#نکته_های_ناب(نحوه برآوردن حاجات مؤمن) 🔰استاد تحریری: 🔸در برآوردنِ حاجت دیگری باید بعضی ملاحظات نیز رعایت شود. گاهی نباید هرآنچه طرف مقابل می‌خواهد به او داد، بلکه باید نکات تربیتی را هم لحاظ کرد. در فرمایش‌های معصومین(علیهم السلام) نیز برای این مطلب مؤیداتی است؛ برای مثال، يکی از اصحاب #امام_صادق(ع) نقل می‌کند: «روزی در مِنی و عرفات در حضور آن حضرت مشغول خوردن انگور بوديم که فقيری آمد و تقاضای کمک کرد. حضرت خوشه‌ای انگور به آن فقير داد. فقير گفت: انگور نمی‌خواهم؛ اگر درهم و ديناری داريد، کمک نمایيد. امام صادق(ع) فرمود: «خداوند به تو کمک نمايد». فقير مقداری راه رفت و سپس بازگشت و همان مقدار انگور را درخواست کرد، ولی حضرت چيزی به او نداد و فقط فرمود خدا به تو کمک نمايد. بعد از آن، فقيری ديگر آمد و درخواست کمک کرد. حضرت چند دانه انگور به او داد. فقير آن چند دانه انگور را گرفت و گفت: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ که خداوند مهربان مرا روزی داد». وقتی خواست برود، امام(ع) به او فرمود: صبر کن. دو دست مبارک خود را پر از انگور کرد و تحويل او داد. فقير بار ديگر خدای تعالی را شکر و سپاس گفت و خواست برود که حضرت فرمود: «چقدر پول همراه داری؟». فقير پول‌های خود را که حدود بيست درهم بود، نشان داد و حضرت نيز به همان مقدار درهم به او کمک نمود. هنگامی که فقير پول‌ها را از آن حضرت گرفت، شکر خدای را به جا آورد و حرکت کرد تا برود. حضرت فرمود: صبر کن. سپس پيراهن خود را درآورد و تحويل آن فقير داد و فرمود: «آن را بپوش». فقير پيراهن را گرفت و پس از شکر خدا، از آن حضرت نيز سپاس به جای آورد و دعای خيری در حق حضرت کرد و رفت. در اینجا حضرت می‌فرماید: «اگر این شکر خدا را ادامه می‌داد، من هر چه داشتم به او می‌دادم». 🔸این روایت گویای آن مطلبی است که بیان شد. نخستین #فقیر انسان طماعی بود و ناشکر، لذا حضرت با او برخورد تربیتی کرد تا او را متوجه این رذیله کند. شخص دوم انسان شکرگزار و قانعی بود که حضرت عنایات ویژه‌ای به او کردند و مال زیادی به او بخشیدند. 🌿 کانال نشر بیانات استادتحریری👇👇👇 https://eitaa.com/seratemostaghim_ir

🍃 اخلاقمان را شبیه اخلاق پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) کنیم. «وإِنَّكَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظِيمٍ» سوره قلم، آیه۴ 💐سیره زیبای حضرت #رسول_الله (صلی الله علیه وآله وسلم) یگانه راه نجات بشریت است. #پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم: دائماً متفکر بود. اکثر اوقات ساکت بود. خلقش نرم بود. کسی را تحقير نمی‌‌کرد. دنيا و ناملايمات هرگز او را به خشم نمی‌آورد. حقی پايمال می‌شد از شدت خشم کسی او را نمی‌‌شناخت تا اينکه حق را ياری کند. بيشتر خنده‌های آن حضرت تبسم بود می‌فرمود حاجت کسانی که به من دسترسی ندارند را ابلاغ کنيد. با مردم انس می‌گرفت و آنان را از خود دور نمی کرد. در همه امور اعتدال داشته و افراط و تفريط نمی‌کرد. زبان خويش را از بيان سخنان غيرضروری کنترل می‌کرد. در انجام وظيفه به هيچ وجه کوتاهی نمی‌کرد. بافضيلت‌ترين فرد نزد پيامبر خيرخواه‌ترين آنان برای مردم بود. در مجالس جايگاه خاص برای خود برنمی‌گزيد. هنگامی که بر جمعی وارد می شد در جای خالی می‌‌نشست و به ياران خويش دستور می داد اين گونه عمل کنند. هر کس برای رفع نياز رجوع می کرد نيازش را برآورده می کرد يا با کلام دلنشين آن حضرت قانع می‌شد. رفتار پيامبر آنقدر نرم بود که مردم او را همچون پدری دلسوز و مهربان می‌دانستند و حق همه مردم نزد آن بزرگوار يکسان بود. مجلسش مجلس بردباری، حيا، صدق و امانت بود. عيب‌جو نبود و از کسی هم تعريف زياد نمی‌کرد. #پيامبرخدا صلی الله علیه وآله نفس خود را از سه چيز پرهيز می‌داد جدال، پرحرفی و سخنان غيرضروری. هرگز کسی را سرزنش نمی کرد. در پی لغزش‌های مردم نبود. سخن نمی‌گفت مگر در جایی که اميد ثواب در آن وجود داشت. سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر اين که از حد متعارف تجاوز می‌کرد. به آرامی و متانت گام برمی‌داشت کلامش مختصر، جامع، آرام و شمرده بود و آهنگ صدايش از همه مردم زيباتر بود. پيامبر در تمام حالات و در برابر همه مشکلات شکيبا بود. هر روز هفتاد بار استغفار می کرد. لحظه‌ای از عمر بابرکت خويش را بيهوده نمی‌گذرانيد. ديرتر از همه مردم به خشم می‌‌آمد و زودتر از همه راضی می‌گشت. با ثروتمندان و تهيدستان يکسان دست می‌داد و مصافحه می‌کرد و وقتی به کسی دست می‌داد بيش از او دست خويش را باز نمی کشيد. با مردم شوخی می‌کرد تا مردم را خوشحال سازد. #امام_صادق(علیه السلام) فرمودند: من خوش ندارم کسی بميرد در حالی که هنوز برخی از آداب پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را به جا نياورده است. 📚 برگرفته از #سنن_النبی، #علامه_طباطبایی ره https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5