رای پارلمان روسیه به پایان ماجراجویی‌های سادیستی اقتصادی 🔸سرانجام روس‌ها نیز مانند لهستانی‌ها به خود آمدند و خواستار پایان‌دادن به ماجراجویی‌های سادیستیِ اقتصادی شدند. شعار "جراحی بس است" از شعارهای پرطرفداری بود که بر دیوار‌های مسکو نقش می‌بست. 🔸زیر فشار رای‌دهندگان، پارلمان منتخب کشور به این نتیجه رسید که زمان مهار رئیس جمهور و بچه‌های شیکاگو فرا رسیده است. پارلمان به برکناری مسئول گروه اقتصادی رای داد. سه ماه بعد پارلمان به بازپس‌گیریِ قدرت‌های ویژه‌ای رای داد که در اختیار یلتسین گذاشته بودند تا قوانین اقتصادی‌اش را با صدور فرمان تحمیل کند. 🔸فرصتی که در اختیارش نهاده بودند، پایان یافته بود و حاصل کار نیز فضاحت‌بار بود. اما یلتسین به قدرت افزایش یافته‌اش عادت کرده بود و بیشتر خود را یک پادشاه می‌دانست. او برای انتقام‌جویی از پارلمانِ متمرد و بازپس‌گیری قدرت شاهانه‌اش بر صفحه تلویزیون ظاهر شد و حالت فوق‌العاده اعلام کرد. سه روز بعد دادگاه مستقل قانون اساسی روسیه به ۸ مورد نقض قانون اساسی توسط یلتسین رای داد. 🔸تا این مرحله هنوز می‌شد اصلاحات اقتصادی و اصلاحات دموکراتیک را به عنوان مولفه‌های پروژه واحدی در روسیه عنوان کرد. اما وقتی یلتسین وضعیت فوق‌العاده اعلام کرد، این دو پروژه متناقض با یکدیگر قرار گرفتند به طوری که یلتسین و کارشناسانِ شوک‌درمانی‌اش با پارلمان منتخب و قانون اساسی در تضاد مستقیم قرار گرفته بودند. #دکترین_شوک ۹۵ @haad1442

دولتِ "تو خالی" ایده نئولیبرالیسم برای دولت 🔸آنچه در دوران سردرگمی همگانی بعد از حملات ۱۱ سپتامبر روی داد، شوک درمانی اقتصادی در خاک خود ایالات متحده بود. بوش و دولت او با اعتقادات عمیق فریدمنی‌‌ از شوکی که گریبان ملت را گرفته بود استفاده کرد تا که بتواند ذهنیت افراطی خود یعنی ایده "دولت تو خالی" را به پیش ببرد. در این ذهنیت همه چیز از جنگ گرفته تا امدادرسانی در سوانح و بلایا باید خصوصی‌سازی می‌شد. 🔸این طرز فکر تکامل جسورانه‌ی "شوک درمانی" بود. به جای رویکردِ دهه نود که شرکت‌های عمومیِ موجود را فروختند، تیم بوش چارچوبی کاملا جدید برای کارهایش خلق کرد. "جنگ علیه ترور" که البته از همان آغاز خصوصی بود و به خصوصی‌سازی نیازی نداشت. 🔸این شاهکار نیازمند دو مرحله بود. اول اینکه فضای رعب و ترسی که پس از یازده سپتامبر ایجاد شده بود به خدمت گرفته شد تا جو پلیسی، نظارت، توقیف و اختیارات قوه مجریه را به طرز چشمگیری افزایش دهد. دوم اینکه وظایفی چون امنیت، تهاجم، اشغال و بازسازی که اخیرا بودجه بسیار خوبی دریافت کرده بود، بی‌درنگ به بخش خصوصی سپرده شد. 🔸کاخ سفید اکنون به جای اینکه سیاست‌های جدید را در کنگره به بحث عمومی و چالش‌انگیز بگذارد یا درگیر مبارزه با اتحادیه‌‌های کارکنان بخش دولتی شود، توانست از حمایت‌های مردمی از رئیس‌جمهور در پیِ فوران احساساتِ میهن‌پرستانه استفاده کند و به جای صحبت کردن، وارد عمل شود. 🔸گرچه هدف اعلام شده دولت بوش جنگ با تروریسم بود اما پیامد آن خلقِ "شبکه سرمایه‌داری فاجعه‌محور" بود یعنی ظهور اقتصاد نوین و تمام عیار به شکل خصوصی‌سازی شده در زمینه امنیت داخلی، جنگ و بازسازیِ فاجعه. نیویورک تایمز در ۲۰۰۷ نوشت: "در غیاب گفت‌و‌گوی عمومی یا اخذ تصمیم به روالِ مرسوم، پیمانکاران عملا قوه چهارم حکومت شده‌اند" #دکترین_شوک ۱۲۹ @haad1442