✨﷽✨ #دوست_خدا روزى حضرت عیسى (علیه‌السلام) در مناجاتش با خداوند متعال عرضه داشت : پروردگارا دوستى از دوستارانت به من بنما، خطاب رسید : به فلان محل برو که ما را در آنجا دوستى است . حضرت مسیح (ع) به آن محل موعود رفت ، زنى را دید که نه چشم دارد و نه دست و نه پاى، روى زمین افتاده و زبانش مترنم به این ذکر است :  « الحمدالله على نعمائه والشکر على آلائه»، خدا را بر نعمت هاى ظاهریاش سپاس و بر نعمت هاى باطنیاش شکر . آن حضرت از حالت آن زن شگفت زده شد، پیش رفته و به او سلام کرد، زن گفت : علیک السلام یا روح الله! حضرت فرمود : اى زن ، تو که هرگز مرا ندیدی ، از کجا شناختى من عیسى هستم؟! زن گفت : آن دوستى که تو را به سوى من دلالت کرد ، برایم معلوم نمود که تو روح الله هستى. حضرت فرمود : اى زن ، تو از چشم و دست و پا محرومى، اندامت تباه شده! زن گفت: خدا را ثنا می‌گویم که دلى ذاکر ، و زبانى شاکر ، و تنى صابر دارم ، خدا را به وحدانیت و یگانگى یاد می‌کنم که هرچه را می‌توان با آن معصیت کرد از من گرفته، اگر چشم داشتم و به نامحرم نظر می کردم، اگر دست داشتم به حرام می آلودم ، و اگر پا داشتم دنبال لذات نامشروع می‌رفتم چه عاقبتى داشتم؟ این نعمتى که خدا به من داده به احدى از بندگانش نداده است!! 📘 خزینه الجواهر ، صفحه ۳۱۸ .