بسم الله یک؛ من اساسا ضد توهین پنداری هستم و خیلی از گفتارها و رفتارهایی رو که دیگران توهین می‌دونن، توهین نمی‌دونم. مثلا سخنان کرونایی معاون وزیر بهداشت رو توهین آمیز نمی‌دونم. دو؛ فیلم مناظره آقایان جهان بزرگی و افروغ رو دیدم. سخن آقای جهان بزرگی توهین بود و هیچ قابل دفاع نیست و حتی قابل قیاس با اظهارات منقلی حسن روحانی هم نیست. سه؛ سیلی زدن نماینده به سرباز وظیفه - بر فرض اثبات به شکلی که روایت شده - حتما نکوهیده است؛ فعلا هم که خودش تکذیب کرده، ولی داستان اصلی به نظر چیز دیگری است. داستان اصلی: دولت به شدت این روزها نیازمند حاشیه است. به نظر میاد خودشون هم می‌دونن که این حاشیه اگر از طرف خودشون باشه، جوابگو نیست. فکرش رو هم نکنید که بخوام بگم این حاشیه‌ها دولت ساخته است؛ واقعا نه، ولی جریان وابسته به دولت داره حسابی ماهیگیری می‌کنه؛ از مشاوران آشنا تا دیگران. راه منطقی برخورد با توهین تلویزیونی چیه؟ برای یک دولت با جنبه نادیده گرفتن؛ همین. راه منطقی برخورد با سیلی چیه؟ همون که رئیس مجلس گفت؛ تحقیق و انتظار برای نتیجه و برخورد با متخلف، که اگر نماینده مجلس باشه، باید عبرت آموز هم باشه. حالا مقایسه کنید با این واکنش‌های سنگین و عجیب و غریب، که گویی تا امروز چنین رفتاری از هیچ مسئولی در جمهوری اسلامی دیده و شنیده نشده و یا دستکم هیچ مسئول کنونی در دولت یا کل نظام پیشینه چنین رفتارهایی رو نداره. انتخابات نزدیکه. یادم اومد یکی از سبزها اون سال توییت کرده بود، با این مضمون که فکر نمی‌کرده یه روز این قدر مجبور بشه از امام و شهید بهشتی و... نقل قول بیاره. حکایت این روزهای بنفش‌هاست که حرفایی می‌زنن که به تن شون زار می‌زنه. #شارلاتانیزم #عنابستانی #بنفش #موج_سواری #سیلی #سرباز #خط_ویژه