🔻بیانیه حقوقی انجمن‌های علمی حوزه علمیه در محکومیت اهانت به ساحت رسول رحمت محمد مصطفی(ص) بسم الله الرحمن الرحیم َقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ. (سوره توبه- ۱۲۸) بار دیگر اهانت به پیامبر رحمت محمدمصطفی (ص) در کشور فرانسه رخ نمود و حمایت رئیس جمهوری فرانسه از این حرکت پلید به بهانه دفاع از آزادی بیان بر تاسف‌ها افزود. این اهانت و حمایت‌های سیاسی پس از آن، در حالی است که بر اساس اسناد متعدد بین‌المللی ممنوعیت اهانت به مقدسات مذهبی و مخصوصا پیامبران گرامی، به گونه‌ای مبرهن است که نمی‌توان به ادعای آزادی بیان، چشم خود را بر جریحه‌دار کردن احساسات صد‌ها میلیون مسلمان و انسان‌های آزاده بست. در اسناد حقوق بشری مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقین، آزادی از جمله آزادی بیان محدود به حدودی گردیده و به صورت مطلق آزاد اعلام نشده است. بر آزادی، مهار‌ها و محدودیت‌هایی مانند نظم عمومی، آزادی دیگران، حیثیت دیگران، اخلاق عمومی در ماده ۲۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر [۱]، ماده هشتم میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی [۲]، ماده دوادزهم میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی [۳] در چارچوب اصل حاکمیت قانون اعمال شده که نمی‌توان به راحتی به اطلاق آزادی بیان تمسک نمود. این محدودیت‌ها مخصوصاً در مورد اصل آزادی بیان هم در اسنادی مانند ماده نوزدهم میثاق حقوق مدنی و سیاسی به همراه قاعده مسئولیت پذیری مورد تصریح قرار گرفته است [۴]. محدودیت‌هایی اینچنینی حتی در ماده دهم کنوانسیون اروپایی حقوق بشر مورد تائید قرار گرفته است [۵]. احترام به ادیان و حفظ احترام باورمندان دینی و ممنوعیت نفرت افکنی دینی و مذهبی در قطعنامه‌های گوناگون مانند قطعنامه‌هایی شورای حقوق بشر پیرامون توهین به ادیان در سال ۱۹۹۹ نیز مورد تصریح قرار گرفته است؛ بنابراین افزون بر مبانی انسانی، اخلاقی و دینی، مطابق اسناد حقوق بین‌الملل نیز ممنوعیت توهین به مقدسات از اصل آزادی بیان استثنا شده است. بر این اساس نمی‌توان به بهانه آزادی بیان، اهانت به پیامبر اسلام(ص) را (که محبوب‌ترین و مقدس‌ترین پیامبران نزد مسلمانان است) روا داشت. تحریک مذهبی و نفرت‌افکنی دینی مدت‌هاست که ابزاری برای اسلام‌هراسی از سوی برخی از کشور‌های غربی شده است. بی شک مسلمانان جهان اجازه چنین موج‌آفرینی را به مدعیان غربی آزادی نخواهند داد و این تحرکات نمی‌تواند گسترش اسلام‌خواهی را در میان انسان‌های واجد وجدان پاک متوقف نماید. انجمن‌های علمی حوزه علمیه ضمن محکوم نمودن این اقدام ضد اخلاقی و غیر انسانی و بیانات نفرت‌پراکنانه رئیس جمهور فرانسه، از مجامع علمی و دینی جهان بویژه کشور‌های اروپایی و فرانسه انتظار دارد تا با توجه به ارزش‌های انسانی و نیز قواعد و اسناد حقوقی بین‌المللی، این حرکات سخیف را محکوم کرده و ضمن ناکافی و ناکارآمدن دانستن ضمانت اجرای نظام حقوق بین‌الملل در پیشگیری و مواجهه با چنین اعمال سخیف و زننده‌ای، پیگیری حقوقی و سیاسی این موضوع در مجامع بین‌المللی را خواستار شوند. انجمن‌های علمی حوزه علمیه ۱۰ آبان‌ماه - ۱۳۹۹ @alidost_fiqh * ارجاعات بیانیه و نیز ترجمه عربی و انگلیسی بیانیه را در فایل های ذیل ملاحظه بفرمائید:👇

💠 #خارج_فقه_القضاء_جلسه بیست و سوم، سال تحصیلی 99-1400 💢 استاد علیدوست 💠💠💠💠💠 موضوع: شرایط قاضی - اعلمیت و اجتهاد/تحقیق تاریخ جلسه: 99/08/12 صفحات : 269 و 270 #استاد_علیدوست #خارج_فقه #خارج_فقه_القضاء99 #صوت_درس ✅ کانال دروس و دیدگاه های استاد علیدوست 📚 @alidost_fiqh

💠 #خارج_اصول_جلسه بیست و نهم، سال تحصیلی 99-1400 💢 استاد علیدوست 💠💠💠💠💠 موضوع: گفتگویی مجدد و نهايی از مخالفت با عامه و تقیه تاریخ جلسه: 99/08/12 برگه صفحات : 1738 و 1739 يا 3246 و 3247 #استاد_علیدوست #خارج_اصول #خارج_اصول99 #صوت_درس ✅ کانال دروس و دیدگاه های استاد علیدوست 📚 @alidost_fiqh

💠 #خارج_اصول_جلسه سی‌ام، سال تحصیلی 99-1400 💢 استاد علیدوست 💠💠💠💠💠 موضوع: گفتگویی مجدد و نهايی از مخالفت با عامه و تقیه تاریخ جلسه: 99/08/14 برگه صفحات : 1739 و 1740 يا 3247 و 3248 #استاد_علیدوست #خارج_اصول #خارج_اصول99 #صوت_درس ✅ کانال دروس و دیدگاه های استاد علیدوست 📚 @alidost_fiqh

✍️ برگ صفحات 1739 و 1740 خارج اصول موضوع: گفتگویی مجدد و نهايی از مخالفت با عامه و تقیه تاریخ : 99/08/14 #استاد_علیدوست #خارج_اصول #خارج_اصول99 #متن_درس ✅ کانال دروس و دیدگاه های استاد علیدوست 📚 @alidost_fiqh

💠 #خارج_فقه_سیاسی - جلسه هفتم (31) سال تحصیلی 99-1400 💢 استاد علیدوست 💠💠💠💠💠 موضوع: ادامه بررسی سند عهدنامه تاریخ جلسه:99/08/14 صفحات : 49 و 50 #استاد_علیدوست #خارج_فقه #خارج_فقه_سیاسی #صوت_درس ✅ کانال دروس و دیدگاه های استاد علیدوست 📚 @alidost_fiqh

🔘 #ادوار_اخباری_گری از دیدگاه استاد علیدوست (بخش اول) 🔻(بخشی از بیانات استاد علیدوست در نشست بزرگداشت جناب غفران مآب) ▪️مقدمه معمولاً اگر در فضای حوزه از اخباری‏گری سؤال کنید، می‏گویند اخباری‏گری در قرن 11 و 12 و برخی از آنها در قرن 9 و 10 بودند که آمدند و مقابل اصولی‏ها بودند و بعد هم وحید بهبهانی با آنها مبارزه کرد و آنها را به محاق برد و در زمان شیخ انصاری دیگر امکان تولید دوباره نیافت، عقیم شد و ریشه‏اش خشک شد! این بیان، غلط نیست، اما بسیار بسیار ناقص است. اخباری‏گری 5 دوره را به خود دیده است، البته نه به اسم اخباری‏گری و نه با همه ویژگی‏های آن. واقعیت آن است که اخباری‏گری ماهیتی مشکک داشته و مقول به تشکیک است. ✔️دوره اول اخباری‏گری اولین جریان و دوره اخباری‏گری مربوط به زمان حضور ائمه(ع)، علی الخصوص زمان صادقین(ع) است. در آن زمان اولین جریان اخباری‏گری، مقابل جریان اجتهاد به رأی و در بعضی لایه‏ها مقابل جریان قیاس قابل مشاهده است. به عنوان مثال مباحثات و مناظرات دو برادر، یعنی حمران ابن اعین و زراره ابن اعین را ملاحظه فرمایید؛ زراره مسلک و منهج عقل‏گرایانه دارد و حتی روایات امام صادق(ع) را نیز اگر احساس کند رویش حرف دارد و مثلاً با عقلش جور در نمی‏آید، مورد مناقشه قرار می‏دهد و از همین‏جاست که امثال زراره متهم به قیاس‏گرایی شده‏اند. بنده در فقه و مصلت توضیح داده‏ام که اینها قیاس‏گرا نبودند، منتهی روایات را حتی‏الامکان در کنار عقل معنا می‏کردند. حمران ابن اعین (برادر زراره) اما، به جریان تحدیث و حدیث‏گراییِ غلیظ‏تر تعلق دارد. لذا گاهی بین دو برادر بحث‏هایی مطرح می‏شود و گاهاً تا محضر امام(ع) هم کشیده می‏شود. می‏روند خدمت امام و ایشان این دو جریان را مدیریت می‏کنند. مثال دیگر مباحثات و مشاجرات هشام بن حکم و با ابن ابی عمیر در همین زمینه است که در نهایت به قهر این هر دو بزرگوار از یکدیگر منجر می‏شود. موارد و مصادیق این دوره فراوان است. اندیشه اخباری‏گری –با لحاظ مقول به تشکیک بودنش- در مقابل اندیشه‏ای است که روایات را در کنار عقل می‏ببیند و از عقل ابزاری برای تفسیر و یا رد روایات استفاده می‏کند و یا در باب تعادل و تراجیح برای ترجیح یک روایت بر روایت دیگر، موافقة العقول را معیار قرار دهد. این موج اول اخباری‏گری است. در دوره اول اخباری‏گری، مدیریت با ائمه(ع) است. عجیب اینکه ائمه(ع) هم با «قیاس‏گرایی و اجتهاد به رای که یک نوع عقل‏گرایی» محسوب می‏شده، مبارزه می‏کنند و هم با «حدیث‏گراییِ فارغ از عقل». آن ده روایتی که از اهلبیت(ع) نقل شده است که: آنچه از ما می‏رسد را بر «قرآن» و «سنت قطعی» عرضه کنید، در یک روایت دارد که بر «عقول» عرضه کنید، جزو این جریان است. حضرت می‏خواهند یک تعادلی ایجاد کنند. یعنی در هر جهت که افراط شود (عقل‏گرایی افراطی و یا حدیث‏گرایی افراطی)، خطرناک است. اگر کسی با همین عنوان دوره‏های مختلف اخباری‏گری را انتخاب کند، موضوع یک پژوهش و پایان نامه خوب خواهد بود. دوره را بیاورد، لوازمش را بیاورد، موضع ائمه(ع) را مشخص کند و ... این ارزشمند است. #دیدگاه_های_استاد_علیدوست #اخباری_گری #ادوار_اخباری_گری #مکتب_شناسی ✅ کانال دروس و دیدگاه های استاد علیدوست 📚 @alidost_fiqh

🔘 #ادوار_اخباری_گری از دیدگاه استاد علیدوست (بخش دوم) ✔️دوره دوم اخباری‏گری دوره دوم اخباری‏گری، دویست سال بعد از دوره اول به وقوع می‏پیوندد، یعنی اوایل قرن چهارم. در این زمان موج دیگری از حدیث‏گرایی به وجود می آید. بزرگانی همچون ابن‏قولویه، شیخ صدوق و شیخ کلینی و... (رضوان الله تعالی علیهم) به این دوره تعلق دارند. این دوره تا اوایل قرن پنجم (یعنی حدود صد سال) به طول می‏انجامد. مدرسه قم و مدرسه ری و حاصل به منصه ظهور رسیده این دوره کتب مرحوم صدوق، کتاب کافی، کتاب‏های ابن قولویه و دیگران است. در این زمان در مقابل جریان حدیث‏گرا، جریانی مشهور به قیاس و اجتهاد به رای بود، مانند ابن‏جنید. در این دوره بزرگانی از علما مانند سید مرتضی، شیخ مفید و شیخ طوسی که بعد از ائمه(ع) آمده و بهره مند از مکتب و مسلک ائمه(ع) بودند این جریان را مدیریت می‏کنند. مثلاً جناب شیخ مفید از یک طرف رساله در رد ابن‏جنید دارد: «رسالة النقض علی ابن الجنید فی الاجتهاد فی الرای». رساله‏ای نقض‏گونه در رد بر ابن‏جنید به خاطر اجتهاد به رأی. شیخ مفید دو کتاب در نقد ابن‏جنید دارد. (بعید می‏دانم که یک کتاب با دو نام مشابه باشد، بلکه دو کتاب است). اما از طرف دیگر در رد استاد حدیث‏گرای خویش، شیخ صدوق هم کتاب دارد. البته در مورد شاگردی شیخ مفید در محضر شیخ صدوق، شک و تردید وجود دارد. ولی مسلم است که اگر شیخ مفید استفاده حضوری و فیزیکی از شیخ صدوق هم نکرده باشد، استفاده نرم‏افزاری و غیر حضوری (از طریق آثار ایشان) کرده است. همانطور که جملگی ماها شاگرد شیخ انصاری تلقی می‏شویم، در عین حال که در محضر او تلمذ نکرده‏ایم و فقط آثارش را درس گرفته‏ایم. شیخ مفید در تصحیح الاعتقاد (که منسوب به ایشان است) چقدر در مورد رفتار شیخ صدوق در ارتباط با تعامل با ادله، ابراز ناراحتی می‏کند! کل گلایه هم این است که جناب شیخ صدوق! دربرخورد با روایات، شما باید روایات صحیح از سقیم و درست از باطل را با کمک عقل سلیم و عقل ابزاری، از هم تفکیک کنید. اگر در زمان حضور، ائمه(ع) این فضا را مدیریت می‏کردند تا این جریانات به تعادل برسد، درقرن چهارم و پنجم علمای بزرگی مانند سید مرتضی و شیخ طوسی و شیخ مفید این فضا را مدیریت می‏کنند؛ و لذا به جایی ضربه نمی‏خورد. یعنی در این فضای تز و آنتی تز، یک سنتزی بیرون می‏آید و یک تعادلی ایجاد می‏شود. ✔️دوره سوم اخباری‏گری دوره سوم اخباری‏گری مربوط به قرن دهم است. اخباری‏گری این دوره به گونه‏ای است که اصلاً دیده و حس نمی‏شود و التفاتی به آن وجود ندارد. بزرگانی مانند شهید ثانی، صاحی معالم، صاحب مدارک، محقق اردبیلی و... مربوط به این دوره‏ از اخباری‏گری هستند. روشن است که این بزرگان را هیچ کس به عنوان عالم اخباری نمی‏شناسد! این مهم از جهتی نیز درست است. اگر اخباری‏گری، به عنوان آنچه در قرن 11 و 12 مطرح شد، را ملاک و معیار قرار دهیم، این دسته از بزرگان اساساً اخباری تلقی نمی‏شوند. اما چنانکه گفته شد، اگر اخباری‏گری را امری مقول به تشکیک بدانیم، رگه‏هایی از حدیث‏گرایی را در افکارو آراء این بزرگان مشاهده می‏کنیم. وجود رگه‏هایی از اخباری‏گری در آثار و آراء شهید ثانی، صاحب معالم، صاحب مدارک و از همه بارزتر، محقق اردبیلی قابل انکار نیست. لذا شاید بتوان گفت ریشه اخباری‏گری مشهور، به صد سال قبل (یعنی اوائل قرن دهم) بازمی‏گردد. بزرگانی که بر اخباری‏گری مشهور سخت می‏گیرند، در مورد محقق اردبیلی که تعبدش به آراء فقها کم است و در صورت مشاهده یک خبر، به راحتی از شهرتِ بر خلاف روایت دست برمی‏دارد، چه می‏گویند؟ محقق اردبیلی در سبک اجتهادی خود، اخبار را مقدم بر مشهور می‏داند؛ از سوی دیگر یکی از شاخص‏های اخباری‏گری، اصالت دادن به اخبار و روایات است و شهرت و اجماع را به عنوان دلیل مقدم بر روایات و اخبار نمی‏پذیرند و در صورت وصول به خبر، به راحتی از قول فقها عبور می‏کنند. البته سبک اجتهاد شهید ثانی به این غلظت نیست. صاحب معالم نیز از سویی شاگر محقق اردبیلی است و از سوی دیگر، استاد رأس اخباری‏گری، یعنی محمد امین استرآبادی است. بعضی نوشته‏اند مرحوم استرآبادی در مکتب صاحب معالم بزرگ شد و بعد اعراض کرد و اخباری شد، اما من نمی‏توانم خیلی این را تصدیق کنم. رگه‏هایی از اخباری‏گری –ولو در حد مویرگ- در آراء و افکار صاحب معالم وجود دارد. این رگه ضعیف اخباری‏گریِ صاحب معالم –که از استاد خود یعنی محقق اردبیلی دریافت کرده- به مرحوم استرابادی منتقل می‏شود و استرآبادی آن را تبدیل به شاهرگ و جسیم می‏کند. به هر صورت دوره سوم از اخباری‏گری و به تعبیر دیگر : زمینه سازی برای آن، مربوط به قرن دهم می‏شود و تا اوایل قرن یازدهم طول می‏کشد. #دیدگاه_های_استاد_علیدوست #اخباری_گری #ادوار_اخباری_گری #مکتب_شناسی ✅ کانال دروس و دیدگاه های استاد علیدوست 📚 @alidost_fiqh

🔘 #ادوار_اخباری_گری از دیدگاه استاد علیدوست (بخش چهارم) ✔️اخباری گری در عصر ما ما امروز با جریان اخباری‏گری مواجهیم. مخالفت با عقل، مخالفت با شهرت‏ها، نقشی قائل نشدن برای شهرتها و ... از جمله مختصات اخباری‏گری معاصر است. البته اخباریین معاصر، تقلید را انکار نمی‏کنند، اصول فقه را می‏پذیرند و کتاب هم می نویسند، و سال‏ها هم بحث می‏کنند؛ اما در مقام عمل و فتوا، گاه اثری از آن دیده نمی‏شود! به نظر بنده، اینها، دوره پنجم اخباری‏گری را تشکیل می‏دهند. ✔️اخباری‏گری در غیر فقه اخباری‏گر معاصر، فقط در عرصه فقه حضور ندارد، بلکه در غیر فقه هم وجود دارد. الان یک سری مبلغ، منبری و نویسنده داریم که هر خبری را ببینند بالای منبر، در تلویزیون و... می‏گویند. نه اقتضائات زمان و مکان را لحاظ می‏کنند و نه اقتضائات عقل را می‏بینند، و نه این روایت را در یک نظام حلقوی و هرمی سایر نصوص دینی مورد فهم قرار می‏دهند! اصولا توان چنین کاری در آنها وجود ندارد! بنده اسم این را اخباری‏گری در غیر فقه می‏گذارم. به نظر ما باید یک خانه تکانی صورت بگیرد. فکر نکنیم جریان اخباری‏گری یک دوره داشت، آن هم با تلاش وحید بهبهانی به محاق رفت و با تلاش شیخ اعظم دیگر امکان تولد دوباره ندارد! بله! به محاق رفت، اما مجدداً به نوعی دیگر متولد شده است. ▪️لزوم توجه به خدمات اخباریین گاهاً شاهد حملات تندی به اخباریین هستیم. در حمله به اخباریین باید جانب احتیاط را رعایت کنیم. درست است اخباری‏ها، حملاتی به فقها و نیز لغزش‏هایی داشتند؛ اما خدماتشان هم بسیار زیاد و خارج از حساب است. درست است شیخ حر عاملی شهادت طلبه‏ای را به دلیل اصول خواندن قبول نمی‏کند (حسب نقل)، اما خدمات اینها را چه در دوره دوم (دوره شیخ صدوق و کلینی و ..) و چه دوره‏های بعد و حتی دوران اول و دوره چهارم، باید ببینیم. عمده مجامع اخباری ما مربوط به دوره چهارم است. نقش شیخ حر، فیض کاشانی، علامه مجلسی و ... را مگر می‏توانیم نادیده بگیریم؟ 🔻پس: اولاً: اخباری‏ها یک دسته نبودند. صاحب حدائق در جلد اول حدائق می‏گوید ما یک گروه نیستیم. به بیان دیگر اخباری‏گری مقول به تشکیک است و اخباری‏ها نیز به تبع آن چند دسته با دیدگاه‏ها و اقدامات مختلف هستند. ثانیاً: خدمات اخباری ها نباید نادیده گرفته شود و حریم آنها نباید مورد تعرض قرار گیرد. ثاثلاً: نشست‏هایی از این دست، می‏تواند در راستای احیای تراث باشد. ما به این تراث احتیاج داریم و این تراث امروز در معرض هجمه است. #دیدگاه_های_استاد_علیدوست #اخباری_گری #ادوار_اخباری_گری #مکتب_شناسی ✅ کانال دروس و دیدگاه های استاد علیدوست 📚 @alidost_fiqh