🕎 از دین و دولت یهود... #اسرائیل فرزند صهیونیسم است، امّا نه آن صهیونیسم که امروزه از آن فقط نامی باقی‌ست. آن ایدهٔ اولیهٔ قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، به‌واقع اندیشه‌ای غیردینی بود. اندیشه‌ای حتّی در مخالفت با اندیشهٔ غالب دینی یهود که #پراکندگی قوم را مشیّت و خواست خداوند می‌دانست. آن باور راسخ و رایج در کتاب مقدّس که ضعف و عذاب قوم، حاصل روی‌گردانی آن‌ها از خدا، و خدا از آنان است، تا آن‌گاه که با تقوای قوم، خداوند بر سر لطف آید و مسیحایی دیگر از بین فرزندان داوود نزد آنان فرستد. همین امروز هم، سریال‌های یهودی را ببینید، «صهیونیست» نزد ارتدوکس‌ها هم‌چون ناسزا به‌کار می‌رود و معادل کافر است. #صهیونیسم امّا یک خواست و آرمان ناسیونالیستی بود، برای ساخت یک «ناسیون»، متأثر از همهٔ این نوع جنبش‌ها در قرن نوزدهم که ملّت-دولت‌های دیگری هم ساخت و از این نظر استثنا نبود. #بیانیه_بالفور را هم دیده‌اید که می‌گوید به «خواستهٔ صهیونیست‌ها در برپایی یک مسکن ملّی» به دیدهٔ موافقت می‌نگرد. صهیونیست‌ها قصد داشتند، خلاف باورهای دینی، یک دولت-ملّت بسازند مثل همهٔ کشورهای آن روز، که ساختند با همهٔ ابزارهای لازم برای این امر: یک دین (که بود)، یک قلمرو ملی (که باید تصرّف می‌شد)، یک زبان ملی (که باید تحوّل و توسعه می‌یافت) و البته جمعیّت متمرکز غالب (که از مهاجرت گسترده حاصل شد). امری که در چند دهه حاصل شد. آن همه جنگ و تجاوز و خونریزی برای پیش‌بُرد همین امر بود، بیشتر تصاحب زمین، و دست‌کم در ابتدا باورهای دینی در آن غلبه نداشت. منتهی #صهیونیسم هم در طیّ زمان تغییر ماهیت و هویّت داشته است. بنیان‌گذاران اولیهٔ آن بیشتر #اشکنازی‌ها یا یهودیان غربی بودند که بیشتر #سکولار و بلکه #سوسیالیست بودند و تعلّقات دینیِ چندانی نداشتند. در امواج بعدیِ مهاجرت اما از هر سو وزنهٔ مذهب و تعصّبات دینیِ جامعه بیشتر و بیشتر شد. جمعیّت یهودیان مذهبی #ارتدوکس، گرچه با اصول حکومت همراهی نداشت، از آن سود برد و بعد هم به شدّت رشد کرد. قومی با انسجام بسیار شدید که هم اکنون حدود پانزده تا بیست درصد جمعیت #اسرائیل را تشکیل می‌دهند و با رشد بسیار بالایی که دارند، تخمین آن است که تا سال دو هزار و پنجاه سی درصد جمعیت باشند. دولت اسرائیل، هرکه باشد، چون نیاز به رأی انتخابات دارد، به‌ناچار باید منافع آن‌ها را تامین کند، از بودجهٔ #مدارس_تلمودی، تا معافیت‌های گستردهٔ کشوری و لشکری و از آن‌سو هم تغییر قوانین به نفع آن‌ها. از آن‌ها رأی می‌گیرد، به راست می‌غلطد و باز امتیاز بیشتری می‌دهد و باز... در همین ابتدای جنگ با حماس، نتانیاهو آیه‌ای از کتاب اِشَعْیای نبی را از کتاب مقدّس خواند! «و بار دیگر در سرزمینت از ظلم و خشونت نخواهی شنید، و غارت و ویرانی را در مرزهایت نخواهی دید.» به نظر انتخاب هوشمندانه‌ای می‌آید برای تبلیغ مذهبی جنگ، نه؟ و بیش از این است. לֹא־יִשָּמַע עוֹד חָמָס בְּאַרְצֵךְ لو یشمَع (شنیده نخواهد شد) عود (بیش از این) خَمَص (ظلم، خشونت) ب‌ارتض‌ک (در سرزمین تو). اینجا در متن عبری آیه، خَمَص חָמָס، به معنی ظلم یا خشونت است. کاربردش در کتاب مقدّس مکرر است و سابقه‌ای از ریشهٔ این معنی یا نزدیک به آن را، در معنای گرفتاری و سختی، در ریشهٔ خمص عربی هم می‌توان یافت، چنان‌که در لغت «مخمصه» که دو بار در قرآن آمده: وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ... فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ... نزدیکی و بلکه یکسانیِ «خَمَص»، به شیوه‌ای که #حماس را به عبری تلفظ می‌کنند (خماس) آشکار است. نتانیاهو آیه‌ای از وعده‌های پیامبرانهٔ اشعیا را در توجیه جنگ استفاده می‌کند. نکته این نیست که او خود بدان باور ندارد و بلکه با کتاب اشعیای نبی دام تزویر می‌گسترد، منتهی شما ببینید نوع تغییر گفتمان، اقناع، مخاطبان جدید و نشانه‌ها و کُدها را در پاسخ به طیف تندروی مذهبی. خود را، در چشم این قوم، فردی می‌نماید که دارد کلام پیامبران را نه فقط رعایت بلکه محقّق می‌کند... حال اگر بدانیم، فارغ از دیگر مناطق، این تندروها چه آرزوها و حسرت‌ها برای تصرّف شهر #الخلیل یا #حبرون دارند، که در تاریخ یهود بسیار خاصّ است، می‌بینیم که آن‌چه آن‌جا رخ می‌دهد، بخشی از طرح بلندتری‌ست. مقصود این‌که دانستن تاریخ البته لازم است، منتهی آنچه اینک، مطابق مشاهدات، در آن جامعه در حال وقوع است، خیلی متفاوت است حتی با اهداف بنیانگذاران اولیهٔ آن، و این «عهد جدید» بین دولتِ راست و جامعهٔ مذهبی تندرو و منافع متقابل این دو است که موجب می‌شود تا، همچون ساقی و مطرب، این بدان و آن بدین آرد شتاب...

آیا نظامیان صهیونیست، اعتقادی می‌جنگند؟ اخیراً مشکلات درون اسرائیل در مورد سربازگیری از #حریدی‌ها (یهودیان متعصب) شدت یافته و دو حزب مذهبی در دولت، “شاس” و “اتحاد یهودیت توراتی” تهدید کرده‌اند که در صورت عدم پیشرفت در قانون #معافیت از خدمت سربازی، علیه بودجه مالی رای خواهند داد. با این حال، اظهارنظر عجیبی از تحلیل‌گر سیاسی “کانال ۱۲” اسرائیل، عمت سیگال، به چشم می‌خورد که گفته است: “۶۰ درصد از سربازان کُشته شده در ماه جاری در لبنان از پیروان جریانِ #صهیونیسم_دینی و مذهبی هستند.“ این تناقض چگونه قابل حل است؟! پاسخ را در ادامه بخوانید: در سال‌های اولیهٔ تأسیس رژیم غاصب صهیونیستی، مراکز قدرت اصلی (نهاد نظامی و دولت) تحت کنترل نخبگان صهیونیسم #سکولار و چپ‌گرا بودند که در سال ۱۹۴۸ “دولت” را تأسیس کردند. اما در دو دههٔ گذشته، نسل جدیدی ظهور کرده که #دین و #ملی‌گرایی را با هم ترکیب کرده است. مطالعات دانشگاهی نشان می‌دهد که تعداد افسران صهیونیسم دینی در “ارتش” به شدت افزایش یافته و همچنین تأثیر #حاخام‌ها که مسائل ایمان و سیاست را به میدان نبرد آورده‌اند، افزایش یافته است. گزارش‌ها حاکی از آن است که #حاخام‌های_نظامی نقشی گسترده در تقویت روحیهٔ جنگی سربازان و جلوگیری از تسلیم‌شدن آن‌ها ایفا می‌کنند، و به سربازان آموزش می‌دهند که آن‌ها برای #تورات می‌جنگند و باید به زمین چسبیده و با دشمن رحمی نداشته باشند. در نهایت، به‌نظر می‌رسد که ابعاد اعتقادی و دینی به باورهای “ارتش جنایتکار اسرائیل” وارد شده است که می‌تواند توانایی “اسرائیل” در تحمل یک #جنگ_فرسایشی به مدت بیش از یک سال و سازگاری با نرخ بالای #تلفات_انسانی را توضیح دهد. ✍️ سیدرضا قزوینی غرابی https://eitaa.com/alisalsobh