی باید شیرین باشد، هر دم تلخ می کند. وظیف مسئولان اجرایی اکنون از هر زمان دیگری سنگین تر است تا مبادا دشمن بتواند به توده های مردم مجددا آدرس غلط بدهد و بیغوله را با شاهراه بیامیزد. @mahdi_mohammadi61

اربعین وسیله تحقق تمدن اسلامی است مقام معظم رهبری دشمن در این معرکه با سلاح رسانه و روایت، آرایش جنگی دارد نقش ما چیست ؟! میدان اربعین، میدانِ جهاد تبیین است #سفیرانِ_رسانه‌ایِ_اربعین #روایت_تمدنی_اربعین #راوی_باش #گفتمان_انقلاب_اسلامی #جهاد_تبیین https://eitaa.com/safiranTV @ali_mahdiyan

بررسی سخنان رهبری در سال دوم همه دولتها بخش اول 🔹همیشه وقتی از جایگاه تاریخی خود به گذشته نگاه میکنیم فهم دقیقتری از برخی ظرافتها و ریزه کاریهای تاریخی بدست بیاوریم. اگر به مناسبت سخنان رهبری در دومین سال دولت آقای رییسی، به بیانات ایشان در سال دوم همه دولتهای قبلی بپردازیم، عبرتها و نتایج مهمی بدست آوریم. بی مقدمه بیایید مرور کنیم. 🔹در سال دوم دولت روحانی یعنی سال ۹۴ رهبری چه نکاتی را در گفتگو با دولت روحانی مورد توجه قرار داد؟ 🔺« خب، کارهای مثبتی هم شده، منتها همواره در ذهن همه‌ی ماها باید باشد که آن چیزی را بیان بکنیم که وقتی مردم به واقعیّت زندگی خودشان نگاه میکنند، تصدیق کنند آن را» جالب است که در اینجا رهبری بین واقعیتی که مردم لمس میکنند و آنچه دولتمردان ادعا میکنند فاصله میبیند. 🔺نکته دیگر توجه دادن دولت به مقوله دشمن است. «اینکه بنده دارم میگویم دشمنی، نه اِخبار از غیب و نه خواب دیدن و نه تخیّلات و توهّمات است؛ نه، واقعیّتهایی است که جلوی چشم ما است. ممکن است اظهارات آنها جور دیگری باشد امّا واقعیّتهای خارجی -آنچه محسوس و ملموس ما است- همان دشمنی را نشان میدهد و شاخصهای دشمنی است؛ منتها با شیوه‌های خاصّ خودش» کمرنگ شدن گفتمان دشمنی و به تبع آن جدی شدن پدیده نفوذ از تذکرات رهبری به این دولت بود. 🔺ایشان توصیه جدی اش به دولتمردان این است که گفتمان انقلاب را غلیظ تر کنند. « به نظر من کاری که علی‌العجاله باید کرد این است که در اتّخاذ مواضع انقلابی، باید صراحت داشت؛ یعنی رودربایستی نکنیم. مواضع انقلابی را، مبانی امام بزرگوار را صریح بیان کنیم، خجالت نکشیم، رودربایستی نکنیم، ترس نداشته باشیم و بدانیم که «وَ للهِ‌ جُنودُ السَّمٰواتِ وَ الاَرضِ وَ کانَ اللهُ عَزیزًا حَکیمًا». همه‌ی امکانات عالم و سنن عالم، جنود الهی هستند، میتوان آن جنود الهی را پشت سرِ خود قرار داد و به کمک خود کشاند با توکّل به خدا، با پیمودن راه خدا.» ▪️دقت کنید با چه دولتی و چه وضعیتی روبرو بودیم و رهبری در سال دوم دولت روحانی چه تلاشی میکرد که جهت گیری گفتمانی دولت منحرف نباشد. 🔷اما سال ۸۶ و در سال دوم دولت احمدی نژاد چه نکاتی بیان شد؟ رهبری از جهت گیری دولت یعنی برداشتن پرچم عدالت استقبال میکند و میفرماید: 🔺«هم به مردم امید میدهید، هم وعده‌ی عدالت میدهید. همان امید هم به خاطر این است که شما پرچم عدالت را بلند کرده‌اید و دم از عدالت میزنید. حقیقتاً هم خلأ امروز دنیا، بیش از همه چیز خلأ عدالت است. در کشور و جامعه‌ی خود ما هم بیشترین چیزی که این جامعه تشنه‌ی اوست، عبارت است از عدالت.» ایشان در ادامه موفقیتهای دولت احمدی نژاد را بر میشمارد، تحول خواهی، تلاش، مردمگرایی و ویژگیهای دیگر که همه مهم و ارزشمندند. بعد ناگهان میپرسد: 🔺«بحمداللَّه شما این موفقیتها را داشته‌اید. حالا وظیفه‌تان در قبال این موفقیتها چیست؟» ایشان میگوید «شکر» کنید و شکر یعنی این نتایج را توفیق الهی بدانید: 🔺«مبادا غرور ما را بگیرد؛ که یکی از بزرگترین لغزشگاهها غرور است؛ که انسان بگوید منم که این کارها را کرده‌ام و منم که این چیزها به ذهنم رسید.» 🔺رهبری نگران است که آفتهای معنوی و اخلاقی و غرور باعث شود همه داشته های دولت از بین برود. خیلی جالب است جملات ایشان را ببینید:«البته انسان لغزشها و اشتباهات خودش را خیلی زود نمیفهمد؛ به‌مرور میفهمد. من امروز که به عملکردِ ده سال پیش و پانزده سال پیش خودم نگاه میکنم، اشکالاتی را در آن مشاهده میکنم که آن روز هیچ نمیفهمیدم؛ امروز میفهمم. انسان به مرور اشتباهات خودش را درک میکند؛ زود درک نمیکند. آن اشتباهات به ما درس میدهد که اگر یکجایی، موفقیتی هم از ما دیده شد و کار خوب و درستی هم اگر از ما سر زد، این جز به توفیق الهی و به کمک الهی نبوده. بنابراین در چاله‌ی غرور نیفتید که بیرون آمدن از این چاله خیلی دشوار است و کمک الهی را لازم دارد» 🔷اما خاطره دومین سال دولت خاتمی و گفتگوی رهبری با آنها نیز جالب توجه است. رهبری سه خصوصیت کار برای خدا و اخلاص و شجاعت را برای دولت در مواجهه با مشکلات ضروری میدانست و معتقد بود اگر تقوا را جدی رعایت کنید به فرقان میرسید. «فارق حق و باطل به وجود خواهد آورد . راه حق و باطل برای ما مشتبه نخواهد شد. راه باز خواهد شد.» 🔺بعد ایشان نکته ای را بازگو میکند درباره قتلهای زنجیره ای که بی ارتباط با نکته اول هم نیست. ایشان میگوید: «دومین نقطه‌ای که در آن رعایت اولویّتها لازم است، مسائل کلی جامعه است. ببینید؛ گاهی یک مسأله، مسأله اصلی ماست؛ اما بر ما یک مسأله فرعی را تحمیل میکنند که مسأله عمده‌ی ما میشود؛ کمااین‌که الان ملاحظه کنید، مسأله قتلها، مسأله عمده کشور شد. آیا واقعاً مسأله عمده کشور، این چند فقره قتلی است که اتّفاق افتاد!؟» پایان بخش اول @ali_mahdiyan

بررسی سخنان رهبری در سال دوم همه دولتها بخش دوم و نهایی 🔹رهبری در دیدار با دولت خاتمی در سال دوم در نهایت نگرانی خود را از انسجام مسوولین نظام بیان میکند: 🔺«آخرین جمله‌ای هم که در این جمع عرض میکنم و بعد هم البته میخواهم چند جمله خصوصیتر با برادران و خواهران عرض کنم، این است که برادران و خواهران سعی کنند انسجام دولت و نظام در سطح عالی حفظ شود.» اینها نشان دهنده دشواری رهبری و تعامل با دولت جناب خاتمی نیز هست. 🔷اما خاطره دولت جناب هاشمی و گفتگوی رهبری با آنها در دومین سال بسیار جالب است. 🔺ایشان ویژگیهای معنوی دولتمردان جمهوری اسلامی را بیان میکند. ویژگیهایی که در انتهای دهه شصت یعنی سال ۷۰ هنوز وجود دارد. 🔺«در جاهای دیگر هم تا آن‌جایی که من شناخته‌ام - البته ادعای شناخت کامل نمیکنم؛ چون ما از اوضاع همه‌ی دولتها اطلاع نداریم - چنین چیزی را نیافته‌ام.... خصوصیاتی را که افراد آشنای با اعضای دولت میتوانند بدانند و بفهمند، یقیناً مردم بعضی از آنها را نمیدانند، بعضی را هم باور نمیکنند. مثلاً اگر به مردم گفته شود که در بین وزرای جناب آقای هاشمی - بنابر آنچه که مسموع بنده است - وزیری هست که اگر از حقوق ماهیانه‌اش، اقساطی را که باید بدهد، کم کنند، برایش ۲۴۰۰ تومان میماند، آیا واقعاً این را تصور میکنند که در کارگزاران یک دولت - کسانی که بیت‌المال و امکانات در اختیار اینهاست - کسانی پیدا میشوند که این‌طور زندگی و این‌گونه صرف و خرج میکنند؟ اینها چیزهای باارزشی است.» 🔺در ادامه رهبری چند تذکر مهم در دو سالگی دولت آقای هاشمی به دولت ایشان میدهد: 🔺«این ماشین بوروکراسی، چیز عجیبی است. من و شما که ده سال، دوازده سال سابقه‌ی کار اجرایی داریم، هنوز بوروکراسی را نشناخته‌ایم. ما در سخنان دیگران - کسانی که بوروکراسیهای عظیم معروف پنجاه‌ساله و شصت‌ساله و صدساله را تعریف میکنند - بوروکراسی را میشناسیم؛ که در بسیاری از موارد، با وضع خود ما هم منطبق است. این ماشین اجرایی، ضمن این‌که یک دستگاه اجتناب‌ناپذیر است، اگر از آن مراقبت نکنید، چیز خطرناکی خواهد شد. » 🔺توصیه دیگر بحث تخصص و تعهد است: «سعی بشود درباره‌ی این گزینش، زیاد دقت بشود. در سطوح بالا، آن نیروی مؤمن و بااخلاص را جستجو بکنید. البته این به معنای آن دعوای معروف «تخصص یا تعهد» نیست؛ نه، بحث بر سر کارآمدها و کاردانهاست. ما نمیگوییم به یک مسجد بروید وببینید چه کسی بهتر عبادت میکند، او را بیاورید؛ نه، در بین آن کسانی که توانایی کار را دارند، دنبال عنصر تقوا و تعهد و اخلاص بگردید و او را در رأس کار بگذارید، تا آن بطانه و مجموعه‌ی نزدیک به شما، همواره بتواند اعتماد شما را جلب کند و شما بتوانید کار را انجام بدهید.» 🔺اما سومین و مهمترین تذکر رهبری به دولت هاشمی مقوله عدالت و توجه به محرومین است. «مهمترین مسأله‌ی دستگاه ما و نظام جمهوری اسلامی - که همه‌ی اینها در خدمت و در جهت آن است - همان چیزی است که همه‌ی ما به آن معتقدیم و بارها گفته‌ایم؛ یعنی کوشش برای رفع فقر و محرومیت در جامعه، و حمایت و کمک به طبقات مستضعف و محروم. واقعاً باید صحت برنامه‌ها را به این سنجید و دنبال این قضیه رفت و کارهای دیگر را در اولویتهای بعد قرار داد. کارهای مربوط به طبقات محروم و مستضعفان جامعه - که تعدادشان هم زیاد است - حقاً و انصافاً یک حرکت اساسی را میطلبد.» 🔷جالب است که در حیطه مدیریت کشور مردم ایران چه مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده اند و البته امروز میفهمیم که تذکرات رهبری در سال دوم دولتهای هشت ساله، چه اندازه برای آنها مهم و راه گشا بوده. همشهری @ali_mahdiyan

🔰 ویژه برنامه پادکست حجره 🔰 ✳️ اربعین، الگوی دوران دولت سازی ✳️ 📍 پیاده روی اربعین، یک عمل سیاسی است و هر کس در این پیاده روی شرکت کند، به حاکمیت دینی کمک خواهد داد. 📚 استاد علی مهدیان نویسنده کتاب طرح کلی اندیشه مقاومت 📚 استاد مهدی شبان نویسنده کتاب طریقت جمع ❎⭕️ فردا صبح - راس ساعت ۱۰ ⭕️❎ 📻 پادکست حجره - کاری از رادیو روایت 🌀 به حجره ما خوش آمدید 🌀

ایام اربعین که میشه برای ما یاد سیدمحمدساجدی و خانواده اش هم زنده میشه. رفیق پرچمداری داشتیم که جهادی بودن را یاد دوستانش میداد. با عملش و خانواده ای که داستان شان زبانزد خانواده های ما بود. اهل انقلاب بودند. اهل غیرت، اهل آزادی.... همه ما آرزو داریم در راه حسین ع جان دهیم و او و خانواده اش کاری کردند که این آرزو را فراموش نکنیم.... بعد از زیارت شان ، وقتی پاک شده بودند پاکتر از بال فرشته ها، همه شان با هم پر کشیدند. خودش و خانواده اش امسال هم بنا داریم در سالگرد رحلتشان مراسمی بگیریم. بچه ها! کربلا یاد سید محمد ما هم باشید. خودش و همسرش و سه دخترش... @ali_mahdiyan

داستان شیب تند و‌ قله ۲ 🌱این قصه «شیب و‌ قله» را رها نکنید. خیلی شاخص خوبی است. اولین فایده اش این است که جماعتی که ما را «لبه پرتگاه» میدانستند، رسوا میکند. دومین فایده اش هم این است که فاصله دو نگاه و دو تحلیل را نشان میدهد. فاصله ای صد و هشتاد درجه ای. نه کمی تفاوت، نه، بالکل متفاوت. نگاه لبه پرتگاهی خودش به دو نوع تقسیم میشود. 🌱اقتصاد دانها و تحلیلگران لیبرال و منفعل و برنامه توسعه نویسان آویزان به غرب از یک سوی و خودتحقیرهای ریشوی مثلا انقلابی از سوی دیگر. لیبرالهای یقه بسته و تکنوکرات قله شان اساسا ته دره است. قله شان غرب است. آخه بیچارگان ما اگر آنجا را میخواستیم که نیاز به تو کت شلواری غربگرای دسته چندم نداشتیم، میرفتیم سراغ اصل جنس، همون کراواتی هفت تیغه چشم آبی که مملکت دستش بود قبل انقلاب همین ها را میگفت. مردم ایمانشان را انتخاب کردند و طرز فکر لیبرالی شما را تف کردند. باورتان بشود یا نشود مردم ایران بین مسیر شما و مسیر اربعین و کربلا دومی را انتخاب کرده اند. شاخص «ایمان» این مردم فاصله شما را تا قله نشان میدهد. 🌱اما ریشوهای ظاهرا انقلابی و خودتحقیرهای عدالتخواه و سوپر انقلابی (که حقیقتا نه عدالتخواهند و نه انقلابی) اینها را با شاخص«امید» بشناسید. دهه نود خوب تازوندند. یک بازوی دشمن بودند برای نا امید کردن این مردم. میگفتند ما نه اصولگراییم نه اصلاح طلب ولی حقیقتا هم در محافظه کاری از هر اصولگرای بدخیمی بدخیم تر بودند، در غربگرایی اصلاحاتچی ها هم از هر غربگرایی غربگرا تر بودند. فکر میکردند باید همیشه «داغان کننده» بود تا انقلابی به نظر رسید. برای همین هر رفیقشان که داخل نظام میشد، دشمنشان میشد و هر رفیقی که بیرون میماند، برایش میمردند. چون سخن نو و درستی نداشتند تهش لجبازی با نظام آنها را در آغوش غرب میانداخت. به راحتی. 🌱قصه شیب تند و قله، روایت «ایمان» و «امید» است از مسیر این مردم مظلوم. این لایک بازها و رای دزدها، تکلیفشان روشن شد. آنانکه خطشان را از این دو طرز فکر جدا نکردند و با «قبیله گرایی» و «رفیق بازی»، جاده صاف کن آن لیبرال های غربگرا و این مارهای خوش خط و خال نسل بعد انقلاب شدند، اشتباه کردند و باید توبه کنند. 🌱آن دو زاویه نگاه ، شما را لبه پرتگاه میبیند و نظام اندیشه توحیدی است که «ایمان» و «امید» یعنی قوه و دارایی اصلی این مردم را توضیح میدهد و به چشم میآورد. اگر این سالهای سخت «شیب تند»، همین بینش را هم برای من و شما ایجاد کرده باشد، برایمان کافی است. @ali_mahdiyan

داستان شیب تند و‌ قله۳ 🌱محرم و‌ صفر دو ماه است که اسلام را زنده کرده. اسلام را زنده کرده یعنی چی؟ یعنی مسلمانها را زنده کرده؟ هر سال مثل یک قلب که خون پمپاژ میکند به کل بدن. زنده شدن نشانه دارد اولین نشانه اش چیست؟ امتحان، ابتلا، پیش آمدن فتنه و بلا احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا امنا و هم لایفتنون؟ 🌱پارسال داستان اغتشاشات مهسا بعد اربعین کلید خورد، اما سالهای قبل هم وقایع ایران را نگاه کنید. کی؟ فقط دو ماه های بعد محرم و صفر 🔹سال ۱۴۰۱ فتنه مهسا 🔹سال ۱۴۰۰ حمله سایبری به جایگاه های سوخت و قصه کشاورزان اصفهان 🔹سال ۱۳۹۹ ترور فخری زاده 🔹سال ۱۳۹۸ گرانی بنزین و اغتشاشات و یک ماه بعد رسید به ترور حاج قاسم 🔹سال ۱۳۹۷ حمله تروریستی به رژه نیروهای مسلح در اهواز 🔹سال۱۳۹۶ گسترش اعتراضات مردمی بعد سفر روحانی به مشهد 🔹سال۱۳۹۵فوت هاشمی، ماجرای پلاسکو 🔹سال۱۳۹۴ حمله به سفارت عربستان، پر شدن قلب رآکتور اراک با بتن 🔹سال۱۳۹۳ سوزاندن خلبان اردنی به دست داعش، حمله به نماینده مجلس در شیراز. 🔹سال ۱۳۹۲ ربودن پنج مرزبان توسط جیش العدل و اعدام یکی از آنها در اسارت توسط گروه مزبور 🔹سال ۱۳۹۱ یکشنبه سیاه در مجلس، حمله به رییس مجلس در قم، 🔹 سال ۱۳۹۰ ترور شهیداحمدی روشن، سوال مجلس از احمدی نژاد، کاهش دوبرابری ارزش ریال 🔹سال۱۳۸۹ پروژه سوریه سازی ایران توسط سران فتنه در بهمن ماه و آغاز حصر آنها 🔹سال۱۳۸۸ ادامه اغتشاشات فتنه سبز در بهمن و اسفند 🔹سال۱۳۸۷ اعلام حضور میرحسین، کمیته صیانت از آرا 🔹سال۱۳۸۶ انفجار حسینیه رهپویان وصال(۲۴ فروردین ۸۷ یعنی یک ماه بعد صفر) 🔹سال۱۳۸۵ قطعنامه شورای امنیت و تحریمهای تسلیحاتی ایران 🔹سال ۱۳۸۴ کمتر از دو‌ ماه بعد از ماه صفر کاریکاتور نشریه ایران جمعه و تجمعات اعتراض آمیز آذری زبانها 🔹سال۱۳۸۳ غربیها زیر همه قول و قرارهایی که با جناب روحانی بسته بودند، زدند. 🔹سال۱۳۸۲ اغتشاشات دانشجویی تهران 🔹سالهای قبل هم همینطور میتوان دنبال کرد مثل غرق شدن شش دختر دانش آموز در سال ۸۱ و انتخابات ریاست جمهوری۸۰ و روزنامه های زنجیره ای و گرفتن روزنامه نگارها۷۹، قتلهای زنجیره ای و اغتشاشات کوی دانشگاه۷۸ و همینطور و همینطور 🌱حالا یک بار کل مسیر را ببینید. امتحان پس از امتحان و بلا پس از بلا و زخم پشت زخم. ثمره این بلاها و امتحانها چیست؟ و لقد فتنا الذین من قبلهم، فلیعلمن الله صدقوا . لیعلمن الکاذبین این رشد حقیقی است. ایران بعد هر محرم و صفر پای عهد و قرارش ایستاد و رشد کرد. مسیر پیشرفت از دل بلا میگذرد و اینگونه ایران به قله ها نزدیک شد. اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمه و اولئک هم المهتدون @ali_mahdiyan

به این تصویر دقت کنید همه خبرگزاری های داخلی این خبر را منتشر کردند. اما شاید خود شما هنوز این خبر را ندیده باشید. کدام خبر؟ کشتن یک زن باردار سیاه پوست در آمریکا. هم زن است و هم باردار و هم سیاه پوست. پلیس آمریکا او را به رگبار می بندد و خودش و فرزند در شکم مادر کشته می شوند. اما نه مهسا می شود و نه اسم رمز اغتشاش و نه آدم کشی و نه خیابان آتش زدن. چرا؟ چون حرامیان رسانه ای تصمیم می گیرند این اخبار دست مردم نرسد. مرگ طبیعی یک نفر در ایران باید بشود اسم رمز براندازی اما ادم کشی در امریکا در حد تصادف دو پراید در پس کوچه های تهران اما سخن اینجا نیست. دوران ترکتازی رسانه های مرجع گذشته است. اگر من و شما به عنوان فعال شبکه اجتماعی کمک نکنیم واقعیت ها به گوش مردم برسد، نمی رسد. همه باید رسانه شوند. @mahdian_mohsen