📝 فراز سوم 🔹حاج آقا: (((ارتکازا می یابیم که غیریت اعم از تقابل است))) ارتکازا غیریت ثبوتی اعم از تقابل ثبوتی است، ولی کلام در تقابل مفاهیم است، مفاهیم ثنایی که نزد قوه عاقله در مقام علم حصولی ظهور میکنند، غیریت در آنها مساوی تقابل است، مفهوم وجود وقتی ظهور مفهومی میکند که توسط غیر خود که تنها مفهوم لاوجود است ظهور کند که البته معدّ ظهور این دو مفهوم متقارن، تقابل نفس الامری وجود غیر مفهومی با عدم همان وجود است. (((چرا مثال را عوض کردید؟))) غرض از مثال، دو حوزه بودن بود، شما میگویید وجود از حیثی مقابل ماهیت است، و حال آنکه ماهیت اساسا در حوزه دیگر است نه مقابل وجود، یعنی ماهیت بستر شکل گیری تقابل وجود و عدم اوست، نه مقابل وجود خودش، ماهیتی که یا موجود است و یا معدوم، چگونه میخواهد مقابل وجود باشد؟ بچه وقتی تابلویی را در تاقچه می‌بیند، فورا برایش مفهوم وجود شکل نمیگیرد، بلکه وقتی فردا آن را در تاقچه ندید، تازه دو مفهوم بودن تابلو و نبودن تابلو ظهور میکند، و دیروز که تابلو را دید، همزمان دو مفهوم بودن و تابلو شکل نگرفت، یعنی ظهور نکرد هر چند در باطن درک او درک حیثیات نفس الامری به درجه ای موجود بود، مفهوم تابلو (ماهیت) ظهورش در قبال شیء دیگر مثل کتاب است، نه در قبال وجود تابلو، که یک تحلیل فلسفی است. (((امور تک مقابلی، تک حیثیتی هستند و لذا بدیهی‌اند))) تک حیثیتی از حیث تقابل مفهومی که مصحح ظهور مفهومین متقابلین است غیر از حیثیات ثبوتی نفس الامری است که بینهایت است. (((به نحو دیگری تقریر کرد و آن اینکه:))) نحو دیگر نیست، چون جز همین راه، راه دیگری نیست. (((البته ان قلت (یا اصلاحیه) دیگرش این است که هرجا تعداد مقابلها محصور باشد، و ذهن به همه درون حصر راه یابد، باید بدیهی باشد: مثلا آیا جایی که به فرمایش خودتان، اساسا عرصه تقابل سه‌تایی است، واقعا برای ذهن همین وضوح مفهومی را ندارد؟))) تقابل سه تایی با مجموعه چند تقابل دوتایی تفاوت دارد، مفهوم انسان مجموعه چند تقابل دوتایی است و لذا تصور من وجه در آن راه دارد، اما مفهوم حواله، هر کس جوهره تقابل سه تایی را درک کرد مفهوم حواله را درک کرده و گرنه اصلا درکی از آن ندارد. در بقیه فرمایشات شما هم نکات و بحثهایی هست که برای مباحثه شفاهی ان شاء الله تعالی 🔸تلمیذ: در بند اول فرمایشتان آیا دوباره مصادره نشد اینکه فرمودید «مفاهیم ثنایی که نزد قوه عاقله در مقام علم حصولی ظهور میکنند، غیریت در آنها مساوی تقابل است» ثنایی بودن آنها در مقام ظهور، مدعاست یا دلیل؟ بله، چیزی که ثنایی باشد غیریت در آن همان تقابل است. 🔹حاج آقا: (((ثنایی بودن آنها در مقام ظهور، مدعاست یا دلیل؟))) هیچکدام مدعی: ظهور هر مفهومی به مقابله است. دلیل: ظهور، به تعین، و تعین به تضیق، و تضیق در بستر مقابله شکل میگیرد. دخل: تضیق، مقتضي غیریت است که اعم از تقابل است. دفع دخل: تضیق مفهومی، مقتضي بیرون متضیّق (یعنی لامتضیق) است، که هم غیر آن مفهوم است و هم مقابل آن مفهوم است، به طوری که نمیتوان مصداقی برای غیر متضیق پیدا کرد که مقابل متضیق (لامتضیق) نباشد. 💢در ادامه کل بحث در یک فایل تقدیم می‌شود💢

قبل از شروع بحث، حاج آقا توصیه کردند که در این تعطیلات طولانی‌مدت حتما یک کار متمرکز انجام دهید که برایتان بماند بحثهای امروز 🔹 آیا اسلام بر ایرانی‌ها تحمیل شد؟‌ 🔹دو سوال مهم درباره اقدامات خلفا در قرائات