💢ملاحظاتی بر نقد نوشته تغییر استراتژی انتقام💢 ص ۱ از ۲ سلام و رحمت الله ممنون از توجهتان و نقد دقیق و عالمانه تان🌺 چند نکته به نظرم می رسد که تقدیم میکنم: 1ـ در خصوص آیه شریفه 14 سوره حشر، بنده از اصل مفاد آیه استفاده کردم که ائتلاف حقیقی قلوب، یک عطیه الهی به مؤمنین است (ر.ک آیه 63 انفال) و کفار و منافقین را بهره ای از آن نیست و اتفاقا خود همین آیه شریفه بیانگر یک قاعده کلی بسیار مهم در مواجهه با مشرکین است و آن این است که لا يُقاتِلُونَكُمْ جَميعاً إِلاَّ في‏ قُرىً مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَراءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَديد؛ یعنی اجتماع بر قتال شما پیدا نمی کنند مگر اینکه احساس کنند، منافع همگی شان در پشت درب شهرها و دیوارها حفظ خواهد شد. مفهوم مخالف این آیه این است که هرگاه منافعشان در خطر قرار گیرند و تضاد منافع پیدا کنند، اجتماع پیدا نمیکنند... 2ـ نکته دوم اینکه به صورت کلی تا کنون به این مبنا گرایش بیشتری یافته ام که در خصوص مباحث حاکمیتی و حتی اجتماعی، نوع دلالت گیری ما از آیات و روایات، باید متفاوت از نوع دلالت گیری و جمع ادله در ابوابی مانند عبادات باشد. به این صورت که در این موارد، مسئله اطلاق و تقیید و عموم و خصوص موضوعیت زیادی نمی‌یابد و به جای آن، قاعده سازی با استفاده از تناسبات حکم و موضوع دارای اهمیت بیشتری می شود. به عبارت دیگر، مثلا از ماجرای حارث بن عمیر ازدی که فرمودید، نمی توان نتیجه گرفت که هرگاه نماینده اسلام توسط یک نفر از قومی به شهادت رسید، می بایست سپاه اسلام برای درگیری با کل قوم قاتل به راه بیفتد!، بلکه باید بتوانیم از این اتفاق #قاعده ای استخراج کنیم و در رتبه بعد نیز آن را در ذیل #سنتهای_کلی_تاریخی_اجتماعیِ حاکم بر جوامع ایمانی و کفر سامان دهیم. از این اتفاق باید به دست آوریم که رسول الله ص این مورد را مصداق کدام قاعده اساسی درگیری حق و باطل و در ذیل کدام سنت تاریخی ـ اجتماعی تشخیص داده که چنین رفتاری را انجام داده است. استخراج قواعد و سنن شامل تاریخی در مناسبات جبهه حق و باطل، به معنای فراروی از #فقه_احکام در تحلیل حوادث تاریخی است که متاسفانه در دهه اخیر مانند گوشت قربانی بین موافقین و مخالفین مذاکره و جنگ و قیام و برجام و تبادل اسراء و ... دست به دست می شود و هریک با تعمیم حکم یک واقعه تاریخی، نسخه ای واحد برای کل تاریخ در همه امصار و اعصار می پیچیند. هین طور است قضیه یهودیان بنی نظیر که اتفاقا در همین مورد حضرت آقا در کتاب انسان 250 ساله معتقد است کاری که رسول الله ص در قبال یهودیان مدینه انجام داد، در پیش گرفتن سیاست و قاعده‌ی تبعید و اخراج بوده چرا که این قوم سه ویژگی داشتند و آن عبارت است از «دشمن قدرتمند فرهنگی تشکیلاتی» . بله این میتواند یک قاعده کلی باشد که سیاست اصلی با چنین دشمنی همواره در حکومت دینی می بایست جداسازی و جلوگیری از مخالطه و مراوده باشد که قضیه یهودیان بنی نظیر یکی از مصادیق آن است . ادامه در 👇