‍🎙 حجت الاسلام علوی 🎵‌ فریادرس شیعیان ؛ ماجرای عنایت امام رضا علیه السلام به خانمی از اهل تبریز 🌼 🌿 🌼 🌿 🌼 🌿 🌼

🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿 اعتقادات مومن حقیقی در کلام امام رضا علیه السلام(با تصویر کتاب)🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿 ▪️فضل بن شاذان گفت: حضرت امام رضا عليه السّلام فرمودند: 👈 هر كس به يگانگى خدا اقرار كند و مشابهت خدا را با خلقش انكار نمايد، و خدا را از آنچه شايسته او نيست منزّه بدارد و اقرار كند كه او صاحب نيرو، قدرت، اراده، خواست، خلق، امر، قضا و قدر است و افعال بندگان، به گونه خلق تقديرى و نه خلق تكوينى، مخلوق اوست 👈و گواهى دهد كه محمّد صلّى الله عليه و آله و سلّم رسول خدا و 👈على عليه السّلام و ساير امامان بعد از او عليهم السّلام حجّتهاى خداوند هستند، 👈و دوستان آن ها را دوست بدارد، 👈و دشمنانشان را دشمن بدارد، 👈از گناهان كبيره دورى كند، 👈به رجعت و دو متعه (متعه حجّ و متعه نساء) اقرار كند، 👈به معراج و سؤال [نكير و منكر] در قبر، حوض كوثر، شفاعت، خلق شدن بهشت و دوزخ، پل صراط، ترازوى [سنجش اعمال‏]، برانگيخته شدن [از قبر]، دوباره زنده شدن، پاداش [نيك و بد اعمال‏] و حسابرسى [در روز قيامت‏] ايمان آورد، مؤمن حقيقى است و از شيعيان ما اهل بيت عليهم السّلام مى‏ باشد. حمد و سپاس از آن خداوندى كه پروردگار جهانيان است و درودهاى [بى‏ پايان‏] او بر محمّد و آل پاكش باد. 📚 مصنفات الشیخ الصدوق، کتاب صفات الشیعه، ص 185 yon.ir/QoxOk

کرامتی از حضرت علی بن موسی الرضا(عليه السلام ) صابر خراسانی

عنایت امام رضا سخنرانی حجت الاسلام فرحزاد با موضوع «داستان تقاضای حاج جعفر روحانی از امام رضا»

🌺🌸🌺🌸🌺🌸"جایگاه و منزلت احمد بن موسی بن جعفر(حضرت شاهچراغ علیه‌السّلام)🌺🌸🌺🌸🌺🌸 1-مورد عنایت و محبت امام معصوم منابع اسلامی از احمد بن موسی بن جعفر به بزرگی، تقوا، دیانت و ژرف اندیشی یاد کرده اند به طوری شیخ مفید در توصیف و منزلت ایشان این چنین یاد کرده است: و احمد بن موسى مردى کریم و بزرگوار و پارسا بوده، و حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام او را دوست داشت و مقدم می داشت، و مزرعه خود که معروف بود به بسیره را به او بخشید، و گفته‏اند: احمد بن موسى علیه‌السّلام در زمان خود هزار بنده آزاد کرد.[1] این نقل شیخ مفید به خوبی گویای این است که جناب احمد بن موسی مورد توجه، محبت و عنایت امام معصوم(علیه السلام) بوده است. بدون شک عنایت و محبت شخصی هر چند ارتباط نسبی هم وجود داشته باشد خالی از حکمت نیست. 2-بصیرت و ولایت مداری از آنچه در کتب تاریخی در احوالات احمد بن موسی(علیه‌السّلام )نقل شده به خوبی می توان بصیرت، آگاهی و ولایت مداری جناب شاه چراغ را اثبات کرد، شتافتن برای دیدار امام معصوم از مدینه به طوس آن هم با مشقت و سختی به خوبی گواه بر محبت و عشق ایشان به مقام ولایت است. در نقل این مسافرت آمده است: « احمد بن موسی(علیه‌السّلام) همراه با کاروانی عظیم که جمعیت آن تا پانزده هزار گزارش شده است به ایران مهاجرت کرد.[2]  البته در برخی نقل ها این تعداد کمتر گزارش شده است.»، در توصیف ولایت مداری و بصیرت ایشان همین بس که شیفته جاه و مقام و منزلت دنیوی نبود، به طوری که بعد از شهادت پدر بزرگوار خود در حالی که عده ای این چنین می پنداشتند که او به خاطر دیانت، پارسایی و دانش جانشین پدر خود خواهد بود، مردم و دوستان خود را بیعت با امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام) دعوت می کنند و امام واجب الطاعه را ایشان می خوانند. از جمله اوصاف و فضایل اخلاقی و دینی ایشان شجاعت و دلیرمردی است، شجاعتی که در نهایت موجب می شود در مسیر دفاع از مقام ولایت و امامت به مقام شامخ شهادت نایل آیدبرخی کتب تاریخی همچون ملل و نحل در خصوص این واقعه به این مطلب اشاره کرده اند: چون خبر شهادت امام  موسی کاظم(علیه السلام) در شهر پیچید مردم بر در خانه «ام احمد» گرد آمدند و حضرت سید میر احمد را به مسجد بردند زیرا از نظر جلالت و قدر و شخصیتی بارز و مطلع بر عبادت و طاعت و نشر شریعت و احکام داشت و همچنین صاحب کرامت و کارهای خارق العاده بود، مردم این چنین می پنداشتند که پس از  امام موسی بن جعفر(علیه‌السّلام) امام بحق و خلیفه مسلمین فرزندش احمد است،... ولی ایشان با روشنگری و برطرف کردن شبهات به همه اعلام داشتند که من خودم در بیعت برادرم(علی بن موسی) هستم بدانید بعد پدرم برادرم علی بن موسی(علیه‌السّلام) امام و خلیفه بحق و ولی خداست، از این رو بر من و بر شما واجب است که امر آن امام را اطاعت کنیم، و به هر چه او امر می کند گردن نهیم، ایشان در آن مجلس به بیان فضایل و مناقب امام علی بن موسی الرضا(علیه‌السّلام) می پردازند و مردم را منقاد و مطیع امام می نمایند.[3] سپس همگان با علی بن موسی(علیه‌السّلام) بیعت کردند و امام رضا(علیه‌السّلام) در حق برادرش دعا کرد[4] 3-شجاعت و دلیرمردی و شهادت از جمله اوصاف و فضایل اخلاقی و دینی ایشان شجاعت و دلیرمردی است، شجاعتی که در نهایت موجب می شود در مسیر دفاع از مقام ولایت و امامت به مقام شامخ شهادت نایل آید، برخی کتب شرح ماجرای شهادت ایشان را این چنین نقل کرده اند: زمانی که مأمون (لعنت الله علیه) خلیفه عباسی حضرت علی بن موسی(علیه السلام) را به خراسان طلبید، جناب احمد بن موسی(علیه‌السّلام )جهت دیدار و ملاقات برادر و امام خود با جمعی از امام زادگان و محبان خاندان عصمت و طهارت راهی طوس می شوند، در نزدیکی شیرازی خبر شهادت امام به جناب احمد بن موسی (علیه السلام )می رسد، از طرفی مأمون نیز که از حرکت امام زادگان به قصد خراسان اطلاع می یابد به جمیع احکام و عمال خود از جمله «قُتلُغ خان»، حاکم شیراز دستور می دهد که هر کجا بنی فاطمه و اولاد پیغمبر را یافتند به قتل برسانند[5]و این ملعون نیز در هشت فرسخی شیراز مانع حرکت امام زادگان می شود.[6] حضرت احمد بن موسی(علیه‌السّلام )که وضع را این چنین می بینند، متوجه می شوند که راهی برای بازگشت وجود ندارد،  به یاران و همراهان خود این چنین اطلاع می دهد که هدف این لشکر ریختن خود فرزندان علی بن ابی طالب است هر کس از شما مایل است می تواند به مدینه برگردد و جان خود را از این مهلکه نجات دهد ولی من چاره ای جز جهاد با این اشرار ندارم.[7]" [1]. مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۴. «وَ کَانَ أَحْمَدُ بْنُ مُوسَى کَرِیماً جَلِیلًا وَرِعاً وَ کَانَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع یُحِبُّهُ وَ یُقَدِّمُهُ»

[2]. سلطان الواعظین، شب‌های پیشاور، ۱۳۷۹ش، ص۱۱۷. [3]. دو رساله در حالات و کرامات حضرت شاه چراغ(ع)، دکتر محمد یوسف نیری، ص91، به نقل از ملل و نحلل شهرستانی. [4]. بحرالعلوم، تحفة العالم، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۲۷. [5]. دو رساله در حالات و کرامات حضرت شاه چراغ(ع)، دکتر محمد یوسف نیری، ص93. [6]. سلطان الواعظین، شب‌های پیشاور، ۱۳۷۹ش، ص۱۱۷. [7]. دو رساله در حالات و کرامات حضرت شاه چراغ(ع)، دکتر محمد یوسف نیری، ص93.

حاج محمود کریمی: مداحی حضرت شاهچراغ(علیه‌السّلام)

نماهنگ کبوترم من .....حاج جعفر ملائکه

💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸 روایتی بی نظیر در باب فضائل شیعیان از حضرت علی بن موسی الرضا(علیه السلام)با تصویر کتاب💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸 أبى رحمه الله قال حدثنی عبد الله بن جعفر عن أحمد بن محمد عَنِ ابْنِ أَبِی نَجْرَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ (ع) یَقُولُ مَنْ عَادَی شِیعَتَنَا فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَالاهُمْ فَقَدْ وَالانَا لِأَنَّهُمْ مِنَّا خُلِقُوا مِنْ طِینَتِنَا مَنْ أَحَبَّهُمْ فَهُوَ مِنَّا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَلَیْسَ مِنَّا شِیعَتُنَا یَنْظُرُونَ بِنُورِ اللَّهِ وَ یَتَقَلَّبُونَ فِی رَحْمَةِ اللَّهِ وَ یَفُوزُونَ بِکَرَامَةِ اللَّهِ مَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ شِیعَتِنَا یَمْرَضُ إِلَّا مَرِضْنَا لِمَرَضِهِ وَ لَا اغْتَمَّ إِلَّا اغْتَمَمْنَا لِغَمِّهِ وَ لَا یَفْرَحُ إِلَّا فَرِحْنَا لِفَرَحِهِ وَ لَا یَغِیبُ عَنَّا أَحَدٌ مِنْ شِیعَتِنَا أَیْنَ کَانَ فِی شَرْقِ الْأَرْضِ أَوْ غَرْبِهَا وَ مَنْ تَرَکَ مِنْ شِیعَتِنَا دَیْناً فَهُوَ عَلَیْنَا وَ مَنْ تَرَکَ مِنْهُمْ مَالًا فَهُوَ لِوَرَثَتِهِ شِیعَتُنَا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ یَحُجُّونَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ وَ یَصُومُونَ شَهْرَ رَمَضَانَ وَ یُوَالُونَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یَتَبَرَّءُونَ مِنْ أَعْدَائِهِمْ أُولَئِکَ أَهْلُ الْإِیمَانِ وَ التُّقَی وَ أَهْلُ الْوَرَعِ وَ التَّقْوَی مَنْ رَدَّ عَلَیْهِمْ فَقَدْ رَدَّ عَلَی اللَّهِ وَ مَنْ طَعَنَ عَلَیْهِمْ فَقَدْ طَعَنَ عَلَی اللَّهِ لِأَنَّهُمْ عِبَادُ اللَّهِ حَقّاً وَ أَوْلِیَاؤُهُ صِدْقاً وَ اللَّهِ إِنَّ أَحَدَهُمْ لَیَشْفَعُ فِی مِثْلِ رَبِیعَةَ وَ مُضَرَ فَیُشَفِّعُهُ اللَّهُ فِیهِمْ لِکَرَامَتِهِ عَلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ابن ابی نجران می گوید: امام رضا علیه السلام فرمود: هر کس با شیعیان ما دشمنی کند با ما دشمنی کرده است، و هر که با آنان دوستی ورزد با ما دوستی ورزیده است، چرا که آن ها از ما هستند، از گل ما آفریده شده اند. هر که آنان را دوست بدارد او از ماست، و هر که آنان را مبغوض بدارد از ما نیست، شیعیان ما با نور خداوند می بینند، و در رحمت خداوند غوطه ورند، و به کرامت خداوند دست می یابند. هیچ یک از شیعیان ما نیست که بیمار شود مگر آن که ما نیز از بیماری او بیمار می شویم، و غمگین نشود مگر آن که ما نیز از غم او غمگین شویم، و شاد نشود مگر آن که ما نیز از شادی او شاد شویم. و هیچ یک از شیعیان ما از ما غایب نیست، هر کجا که باشد، در شرق زمین یا غرب آن، هر یک از شیعیان ما دینی از خود بر جای گذارد (پرداخت) آن دین بر عهده ماست، و هر یک از آنان مالی بر جای نهد آن مال از وارثان اوست. شیعیان کسانی هستند که نماز به جای می آورند، زکات می پردازند، حج می گذارند، ماه رمضان روزه می گیرند، دوست دار اهل بیت علیهم السلام هستند، و از دشمنان آنان تبری می جویند، اهل ایمان و تقوایند، اهل پارسایی و پرهیزکاری اند، هر که آنان را رد کند خدا را رد کرده، و هر که از آنان بد بگوید از خدا بد گفته است، زیرا که آنان بندگان حقیقی خداوند و اولیای راستین او هستند. به خدا سوگند! که هر یک از آنان برای شماری به اندازه (دو قبیله) ربیعه و مضر شفاعت می کند، و خداوند متعال، به احترام او، شفاعتش را درباره آنان می پذیرد مصنفات الشیخ الصدوق(صفات الشیعة).ص133.ط مکتبة بحارالانوار.ج68 ص167.ط دار احیاء التراث العربی بررسی سند روایت علی بن الحسین بن موسی بن بابویة القمی ثقة الوجیزة فی الرجال.ص122.ط وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی عبدالله بن جعفر الحمیری ثقة الوجیزة فی الرجال.ص105.ط وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی احمد بن محمد بن عیسی بن عبدالله الاشعری القمی ثقة الوجیزة فی الرجال.ص24.ط وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی عبدالرحمن بن ابی نجران ثقة الوجیزة فی الرجال.ص100.ط وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی