#صدق قَالَ اللَّهُ هَٰذَا يَوْمُ يَنْفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (مائده: ۱۱۹) اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‌ ، وَ اِكْفِنَا طُولَ اَلْأَمَلِ‌، وَ قَصِّرْهُ‌ عَنَّا بِصِدْقِ اَلْعَمَلِ حَتَّى لاَ نُؤَمِّلَ‌ اِسْتِتْمَامَ سَاعَةٍ بَعْدَ سَاعَةٍ‌، وَ لاَ اِسْتِيفَاءَ يَوْمٍ بَعْدَ يَوْمٍ‌، وَ لاَ اِتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ‌، وَ لاَ لُحُوقَ‌ قَدَمٍ بِقَدَمٍ‌ ( #دعای_چهل : بند۱) @my_sajjadieh @aliebrahimpour_ir

نور و نفس و طول صحبت، به زندگی معنا می‌دهند.

#تجربه : گفت‌وگو و نشست‌وبرخواست با انسان‌های #عاقل #باشعور ، عقل و شعور انسان را افزایش می‌دهد. (۱۴۰۳.۰۹.۲۲)

#صحیفه_شناسی 📌 صحیفه سجادیه علوم سرّی اهل‌بیت است #صحیفه_کامله بر اساس یک اتفاق، از پستوی خانه حضرات به بیرون راه پیدا کرد؛ مگرنه چه‌بسا همچون #کتاب_جامعه و #کتاب_فاطمه نزد خود اهل‌بیت به صورت محفوظ و سری باقی می‌ماند. اعتقاد به این گزاره، فهم و نگاه ما را به صحیفه و نسبت آن با سایر مجامع روایی و معارفی، کاملا تغییر می‌دهد. ✅ شواهد برون‌متنی این مبنا: املا و کتابت صحیفه در محیط عمومی نبوده؛ محیط خصوصی منزل خود اهل‌بیت بوده. آنقدر دقت داشتند که به صورت معمولی از آن رونویسی نمی‌کرده‌اند، بلکه کتابی املایی بوده. همچنین پیوسته هم به حفظ و مراقبت و نگه‌داری و جابه‌جانکردن و خارج‌نکردن آن تصریح و تاکید می‌شده. ( #مقدمه_صحیفه را از این حیث دوباره بخوانید) ✅ شواهد درون‌متنی این مبنا: ما در صحیفه، دعاهایی می‌بینیم که یک انسان شیعه معمولی نمی‌تواند آن را بخواند. یعنی اساسا برای ما نیست؛ مختصّ خود اهل‌بیت است! فقط خودشان می‌توانند آن تعابیر را بخوانند. هرچند آن عبارت اگر به دست ما برسد، می‌توانیم معارفی از آن‌ها برداشت ‌کنیم؛ اما اساسا آن عبارت برای دعاخواندن ما نیست. #دعای_بیست_و_چهار و #دعای_بیست_و_شش نمونه‌ای از این متون هستند. نمونه‌های دیگری نیز هست که جمع‌آوری کامل آنها می‌تواند پیشفرض مذکور را بهتر اثبات کند. @my_sajjadieh @aliebrahimpour_ir

عُمرِ تو مانند همیانِ زَرَست / روز و شب مانندِ دینار اشمرست بخوانید 👇 eitaa.com/aliebrahimpour_ir/1633

(۱۲۳) هر زمان نزعی است جزوِ جانت را / بنگر اندر نزعِ جان، ایمانت را تو لحظه‌به‌لحظه در حالِ جان کندن هستی. پس به هنگامِ جان‌کندن‌های لحظه‌به‌لحظه خود مواظب ایمانِ خود باش. [ حال که آدمی در هر لحظه از حیات خود در حالِ جان کندن است و گام به سوی #مرگ برمی‌دارد، باید مواظبِ آخرین لحظه جان کندن خود باشد تا با قلبی مؤمن از این سرای سپنج بکوچد. حضرت علی (ع) می‌فرماید : «هر نفسی که آدمی برمی‌کشد، گامی است به سوی مرگ» ( #نهج_البلاغه ، حکمت۷۱) ] (۱۲۴) عُمرِ تو مانند همیانِ زَرَست / روز و شب مانندِ دینار اشمرست عمرِ تو در مَثَل مانند کیسه زر است. و روز و شب نیز همانند کسی است که دینارها را می‌شمرد. هر روز، سهمیه‌ی خودش را می‌گیرد تا تو را راه بدهد. (۱۲۵) می‌شمارد، می‌دهد زر بی‌وقوف / تا که خالی گردد و آید خُسوف گردش روزان و شبان و گذرِ زمان، بی‌درنگ و توقف، سکه‌های عمر آدمی را می‌شمارد تا آنکه کیسۀ حیات آدمی خالی می‌شود و زوال او از راه می‌رسد . [خسوف = در لغت به معنی گرفتگی ماه است ولی در اینجا کنایه از اُفول و زوال آدمی است] (۱۲۶) گر ز کُه بستانی و نَنهی به جای / اندر آید کوه زآن دادن ز پای برای مثال، اگر از یک کوه، دمادم مقداری برداری و به جای آن چیزی نگذاری، کوه به این عظمت، از این کاستی‌های تدریجی پایان می‌پذیرد و چیزی از آن باقی نمی‌ماند. (۱۲۷) پس بِنه بر جای هر دم را عِوَض / تا زِ وَاسجُد وَاقتَرِب یابی غَرض بنابراین به جای هر لحظه از عمر که از دست می‌دهی، از سجده و قرب به حضرت حق، عوض و مابه‌ازایی برای آن بگمار. [شایسته است که دوران حیاتِ خود را در عبادت و کردار نیک سپری کنی تا به غایتِ نهایی حق نایل شوی. #سوره_علق ] (۱۲۸) در تمامی کارها چندین مَکوش / جز به کاری که بُوَد در دین ، مَکوش برای انجام هر کاری نباید جوش بزنی؛ مگر کاری که به دین و ایمان مربوط می شود. در این کار تا می‌توانی بجوش و بکوش. (۱۲۹) عاقبت تو رفت خواهی؛ ناتمام / کارهایت اَبتر و نانِ تو خام سرانجام، تو بدون اینکه کارهایت را تمام کرده باشی از این دنیا رخت خواهی بست. بنابراین کارهایت ناقص و نانِ تو ناپخته می‌ماند. [ بند ۵-۷ #دعای_پنجاه_و_سه را ببینید] (۱۳۰) و آن عمارت کردنِ گور و لحد / نی به سنگ است و به چوب و نی لُبَد و باید بدانی که آبادکردن و ساختن گور و لحد، به سنگ و چوب و مالِ فروان نیست. [لُبَد = به معنی کثیر و بسیار است. چنانکه در آیه۶ سورۀ بَلَد آمده.] (۱۳۱) بلکه خود را در صفا گوری کنی / در مَنیّ او کُنی دفنِ مَنی بلکه ساختن و عمارت گور در این است که از صدق و صفا ، گوری برای خود فراهم سازی؛ و وجودِ موهومِ خود را در وجودِ حقیقی او محو و فانی کنی. #جرعه_ای_حکمت از #مثنوی_معنوی #مولوی ؛ دفتر سوم eitaa.com/aliebrahimpour_ir/1632 @aliebrahimpour_ir @my_sajjadieh

#عکس سعدی جان! از خدا برایمان بخواه که مودب شویم؛ عاقل شویم؛ باصفا شویم... شیراز؛ آرامگاه سعدی - ۱۴۰۳.۰۶.۲۷ @aliebrahimpour_ir

#حافظ جان! از خدا برایمان بخواه که زلال شویم، از غل‌وخش پیراسته شویم، از #دکان و #قبیله و #بازیگری و #نقش رها شویم، معنای_زندگی را بیابیم، دین‌فروشی نکنیم، و #ذوب در معارف الهی شویم... شیراز؛ حافظیه - ۱۴۰۳.۰۶.۲۷ @aliebrahimpour_ir

#کرامت کرامتی از حافظ دیدم که گفتنش از خالی از لطف نیست، ان‌شاءالله که خالی از حکمت هم نباشد: شب یلدا پارسال - ۳۰ آذر ۱۴۰۲ - تفالی به حافظ زدم و این غزل آمد. آن موقع بیت هفتمش را در کانال گذاشتم. ولی در حقیقت -چنانکه یکی از #دوستان_استاد و #استاداندوست ام تاکید کرد- بیت اصلی که پاسخ صریحی به نیتم محسوب می‌شد، بیت هشتم بود: من که خواهم که ننوشم به جُز از راوقِ خم چه کنم گر سخن #پیر_مغان ننیوشم گذشت. شهریور امسال (۱۴۰۳.۰۶.۲۷) که رفته بودیم شیراز، حافظم را بردم و بعد از زیارت حافظیه، تفالی به حافظ زدم که نظری بدهد درباره‌ی #هدف_زندگی و #معنای_زندگی . 😲 و باز همین غزل۳۴۰ آمد! 😳 💠 الحق که چه زیبا فرمود از وضعیتم که "من که از آتشِ دل چون خُم می در موشم" و "تو مرا بین که در این کار به جان می‌کوشم". 💠 یا آنجا که می‌گوید "من چرا مُلک جهان را به جُوی نفروشم؟" چه زیبا این #دکان و #بساط را تفسیر نفس‌الامری و وجودی می‌کند. 💠 یا بیت هفت، چقدر زیبا این بساط را از نظر اجتماعی تفسیر می‌کند. 💠 و اوج کار که راوَق خم است. خم می یک ته‌نشین دارد و یک صافی. ته‌نشین‌ها دُرد اند. کسی که ته‌مانده می‌خورد، دُردی‌کِش است. اما شراب زلال و صاف، شراب روی خم است. مخصوص خواص که به آن #راوق_خم می‌گویند. ✅ به نظر حافظ این #راوق چیزی نیست جز سخن #پیر_مغان ، که زلال و صافی علوم الهی و معارف سرّی اولیاست؛ ❤️ و بی‌شک، گل‌سرسبدش، #صحیفه_سجادیه #آقا_سیدالساجدین . @aliebrahimpour_ir @my_sajjadieh ۱۴۰۳.۰۹.۳۰

🔺 قبلا می‌گفتن: #اخلاق و #تربیت و #سلوک و #خودسازی 🔻 الان می‌گن: #توسعه_فردی @aliebrahimpour_ir ۱۴۰۳.۱۰.۰۹