. 🔸"وقتی عبادت به بندگی می‌رسد" ▫️راهِ قرب تنها با شمارش سجده‌ها کوتاه نمی‌شود؛ حقیقتِ راه آن‌جاست که عبادت از صورت به سیرت رسیده و دل، از خواسته‌ی خویش به خواسته‌ی محبوب منتقل شود. ▫️چه بسیار رکوع‌ها که قامت را خم می‌کنند اما گردن نفس را نمی‌شکنند؛ و چه اندک لحظه‌هایی که «من» کنار می‌رود و «او» معیار می‌شود. ▫️بندگی آن است که انسان، عبادت را نردبانِ اثباتِ خود نکند؛ بلکه پلی برای محو شدنِ خود در رضای خدا بداند. ▫️عابد، ممکن است هنوز «خویش» را ببیند و بر عبادت خویش تکیه کند؛ اما عبد، عبادتش را نیز امانتی می‌بیند که از توفیق الهی گذشته و به رحمت او قائم است. ▫️عبد شدن یعنی دل از میل‌ها و عادت‌ها عبور کند و تنها به یک سؤال پاسخ دهد: «حق از من چه می‌خواهد؟» ▫️در این مقام، عبادت دیگر معامله نیست، نمایش نیست، خودپسندی نیست؛ تسلیم است، آرام گرفتن زیر اراده‌ی الهی است، و شاد بودن نه از آنچه انجام داده‌ای، بلکه از آن‌که در ملک خدا بندگی کرده‌ای. ▫️اینجاست که عبادت جان می‌گیرد و بندگی معنا؛ و انسان درمی‌یابد که ارزشِ راه، نه در طول عبادت، بلکه در صدقِ تعلق به خداست. ✍ علی اصغر درویش https://eitaa.com/aliasghardarvish

🔸پروردگارا… در این سحرِ مهربانی، رزق ما را حلال، پاک و بی‌شبهه قرار بده. لقمه‌ای که به سفره‌ی زن و فرزندانم می‌برم، از برکت تو باشد و در آن حق هیچ‌کس پایمال نشده باشد. دستم را از نان حرام کوتاه کن و دل و زندگی‌مان را با روزی طیب خودت روشن بدار. آمین یا رب العالمین. ✍ علی اصغر درویش https://eitaa.com/aliasghardarvish

🔸پروردگارا… سحر است و اعترافِ دل روشن‌تر از هر کلامی‌ست: ما بندگانِ خوبی برای تو نبودیم؛ کوتاهی کردیم، غافل شدیم، کم آوردیم… اما تو در همه حال خدای خوبی بودی؛ مهربان، بردبار، پوشاننده‌ی عیب‌ها و بخشنده‌ی لغزش‌ها. الهی… همان‌گونه که تا امروز کریمانه با ما رفتار کردی، باز هم با رحمتت ما را از خودت دور مکن. دستمان خالی‌ست، اما امیدمان به تو پر است. آمین یا رب العالمین. ✍ علی اصغر درویش https://eitaa.com/aliasghardarvish

🔸گره از کار دیگران باز کنید تا خداوند متعال گره از کار شما باز کند؛ و اگر گره به کار دیگران بیاندازید، در کار و زندگی شما هم گره خواهد افتاد. | علامه طباطبایی رحمت‌الله‌علیه | https://eitaa.com/aliasghardarvish

🔸اوج بگیر که ببینی نه که دیده شوی https://eitaa.com/aliasghardarvish

🔸 "و خدایی که به شدت کافی ست" ▫️گاهی باید به این یقین رسید که اگر دستِ خدا بر سرمان باشد، دیگر محتاجِ دل‌بستگی‌های لرزانِ خلق نمی شویم. ▫️بندگیِ حقیقی آن‌جاست که انسان، اتکای خود را از دست‌های ناپایدارِ دنیا بردارد و بر نگاهِ بنده‌نوازِ پروردگار تکیه کند. ▫️بندگی یعنی همین؛ این‌که عزت را نه از نگاه مردم، که از عنایت خدا بجویی ▫️آن‌کس که نازِ یک مطلق را می‌کشد، دلش سبک می‌شود، نفسش آرام می‌گیرد و با همه مهربان می‌شود، چون از سرچشمه‌ای می‌نوشد که کم نمی‌آید. ▫️چنین انسانی نه تحقیر می‌کند، نه تحقیر می‌شود؛ چون کرامتش را به دست هیچ‌کس نداده است. ▫️در این مقام، «بی‌نیازیِ از خلق» به معنای بی‌مهری نیست؛ بلکه رها شدن از اسارتِ نگاه‌هاست و آزاد شدن برای خدمت صادقانه. ▫️وقتی دل به خدا سپرده شد، محبت به مردم نیز رنگ خدایی می‌گیرد. ✍ علی اصغر درویش https://eitaa.com/aliasghardarvish

🔸پروردگارا… سحر است و دل به این حقیقت آرام می‌گیرد که عزت و ذلت فقط به دست توست. نه دستی می‌تواند خوار کند اگر تو نخواهی، و نه کسی می‌تواند سربلند کند جز با اجازه‌ی تو. خدایا… ما را به خودت بسپار، نه به خلق. عزتی عطا کن که از تو باشد و آرامشی که به تو تکیه کند؛ که وقتی تو هستی، جای هیچ غمی نیست. آمین یا رب العالمین. ✍ علی اصغر درویش https://eitaa.com/aliasghardarvish

🔸پروردگار مهربان… این سحر از جانب دل‌های شکسته با تو حرف می‌زنم؛ از طرف کسانی که نه پناهی دارند، نه رابطه‌ای، نه ... تنها امیدشان سایه‌ی رحمت توست و تنها تکیه‌گاهشان نگاهِ کریمانه‌ی تو. الهی… آن‌ها که درها بر رویشان بسته شد، درِ امید تو را زدند. آن‌ها که دست‌ها پسشان زد، دست تو را گرفتند. تویی که نامت پناه است و رحمتت بی‌انتها… دل‌های شکسته را مرهم بگذار، بی‌پناهان را در آغوشِ لطف خودت امن کن، و به آن‌هایی که جز تو کسی را ندارند، به اندازه‌ی بی‌نهایت مهربانی‌ات راهی بگشا. خدایا… امید بستن به غیر از تو خسارت و ظلمت محض است؛ ما را به خودمان وامگذار و تنها به فضل و کرمت بسپار. اجازه نده هیچ بنده‌ای که امیدش تنها به توست، دست خالی از این سحر برگردد. آمین یا رب العالمین. ✍ علی اصغر درویش https://eitaa.com/aliasghardarvish

هادی اگر تویی، که کسی گم نمی شود. https://eitaa.com/aliasghardarvish

🔸با سلام و ارادت به دوستان و همراهان عزیز کانال ▫️سپاسگزارم از دغدغه‌مندی و توجه مهربانانه‌ای که نسبت به مسیر این صفحه نشان داده‌اید. ▫️پرسیده‌اید چرا مانند گذشته به تحلیل‌های اجتماعی و فرهنگی نمی‌پردازم و چرا بیشتر نوشته‌ها حال‌وهوای معنوی و تأملی پیدا کرده است. ▫️لازم می‌دانم صریح و در عین حال صبورانه توضیح دهم: من خود را نه وابسته به هیچ حزب و جناحی می‌دانم و نه مایل به قرار گرفتن زیر پرچم هیچ تقسیم‌بندی سیاسی. ▫️معتقدم تا وقتی شاخص روشن است و افق انقلاب در کلام رهبری عزیز و راهبری روشن «ولایت» تبیین می‌شود، سینه زدن زیر بیرق گروه‌ها و سلایق متغیر، به‌جای خدمت، می‌تواند خود به آشفتگی ذهنی و روانی جامعه دامن بزند. ▫️نقدِ منصفانه و دیدنِ کاستی‌ها نه تنها ممکن که لازم است؛ اما نقد اگر به جای درمان، به تضعیف امید، تشدید بی‌اعتمادی و بازتولید روایت دشمن منجر شود، از مسیر خیر بیرون می‌رود. ▫️جهان امروز میدان جنگ روایت‌هاست. ▫️در چنین وضعی بیش از هر چیز نیازمند تقویت “روح” جامعه‌ایم: آرامش، امید، عزت نفس جمعی و یادآوری معنایی که به ما جهت می‌دهد. ▫️تغییر مسیر نوشته‌ها در این صفحه از سر انفعال نیست؛ از سر آگاهی از این حقیقت است که بدون ترمیم جان‌ها، تحلیل‌ها نیز به جایی نمی‌رسد. ▫️تلاش بنده این است سهم کوچکی در روشن نگه‌داشتن چراغ معنا، امید و جهت‌گیری درست داشته باشم؛ نه با شعار، بلکه با تأمل، با نگاه مسئولانه و با وفاداری به حقیقتی که فراتر از نزاع‌های روزمره است. ▫️همراهی و نقد شما برای من بسیار ارزشمند است. ▫️اگر این مسیر آرام‌تر و عمیق‌تر است، از آن روست که باور دارم امروز بیش از هیاهو، به حکمت نیاز داریم؛ بیش از اضطراب، به امید؛ و بیش از تفرقه، به یادآوری یک «ما»ی بزرگ‌تر. اردتمند همه شما عزیزان علی اصغر درویش

🔸"آزمونِ جایگاه، محکِ انسان" ▫️گاهی فقر و رنج، تنها پرده‌هایی هستند که انسان را به صبر و سکوت دعوت می‌کنند؛ اما قدرت و امکان، پرده را کنار می‌زنند و حقیقت جان را عیان می‌کنند. ▫️انسان در تنگدستی بیشتر به یاد نیاز خویش است، اما در هنگام دست‌بالا بودن و برخورداری است که فراموشی آغاز می‌شود؛ فراموشی خالق، فراموشی خلق، و فراموشی محدودیت خود. ▫️قدرت و جایگاه اگر به دست دلِ تربیت‌نشده بیفتد، غروری آرام و تدریجی را به نام عزت جایگزین می‌کند و رفتاری شکل می‌گیرد که به‌جای مهر، با فاصله و بی‌اعتنایی همراه است. ▫️اما همین جایگاه، اگر نصیب کسی شود که مزه فقر، غربت و ضعف بشر را چشیده و حقیقت وابستگی انسان به خدا را فهمیده است، به خدمتی تبدیل می‌شود که عطر بندگی دارد؛ موقعیتی که با محبت، توجه به انسان‌ها و احساس مسئولیت همراه است. ▫️«آن‌کس که خود را پشتِ قدرت گم کند، هنوز خود را نشناخته است.» ▫️انسانِ آگاه می‌داند که هر موقعیتی «امانت» است و هر امانتی، روزی به حساب کشیده می‌شود. پس نه مستِ توانایی می‌شود، نه مغرور به جایگاه؛ بلکه بیش از همیشه فروتن، مراقب و پاسخ‌گو می‌ماند. ▫️قدرت و موقعیت، آینه‌ای هستند که نشان می‌دهند ما به کدام حقیقت نزدیک شده‌ایم: به خودبینی یا به خدا‌محوری. ✍ علی اصغر درویش https://eitaa.com/aliasghardarvish