🌷بهارِ خودسازی🌷 📜 20 جــمــلــه از رهـبـر انـقـلـاب دربــارهٔ «مــاه مــبــارک رمــضــان» 🔰بـازخـوانـی ابــعــاد مـعـنـوی و انـسـان‌سـازِ ماه مبارک رمضان در نگاه رهبر معظم انقلاب * ماه رمضان، ماه #ضیافت_الهی است و سفره‌ی ضیافت الهی پهن است. ۱۳۸۴/۰۷/۱۷ * علّت مبارک بودن ماه رمضان این است که راه #نجات_از_آتش و فوز به جنّت است. ۱۳۹۳/۰۴/۱۶ * ماه مبارک رمضان؛ #ماه_عبودیت، #اخلاص، اتصال به معدن عظمت و قدرت و ماه اطمینان و سکینه‌ی ناشی از #ذکر است. ۱۳۸۹/۰۶/۲۵ * #رحمت_الهی، عزت الهی، توفیق الهی، قرب الهی، استغنای ناشی از تفضل الهی، #رزق_مادی، #رزق_معنوی، همه در ماه رمضان است. ۱۳۸۳/۰۷/۱۳ * ماه مبارک رمضان بهار #نوسازی و #خودسازی انسان و بهار #انس_با_خدا ست. ۱۳۶۹/۰۱/۰۱ * ماه مبارک رمضان #ماه_صفا و #خلوص و #معنویت انسانهای #مؤمن است. ۱۳۸۵/۰۸/۰۲ * ماه رمضان فرصت #تعبّد و #تقرّب است. ۱۳۹۸/۰۲/۱۰ * ماه رمضان ماه دل‌بستن به #معنویّات است. ۱۳۹۵/۰۳/۲۵ * ماه مبارک رمضان #ماه_خدا و #ماه_توبه و #تضرّع و #استغفار و #استغاثه است. ۱۳۷۵/۱۰/۲۸ * ماه مبارک رمضان ماه #تلاوت_قرآن و ماه نزول #قرآن و جلسات قرآنی است. ۱۳۸۶/۰۶/۲۲ * ماه رمضان فرصت نشستن سر سفره‌ی #رحمت و ضیافت الهی است. ۱۳۹۸/۰۲/۱۰ * برای ورود در بهشت #ذکر و #انس و #شوق، بهترین وسیله دعاهایی است که در ماه مبارک رمضان وارد شده است. ۱۳۹۴/۰۴/۱۰ * ماه رمضان فرصت #تبلیغ، #تبیین، فرصت #اُنس_با_مردم است. ۱۳۹۸/۰۲/۱۰ * ماه رمضان فرصت #کمک_به_فقرا است. ۱۳۹۸/۰۲/۱۰ * ماه رمضان ماه #صله_رحم، #صدق و برّ با #برادران_دینی، آشنایی با #معارف، آشنایی و #تدبر_در_قرآن است. ۱۳۷۰/۰۱/۱۶ * هر کدام به نحوی #تجمّل و #اسراف و زیاده‌روی را کم کنیم، این #درس ماه رمضان است. ۱۳۸۱/۰۹/۱۵ * فضای ماه رمضان بایستی به ما #احساس_مسئولیت در هر جا که هستیم را تعلیم بدهد. ۱۳۹۵/۰۳/۲۵ * ماه رمضان را، #ماه_دعا و #تضرّع و #الحاح و #تعبّد در مقابل پروردگار قرار دهید. ۱۳۷۲/۱۱/۱۷ * خدای متعال ماه رمضان را #میدان_مسابقه قرار داده است بین مؤمنین که به‌وسیله‌ی #اطاعت_خداوند، به #رضای_الهی نزدیک بشوند. ۱۳۹۷/۰۳/۲۵ * نتیجه #روزه ماه رمضان، ذخیره #تقوا در دل و جان ماست. ۱۳۸۱/۰۹/۱۵ #رمضان #ماه_رمضان #ماه_مبارک_رمضان #بهار #بهار_معنویت 🆔 @allame_tehrani

💎 بیان معارف 💎 🔹اثر عجیب رسالهٔ لب‌ّاللباب در إحیاء نفوس 🔸لزوم بیان‌نمودن کلّیات مسائل توحیدی و عرفانی 🔹بیان حقائق توحیدی در قرآن و ادعیهٔ معصومین (علیهم‌السّلام) 🔸تبیین دقیق مسائل معرفتی در تألیفات قیّم مرحوم علّامه (قدس سره) مرحوم علّامۀ والد رضوان‌الله‌علیه از معدود بزرگانى بودند (و شاید اوّلین کسى بودند) که در عصر أخیر صریح و آشکارا به نشر معارف توحیدى در میان عموم مؤمنین اقدام فرموده و تألیفات زیادى در این راستا نمودند. در زمانى که رسالۀ لبّ‌اللباب را تألیف کردند، فرمودند: ما یک فوتى در عالم کردیم ببینیم چه مى‌شود. رسالۀ لبّ‌اللباب اثر عجیبى داشت و در سالهاى اوّل انقلاب که جوانان متدیّن و مؤمن، تشنۀ معارف بودند، بسیارى را به راه عرفان سوق داده و در وادى عشق و محبّت خداوند داخل نمود و هنوز هم خیل مشتاقان سیروسلوک را به سوى خداوند رهبرى مى‌نماید. در همان زمان برخى معترض بودند و مى‌گفتند: تألیف این نوع کتاب‌ها صحیح نیست و افشاء سرّ است. این مطالب همیشه به طور پنهان و خفیةً بیان مى‌شده است و نباید به این شکل در دست عموم قرار گیرد. بعد از تألیف کتاب شریف روح مجرّد نیز نظیر همین اعتراضات را از برخى دوست‌داران عرفان مى‌شنیدیم. ولى مرحوم والد می‌فرمودند: کلّیات مسائل توحیدى و عرفانى مخصوص رفقاى سلوکى نیست و الآن هزاران جوان مؤمن تشنۀ این حقائقند. اگر انسان این مسائل را بیان نکند این تشنگى و عطش از دست مى‌رود و گمان مى‌کنند دین در حدّ همان مسائل ظاهریّه و احکام فقهیّه است و چه بسا عطش و تشنگی‌شان ایشان را به سوى دکّان‌داران و عارف‌نمایانى بکشاند که عرفان را از شریعت جدا کرده و طریقت بدون شریعت و عرفانى بدون تعبّد ارائه می‌دهند. باید راه و طریق عارفان راستین که جمع میان ظاهر و باطن نموده‌اند و حقیقت شریعت و طریقت، هر دو در نزد آنان موجود است، همچون مرحوم آیةاللـه حاج ملّاحسینقلى همدانى و آیةاللـه حاج سیّد أحمد کربلائى و آیةاللـه قاضى قدّست أسرارهم، به مردم معرّفى شود، تا دیگر کسى نتواند باطل را به جاى حقّ سکّه بزند. گذشته از آنکه، بیان این معارف، اختصاصى به این کتب ندارد؛ خود خداوند در قرآن کریم حقیقت توحید را آشکار و روشن بیان فرموده و با هُوَ الأَوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ، به وحدت حقیقیّۀ حقّۀ خویش تصریح فرموده است. ادعیۀ معصومین صلوات‌اللـه‌علیهم و کتب و دواوین عرفا مشحون از این معارف است و بزرگان اهل معرفت با لسان نظم و نثر در آثار خود بارها این مسائل را به عربى و فارسى شرح و بسط داده‌اند تا هر کسى به قدر خود از آن مستفیض گردد. مسألۀ توحید و سلوک و عرفان باید بیان شود، ولى به شکلى که براى افراد اهل دقّت و ذوق موجب سوء تفاهم نگردد و قابل فهم باشد و بتوانند با تأمّل در جوانب و اطراف مسأله آن را دریابند؛ و خلاصه نه کتمان آن سزاوار است و نه بیان آن به شکلى که اهل علم و دقّت را به خطا بیاندازد و اسباب برداشتهاى خطا شود. روى همین جهت، ایشان در تألیفات قیّم خود به راحتى از کنار مسائل معرفتى نمى‌گذشتند و آنقدر جوانب مختلف آن را تبیین می‌فرمودند که هر کس از اهل علم و دانش در آن نظر کند و با انصاف در اطراف آن تأمّل نماید، از برداشتهاى کج و منحرف در امان بوده و مى‌تواند از خلال توضیحات ایشان راهى براى فهم آن مسأله بیابد. 📚 نورمجرد، ج3، ص76-78 #معارف #لب_اللباب #توحید #عرفان #سلوک #حقیقت #قرآن #ادعیه #معرفت #علامه_طهرانی 🆔 @allame_tehrani

✍ برنامهٔ روزانهٔ مرحوم علّامه براى تأليف كتب ❤️ عشق و شيفتگى مرحوم علّامه به علم و نشر آن ...لذا درب منزل مطلقاً بسته بود، با أحدى ملاقات نداشتند. چه بسا افرادى كه در مناصب حكومتى بودند و از ايشان وقت ملاقات مى‌خواستند امّا ايشان قبول نكرده و مى‌فرمودند: «ما اين مختصر عمرى كه داريم بايد صرف اين معارف بشود.» گاهى كه بعضى از آشنايان به منزلشان مى‌آمدند، مى‌فرمودند: «شما ميهمان‌ها را به داخل منزل راهنمايى كرده و از آنان به نحوى شايسته پذيرائى كنيد.» البتّه اگر واردين از أرحام بودند، ايشان از باب صلهٔ رحم تشريف آورده و با آنها ديدن مى‌نمودند. بارها از ايشان تقاضاى تدريس شد و طلّاب و ارادتمندانشان مشتاق و راغب بودند كه ايشان جلسهٔ درسى دائر كنند، حتّى برخى از قم پيغام مى‌دادند و سفارش مى‌كردند كه اگر ايشان درس شروع كردند به ما اطّلاع دهيد تا به مشهد آمده و در حلقهٔ درسشان شركت كنيم! امّا ايشان همهٔ اين درخواست‌ها را رد كرده و مى‌فرمودند: «در تمام اوقات مشغول تأليف دورهٔ علوم و معارف هستم، اگر تحرير اين كتاب‌ها تمام شد و عمرى بود بعد از آن إن‌شاءاللـه درس را شروع مى‌كنيم.» سيرهٔ ايشان در تمام اين دوران اينچنين بود كه از طلوع آفتاب به مكتبهٔ خود در بيرونى تشريف برده و تا زوال شمس و أذان ظهر بدون توقّف و درنگ، مشغول مطالعه و كتابت بودند. هنگام أذان ظهر به اندرونى آمده نمازشان را مى‌خواندند و مختصر غذائى تناول مى‌كردند و پس از كمى استراحت دوباره به مكتبه رفته و يكسره تا غروب مى‌نوشتند. هنگام غروب به نماز و عبادت مشغول مى‌شدند و بعضى شبها دوباره چندساعتى مطالعه يا تأليف داشتند. قبل از خواب غذاى ساده‌اى مثل نان‌وپنير تناول نموده و به استراحت مى‌پرداختند تا سه‌ساعت و يا دوساعت‌ونيم به أذان صبح كه بيدار شده و مشغول عبادت و مناجات و رازونياز مى‌شدند و ديگر تا ظهر نمى‌خوابيدند. و برنامهٔ ايشان همينطور بود تا اين اواخر كه أطبّاء قلب، ايشان را از مطالعه و كتابتِ بسيار منع كردند و ايشان كمى حجم مطالعات و تأليف را تقليل دادند. آرى! حضرت ايشان، مصداق أعلى و حقيقى طالب علم در اين روايت شريفه بودند كه: مَنْهومانِ لايَشْبَعانِ طالِبُ عِلْمٍ وَ طالِبُ دُنْيا.[1] «دو گرسنه هرگز سير نمى‌شوند، يكى جويندهٔ علم و ديگرى طالب دنيا.» حقيقةً عاشق و شيفتهٔ علم بودند، حتّى هنگام خواب و استراحت با كتاب به بستر مى‌رفتند و مدّتى مطالعه كرده و بعد مشغول به أذكار خواب مى‌شدند. 📚 نورمجرّد، ج1، ص100 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- نهج‌البلاغة، ص۵۵۶، كلمات قصار، شمارهٔ ۴۵۷. #برنامه #تألیف #کتابت #معارف #عشق #علم #مطالعه #نشر_معارف 🆔 @allame_tehrani